'Waar ben jij geweest?'
De deur van onze vertrekken slaat achter me dicht. Ik kan het niet helpen en grijns naar de blonde Zwadderaar, die me argwanend aankijkt vanaf de bank in de woonkamer. Ik kom net terug van de eerste meeting van de nieuwe SVP, en Draco heeft mijn afwezigheid gemerkt.
'Ook hallo, Draco.'
'Ik vroeg waar je bent geweest. De avondklok is al ingegaan!'
'Wij hoeven ons niet aan de avondklok te houden' zeg ik, maar ergens hoop ik dat niemand gepakt is. We hadden inderdaad uitloop bij de bijeenkomst. Ik sta op en loop naar de keuken; ik heb behoefte aan chocolademelk.
'Mergel, waar ben je geweest?'
'Gaat je niks aan. Jij ook chocolademelk?'
Er klinkt een soort maffe grom vanuit de woonkamer en ik neem aan dat dat een 'ja' was. Niet veel later kom ik met twee warme bekers de kamer weer inlopen.
'Vertel waar je bent geweest, of ik vervloek je' mompelt Draco, terwijl hij de mok aanpakt.
'Doe vooral je best,' zeg ik spottend. 'Tot morgen, Draco.'
Met de mok nog in mijn hand loop ik naar mijn slaapkamer. Hoofdschuddend laat ik de deur achter me dichtvallen. Draco gedraagt zich de laatste tijd heel wisselvallig. Soms is hij de lieve jongen die ik de afgelopen jaren vaak heb gezien, maar ik zie steeds vaker een gestresste, angstige jongen die moet vechten voor zijn leven.
De dagen die volgen zijn drukker dan ik dacht. Als Hoofdmonitor moet je op eerstejaars letten, op bijeenkomsten komen, rondes lopen en dingen organiseren. Als Zwerkbalaanvoerder moet ik de trainingen regelen, het team samenstellen en de wedstrijden analyseren. Als de Wolf moet ik allemaal ideeën vinden voor pranken en spullen van de winkel van Fred en George naar binnen smokkelen. Als leider en Geheimhouder van de SVP moet ik communiceren met de leden zonder dat het opvalt, een nieuwe bijeenkomst plannen, mijn mond niet voorbij praten en nieuwe rekruten inlichten.
En niet te vergeten: als kamergenoot van Draco moet ik de hele dag door sarcastische opmerkingen aanhoren en pogingen om informatie te krijgen.
'Kate, Kate!'
Ginny komt hijgend aanrennen. Verbaasd kijk ik haar aan. We staan in de gang waar mijn vertrekken zijn, dus ze moet echt bewust hierheen gekomen zijn, want de toren van Griffoendor is de andere kant op.
'Wat is er, Gin?' vraag ik, een beetje angstig. Er is toch niet iets aan de hand met de SVP?
'Laten we even naar binnen gaan. Ik vertrouw het hier niet,' fluistert ze. Ik knik. Het klonk niet heel negatief en ze ziet er zelf blij uit, maar tegenwoordig hebben alle gangen oren.
Ik zeg het wachtwoord en we lopen de woonkamer in. Direct laat Ginny zich op de bank ploffen en kijkt nieuwsgierig even rond. Het is de eerste keer dat ze binnen is.
'Dus hier leef jij nu met Malfidus?'
'Ja' zeg ik glimlachend terwijl ik tegenover haar plaats neem. 'Het is ruim en ver weg van de Kragges, dus dan valt Draco wel te overleven. Waarvoor kwam je Ginny?'
Ze kijkt even wantrouwend naar de deur van Draco's kamer.
'Hij is er nog niet' zeg ik, haar gedachten lezend.
'Er zijn nieuwe rekruten voor de SVP,' roept ze opeens. 'Valerie Westhof en Tim Bakker uit Griffoendor, Maarten de Koning uit Ravenklauw en Sascha Leijenaar uit Zwadderich!'
Enthousiast kijk ik haar aan. Dus ook iemand uit Zwadderich. Perfect. Ik zoek in mijn tas naar een pen en papier en schrijf de namen snel op. Dan moet ik ze ergens inlichten.
'Het zijn geen eerste en tweedejaars toch?' vraag ik. 'Die mogen niet meedoen.'
'Nee, de Griffoendors zijn uit mijn jaar, de Ravenklauw is uit het vijfde jaar en de Zwadderich uit het vierde.'
Geweldig. Nog meer leerlingen van verschillende jaren. Een diversiteit is altijd goed.
'Ik wilde je nog wat vragen, Kat' zegt Ginny opeens. Nieuwsgierig kijk ik haar aan. 'Heb je toevallig Snotwortel voor me? Ik moet maandag een Toverdrank maken maar we zijn vergeten nieuwe te kopen.'
'Natuurlijk' antwoord ik. 'Wacht maar hier, ik ga even zoeken.'
Ik ren mijn kamer in en kijk nadenken rond. Shit, waar heb ik ze gelaten? In mijn koffer zitten ze niet. In mijn kast zitten ze ook niet.
Na twee minuten zoeken heb ik ze uiteindelijk gevonden; in een oneindig tasje waar ik blijkbaar wat spullen heb gepropt. Maar zodra ik het wil pakken, klinkt een ijzige stem uit de woonkamer.
'Wat doe jij hier?'
Draco is teruggekomen van de lessen. Zo snel mogelijk graai ik de snotwortel en ren naar de nog dichte deur. Daar blijf ik stokstijf staan als ik Ginny's reactie hoor.
'Goedemiddag Draco. Ik wacht op Kate. Ze zou wat Snotwortel voor me halen.'
Die reactie zag ik niet aankomen. Ik frons. Heeft ze dan echt zo goed geluisterd naar mijn verhalen over Draco en de dooddoeners en over hij zich voelt? In plaats van de deur te openen blijf ik nog even luisteren.
'Waarom noem je me opeens bij mijn voornaam?' vraagt Draco achterdochtig.
'Omdat je het vriendje van Kate bent en Kate gelooft dat je een goed mens bent met een hart. Ze is mijn vriendin, dus dan moet ik haar maar geloven en je een kans geven.'
Het is even stil. Ik durf me niet te bewegen of nauwelijks meer te ademen. Waar gaat dit gesprek heen? Het voelt niet goed, ondanks dat Ginny zo aardig doet.
'Dus Kate zit hierachter' zegt Draco en ik hoor een soort woede in zijn stem. 'Weet je wat, Wemel? Dan is Kate verkeerd!'
Ik luister gespannen toe hoe Draco raast. Hij is duidelijk in een slechte bui door iets en die woede reageert hij nu op Ginny af.
'Ik ben geen goed mens! Ik ben verschrikkelijk! Ik ben een dooddoener, Wemel, en dat weet je hartstikke goed!'
Zachtjes duw ik mijn slaapkamerdeur open, zodat ik door de spleet beide kan zien. Draco staat nog steeds bij het portretgat en Ginny is ook van de bank opgestaan. Ze heeft een felle, vastberaden blik in haar ogen.
'En ze is ook mijn vriendin niet.'
Ik voel het bloed letterlijk uit mijn gezicht trekken en plotseling begint de vloer zo te draaien dat ik me aan de deurpost moet vasthouden om niet om te vallen. Nee, die woorden zijn nooit gesproken. Het kan niet. Het mag niet.
'Dat meen je niet' sist Ginny. Ze heeft haar toverstok al in haar hand, voor de zekerheid, en haar ogen spuwen nu vuur. 'Je houdt van haar Draco en dat weet je al te goed. Je hebt een hart Draco!'
Mijn hart klopt in mijn keel, bang voor het antwoord dat gaat komen. Ik zie vanaf hier de angst in de ogen van Draco en zijn te bleke gezicht.
'Je weet niks over mij, Wemel,' sist hij terwijl hij zijn toverstok op haar richt. Zijn arm trilt. En nu oprotten voordat ik je de kamer uit vervloek.'
'Maak maar dat ik weg ga!' kaatst Ginny terug, die ook haar toverstok opheft.
Zo staan twee mensen waar ik van hou recht tegenover elkaar, beide woedend. Ik durf bijna geen adem te halen als ik het gezicht van Draco zie vertrekken, klaar om een spreuk af te vuren. Nee, hij mag haar geen pijn doen. Doe haar niks, wil ik roepen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.
'Ik heb je gewaarschuwd, Wezel' fluistert Draco.
Ik zwaai in een reflex met mijn hand en een beschermschild schiet tussen de Zwadderaar en Griffoendor in. Even kijken de twee verbaasd naar het schild, maar dan schiet Dracos blik opzij naar mijn slaapkamer en hij kijkt me recht aan. Alle woede verdwijnt uit zijn gezicht. Ik zie mijn schok weerspiegeld op zijn gezicht. Ik zie de weerspiegeling van de tranen die stilletjes over mijn wangen rollen in zijn ogen.
'Kate' fluistert Ginny, net zo geschrokken als Draco. Beide beseffen ze dat ik hun hele gesprek gehoord moet hebben.
'Hier is je snotwortel,' zeg ik, mijn stem schor, en smijt de inmiddels fijn geknepen wortel naar Ginny, die het moeiteloos opvangt. Ik wacht niet tot ze iets zeggen, maar doe een paar passen mijn kamer in en sla de deur dicht. Direct richt ik mijn toverstok erop.
'Colloportus.'
Een bekend zuigend geluid klinkt van de deur, bijna direct gevolgd door geklop. In de woonkamer klinkt een doffe klap van een deur die dicht valt.
'Kate, mag ik binnenkomen?'
Aan de stem te horen is het Ginny. Even twijfel ik of ik haar binnen zal laten.
'Nee.'
'Kate, Draco is de kamer uit gerend de seconde nadat jij de deur dichtgooide. Laat me binnen alsjeblieft,' smeekt Ginny.
'Nee, Ginny, laat me met rust.' Het is een vriendelijke dwang die je in mijn stem hoort. Niet een boze ondertoon of een dreiging. Hoogstens een schore trilling. Met de achterkant van mijn mouw veeg ik een paar tranen van mijn gezicht. Aan de kant van Ginny is het even stil, maar dan hoor ik voetstappen die de ruimte verlaten.
'Murmelio,' fluister ik nog net, voordat ik me op mijn bed laat vallen en de tranen laat lopen.
Ik had het kunnen weten.
........................................
3 weken geen update, ik heb jullie gewoon compleet verwaarloosd! Na de vele vragen voor een volgend hoofdstuk is er hier dan eindelijk eentje voor jullie. Geniet ervan en ik beloof dat de volgende wat sneller zal komen :)