Kabanata 4
When someone fails you, find understanding.
When someone leaves you, find independence.
When someone hurts you, find forgiveness.
And when someone cares for you then count your blessings.
Alli, is a friend. More than a friend to be exact. She always there in times of good times and bad times.
She supported me in everything, she cheered me up when I felt down, and she always there when I needed someone to lean on.
She always told me that I am too soft that's why I needed her. She always tole me that I am a rare gem that's why I needed her protection. And she always told me that I am to classic kaya kailangan ko siya saan man ako magpunta at naroroon.
She is more than a heart to define. She always there when I felt bad, when I miss my parents and she always brought my bad mood or into a happy one.
Never niya akong pinaiyak, never niya akong sinakatan and of course she always bring the bright side of her. She always mmade me laugh, jokes and she always tell me that I am so strong but hindi ko lang daw makita at kayang ilabas.
She's a fighter, a classic one and an achiever.
That's why I loved her very much.
Hindi ko alam kung paano natapos ang araw na iyon sa amin ni Alli.
Eventhough hindi na kami nagkaimikan ay pinagpatuloy na lamang namin ang aming pagakin at naglakad lakad muna sa mall.
Wala ni isa sa amin ang nagsasalita kaya tila hangin ang naging kasama namin.
I know we have this argument na naman kanina but sa pagkakatanda ko ay ito lang ang medyo matindi naming argumento na nauwi sa hindi pagsasakibuan habang magkasama.
"Umm-" mumbled naming pareho pero sa tuwing ako ang magsasalita at napapatingin siya ay tila umaatras ang aking mga salita dahil dito at gayundin kapag siya naman ang nagsasalita at tinitignan ko siya ay tila gayundin ito.
Saktong alas singko ng matapos kami sa paglilibot. But before na magkahiwalay kaming pareho ay dinala niya ulit ako nagmerienda sa may Starbucks.
She ordered frappe and sliced of cake too.
I know na kahit na hindi kami nagkikibuan ay ramdam ko pa rin na gustong gusto na naming magsalita pero tila hiyang hiya kami kaya hindi namin magawa pareho.
We stayed up there for another thirty minutes bago niya ako tuluyang hinatid sa fast-food chain.
For the past four days, from Monday up to Thursday is hindi ko pumasok dala sa pagiging busy sa aking examination.
Nagpaalam naman ako kay Mam Fiona at pinayagan niya ako. Galingan ko raw at dahil kailangan koi yon for my scholarship to her.
Kaya ngayong araw na naman ng biyernes at sabado ako papasok para sa aking duty.
Special treatment sa aming nagtratrabahong mga estudyante ang hindi pagpasok sa tuwing may exam kaming magaganap or sa tuwing may special event sa school na aming dadaluhan.
Idagdag mo na rin na apat na oras lang ang aming duty pero may kita pa rin kami.
Bago ako bumaba sa sasakyan nina Alli is ngumiti muna ako at napayakap sa kanya.
I know today is a bad day for the both of us. We have our this argument but I know ayaw lang naming mag-away sana pero nag-away kami dahil nagpadala kami sa ako sa aking nararamdamang galit at sakit.
She smiled to me and hugged me too.
Hugging your bestfriend is one the best one. She hugged me tightly and I can feel how sorry she was and I am too.
She kissed my cheeks left and right before she waved her hand to me.
I slowly watched her as her car mixed with the other cars on the highway.
Palayo siya ng palayo pero habang ganoon ay halos bumalik sa akin ang kabang nararamdaman ko kanina lamang.
Hindi ko alam pero sobra sobra ang kabang nararamdaman ko na hanggang ngayon ay tila naging triple ang kaba at kabog sa aking dibdib.
Siguro mayroon lamang ako na hindi maipapasang subject kaya ganito ang aking nararamdaman.
Sobrang hirap kase ng Math na subject namin, halos hindi nga rin namin maintindihan ang mga tinuturo nito na kung minsan ayb nagpapaturo kami sa other sections na magagaling dahil ibva ang kanilang teacher sa amin.
Ngumiti ako at huminga ng isanag malalim.
I smiled again and let out my deep breath na kanina ko pa pala pinipigilan.
Ayokong magalit sa kanya but knowing na nadala ako sa aking emosyon kaya koi yon nasabi sa akanya.
Nadala lang ako sa sakit at galit dahil sa mga sinabi niya but it doesn't mean na kakamuhian at lalayuan ko na siya. She is my bestfriend that's why I needed to understand her and stay with her.
It's just kulang lang talaga ako ng explanation and kailangan ko na talagang makausap si Arthur at kumbinsihin na kailangan na naming kausapin si Alli dito at sabihin o sagutin ang mga tanong nito na gumugulo sa kanya.
Pumasok ako agad sa loob. I changed my clothes have my sign in, bago nagsimula sa aking duty.
Walis doon, walis dito. Punas doon, punas dito sa mga tables and chairs. Kaunting ayos at maghihintay na sa loob ng lobby para sa iba pang tables and chairs na mababakantehan ng mga natapos ng mga customers dito.
Mga ilang minute lang ay nagsipagdagsaan na ang ilang mga customer, mga bata, matanda, estudyante, mga nagtratrabahong mga dalaga at binate, at iba pa.
Linis, punas at ayos ang ginawa ko sa mga pinagkainan nila, sa mga tables and chairs.
Matapos ang apat na oras ay natapos na din ang aking duty. Nagpahinga saglit at naghintay ng ilang minuto bago kinuha ang pares ng isang jeans na black, isang spaghetti strap na kulay white, aqt isang jacket at nagtungo sa cubicle.
Nadatnan kong aoccupied ang tatlo kaya mas pinili ko na lamang ang isang cubicle sa pinakadulo malapit sa may washing area.
Habang nagpapalit ako ay halos magkakasunod lamang na lumabas ang mga tao sa ibang cubicle at nagpunta sa washing area.
I was about the remove my pants at palitan ito ng aking black fitted pants ng marinig ang kanilang pinag-uusapan.
"I heard na they are having their engagement party nina Gwyn after her graduation." Panimula ng babae.
"What, Gwyn Villegas? Oh my, she's so gorgeous. And really perfect suited to Arthur." The other girl murmured.
"Yeah. Perfect na perfect ang relation nila, both Civil Engineering sila, deans lister, they are both talented and their looks is perfect with each other."the other girl added.
Wait? Did I heard Gwyn Villegas? Arthur?
Sandali, sinong Arthur.
I was about to lean my head on the door ng wala na akong marinig kung 'di ang mahihinang tawanan at ilan pang sinasabi nila sa topic na yun.
Hindi ko alam pero nagkaroon ako ng kirot sa aking puso.
Hindi ko alam kung sino ba ang sinasabi nila but all of those definitions na sinabi nila is saktong sakto at bagay na bagay talaga kay Arthur.
But wait, may girlfriend naman si Arthur,and that's me so what's the point right?
I know that hindi ako lolokohin ni Arthur. He loves me and he cares me more than he could do. At ramdam ko iyon.
I just needed to trust him and everything will be fine.
His words are my words too.
Kaya imbes na tumunganga ay napangiti na lang ako kahit na mayroong kirot akong nararamdaman sa aking puso.
Hindi ko alam pero naniniwala ako na hinding hindi magagawa ni Arthur na pagtaksilan ako.
Kaya nagpatuloy ako sa aking pagpapalit. I wear my jacket too.
I folded my uniform and fixed myself. I let my brown hair down , hinayaan kong nakalugay dahil naputol ang aking ponytail na plastic.
Nilagyan ko ng kaunting pulbos ang aking mukha at nagpabango saglit.
Thinking na lolokohin ako at pagtataksilan ni Arthur ay tila hindi ko alam kung ano ang magagawa ko at kung ano ang magiging kahihinatnan ng kaniyang panloloko.
Maybe magpapakamatay ako, papatayin ko siya or worst ay maghahasik ako ng lagim sa buong mundo.
I know sobrang sakit sa pakiramdam dahil naiisip ko pa lamang is sobra na akong nasaskatan and I can see myself na hindi na ako makahinga dahil sa sakit, lungkot at gulo na aking mararamdaman kung magiging totoo nga ito isang araw.
Huminga ako ng malalim at napatingin sa salamin.
Who would dare na lolokohin ako right?
I smiled widely.
They I'm beautiful with my small and petite body, my height is just 5'5, my fair skin, my brown twinkling eyes, my kissable libs, my sexy waist and of course the charm I have.
So who would dare to leave me right?
Agad akong tumingin ulit sa may salamin at ngumiti bago nilisan ang comfort room.
Agad akong nagpaalam kina Mam Fiona sa loob at sa mga kasamahan ko pang aalis at magsisimula pa lang ng kani kanilang duty.
I smiled and waved to them.
I immediate;y walked as I went home. I bought some menudo and rice for my dinner. Sobrang pagod ko na kaya mas mabuti ng bumili na lang ako ng kanin kaysa ang magluto ulit.
Sobrang napagod ako sa araw na ito.
Sobrang hectic ng mga exams at sobrang hirap pa nito. Dagdagan pa na marami pa kaming mga reports, projects and written outputs na kailangang ipasa next week habang nagcle-clearance.
I was about to open the door when my phone beeped for a new message.
Kinuha ko agad ang aking phone at binasa.
Sorry. I love you sis. – Alli.
Hindi ko alam pero tila nalusaw ang lahat ng aking nararamdaman na ngayong mabasa at makatanggap ng mensahe mula kay Alli.
I know that hindi niya iyon ginawa para saktan at pasakitin ang aking damdamin but she only cared for me more than anyone.
And ayaw niya lang akong nakikitang nasasaktan at umiiyak.
I smiled again for her text before opening the door of my apartment. Agad kong sinara at agad na tinungo ang aking maliit na kusina.
Agad na nilapag ang aking bag sa isa pang upuan sa aking dining table na good for two at nilagay naman sa dalawang pinggan ang kanin at menudo. I sat there and kinuha ang aking phone.
Sorry too. I just got carried away. I love you too, Alli.
I replied to her texts.
Hindi ko alam pero napatigil ako at binalikan ang aking message inbox.
Muling binasa ang mga palitan naming texts ni Arthur.
Hindi ko mapigilan ang ngumiti at mag-init dahil sa mga simple nitong mga messages sa akin.
Take care.
Eat your lunch.
Good night, baby.
Ilan lamang yan sa mga mensahe na aking natanggap mula sa kanya.
Wala akong maramdaman kundi ang ngumiti at tumili ng pilit.
Until now, I am still affected by his damn and past texts to me.
Hindi ko alam pero nakakaginhawa sa aking pakiramdam at tila nagwawala ang mga paru-paru sa aking tiyan tuwing nababasa ko ang mga iyon.
I miss you kisses, baby.
Fuck. That's was one of the hottest text na aking natanggap mula sa kanya.
Hindi ko mapigilan pa rin ang mag-init at balikan ang araw na iyon.
Hindi ko alam na galit na galit pala siya na kung kaya niya ako hinila ng ganoon.
I know the time when he is jealous, afraid, or even angry. But that time seems like hindi ko siya mawari at mabasa.
Punong puno kase ng iba't ibang emosyon ang kanyang mukha, dagdagan mo pa ang kanyang malalim na mga mata, kunot noo, at nagbabagang galaw ng kanyang katawan sa akin. Ang paglapat ng kanyang kamay sa aking braso noong ako ay kanyang hilahin ang aking braso.
I don't know but mas lalo akong naeengganyo na pagmasdan at tingnan siya. His brooding and fiery eyes made me shiver down to my spine.
His unending fucks and moans is just like a perfect song to my ears.
Pero halos manginig ako at tila ramdam ko pa rin ang init na tagpo naming iyon.
His hungry, wet, full of lust and passionate kisses on my lips down to my neck, nape, to my peaks and down to my folds felts so surreal.
I don't know but sobra sobra ang epekto niya sa akin.
Parang isa siyang droga na ayokong mawala sa aking sistema at gayundin na kailangan kong panatilihin sa aking katawan.
He's my ecstasy. My favorite one.
Hindi ko alam maipaliwanag but his kisses, hugs and even between our sexes became my new kind of drug.
His smell and his touches is more than anything.
His presence, his care and love that I felt for him is more than everything.
Because as we go with the time, I realized that he's been created to be my scorching love.
Nothing more, nothing less.
He's a life to me a life through my darkest days, a hope when I am in the dark sides of life and among of all he's my everything in this we called vast universe.
Matapos ang dalawang araw ay may pasok na kami ulit sa school.
Nagkita kami sa harap at hinintay talaga ako ni Alli. She is now wearing a black fitted pants, a white spaghetti topped with boyfriend blazer and a white shoes.
She is smiled and waved at me. pagkatapos mabayaran ang aking pamasahe sa may tricycle ay agad akong lumapit sa kanya at yinakap siya.
Her perfume, a sweet lavender and cherry reached my nostrils making me wanted to smell her more.
We walked at nakarating kami sa aming sa may bench, she asked me to go there first para ayusin ang iba pa naming mga requirements na deadline ngayon.
Sa nakalipas na dalawang araw ay lagi pa rink aming nagpapalitan ng text ni Alli and we taked about our random thoughts about sa aming mving up ceremony and sa nalalapit naming outing matapos ang klase namin with our favorite and our blocked-adviser.
Hindi na namin napag-usapan muli ni Alli and nangyari noong biyernes dahil mas pinagtuunan namin ng pansin ang mga workpapers namin gaya ng mga essays, refelctions and poems na ipapasa namin sa aming English subject, do some ppt and documented na mga reports namin sa iba pang asignatura and we talked also our clearance.
I was happy na matapos ang araw na iyon ay walang akong makita na talaga nang kinalimutan ang nangyari and we stayed up late nights talking lalong lalo na sa graduation. Elementary students ay sa umaga, tapos ala una hanggang alas kuwatra y medya ang sa amin at alas sais ng hapon hanggang matapos naman ang mga college.
We are both excited na kahit wala pa ang mga results and they are still doing our grades ay marami na ang tsismis na halos sa section namin ay may awards and most expecially nakuhang honors, which is nakakaproud dahil we blessed and grateful to have Ms. Juan to be our blocked-adviser since our grade seven years.
She is passionate in teaching that even our bully classmates and some bitchy classmates ay tumino dahil she manage to guide and provide the things we needed or understand. She is more than just like a mother for me.
Nakita ko kung gaano siya kapursigido at kagaling na magturo at maghandle sa aming advisory class niya.
She's a little bit bitchy to use sometimes but we know that she only wanted the best for us, and we understand her.
But among the four years staying this magnificent school, great teachers, mixed classmates and to have this tremendous experience in junior high school taught me a lot which magagamit ko for the next chapters of my life as an individual.
But sa dalawang araw na iyon wala akong natanggap na mensahe at tawag mula kay Arthur, I don't know pero matapos akong magsend ka sanya ng isang mensahe, na naglalaman lamang ng pangungusmusta ay wala na akong natanggap na respond nito.
And sa dalawang araw na iyon ang gumugulo sa akin. I don't know pero may kakaiba akong nararamdaman na noon pang last week habang may exam pa kami ay nararamdaman ko ito.
Pagkatapos naming maayos ang mga papel na isusubmit namin ay nagsimula na kami ni Alli na nagpasign ng aming clearance.
Lalong lalo na si Alli because they are going to leave this place papunta sa Thailand which is nandoon ang kanilang isang business na kailangang ayusin ng family nito bago pumuntang US para sa kanilang isang deal sa isang malaking kompanya roon.
I am sad na masaya for Alli. Because sa apat na taon ay wala akong nakita kung di ang kabaitan at tunay nitong kaibigan sa akin. She almost share her everything caprices to me, food, clothes and name it. hindi siya madamot na kahit ayaw mo na dahil feeling mo sobra sobra na ay hindi ka niya pipigilan hanggat hindi mo ito kinukuha sa kanya.
She treat me more than everything. And I am so proud to have her as my bestfriend.
But malungkot ako at the same time kase hindi ko alam kung kakayanin ko bang humiwalay sa kanya kase mula noong magkakilala kami ay wala siyang ginawa kung ang di magstay sa aking tabi and we always together.
But that was her family, her gold. That's why I am happy for her.
We are about to leave again sa isang room na kung saan ipinasa at pinapirma namin ang isa naming subject teacher ng may marinig kaming usapan.
"Really, their engagement ay tuloy na?" tanong ng isang maliit na babae, na sa tingin ko ay taga ibang section.
"Oo nga e. Ang balita ko, tuloy na kase graduating naman sila at silang dalawa naman ang magmamanage ng business nila. Kung baga magme-merge na ang business nila." Ang sagot ng isang katabaang babae.
Napatigil ako sa aking narinig at biglang tumahimik din ang kaninang talak ng talak na si Alli.
I looked at Alli and she stared me with her hal open mouth at tinakpan ito.
Natahimik kaming pareho at napadako ulit ang aking atensyon sa kanila.
I know that there is another gossip again but right now, I don't know what's happening to me na imbes na umalis at magpatuloy na sana sa pagpapapirma ay napatigil ako.
Hindi ko alam pero ang lakas lakas ng hatak ng koryente sa akin na kailangan ko itong marinig at malaman.
And it's really kind of weird to me.
Huminga ako ng malalim at mas pinukos ang aking pakikinig sa kanila.
"Eh, hindi naman daw iyon ang rason for their engagement party after their graduation. Sabi ng pinsan ko na kaklase nila is matagal na daw silang may relasyon, kaya lang patago."Kontra ng isang babaeng may tinirintas sa dalawa ang buhok nito.
Napapantig ang aking tenga sa aking narinig.
Sino naman kaya ang pinag-uusapan nila?
"Oo. At matagal na rin sana nilang umamin sa publiko but ayaw pa kase ng kanilang mga magulang na magkaroon sila ng karelasyong pareho dahil pag-aaral lang muna ang dapat nilang unahin at saka na iyon." Dagdag niya na mas lalong nagpalaki sa aking mata.
Agad kong tinignan si Alli at gayun na lamang ang aking gulat na pati siya ay napalaki ang kanyang mata. Pero ang mata nito ay tila nag-aalala ngayon. And hindi ko alam iyon.
"Pero, kahit ganoon iyon ay sila naman pala ang nagkatuluyan. Not for their business but talagang may relasyon silang pareho, yun nga lang sa isa't isa sila nahulog. Ayaw man nila siguro suwayin ang kanilang mga magulang but yun na, eh mahal na mahal nila ang isa't isa." Pagtatapos nito.
"Siguro nga sosyal iyon." Tanong ng isa nilang kasama na tila kuryosong kuryoso sa mangyayari.,
"Hindi lang siguro. Sigurado iyon, ang Martinez pa naman at Villegas ang magjo-join force di ba. Baka nga maifeature to sa business magazine hindi lamang dito bagkus sa buong mundo pa." sabat ng babaeng nakatirintas sa dalawa ang buhok nito na nagsalita kanina na may relasyon ang dlawa.
Martinez? Villegas?
Hindi pa man ako nakakatingin sa kanila ay bigla akong hinila palabas ng classroom ni Alli at tuloy tuloy na hinila patungo sa may canteen. Halos puno ang loob nito buti na lamang may iilan pang table na pwedeng okupuhan.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal ni Alli doon dahil nakatunganga lamang ao doon. Pinagmamasdan niya akong malungkot at wala sa sarili.
Hindi ko alam pero tila nawalan ako ng hininga at ulirat sa aming narinig kanina.
I wasn't sure if it is Arthur, because he has the surname na Martinez. Naalala ko kase na may partner ito sa kanilang thesis na Villegas ang apelyido but I don't know but may namumuong sakit, kirot at tila tumutusok sa aking puso.
I know I shouldn't be this but hindi ko lang maikala na ang mag-isip ng ganoon sa bagay na iyon.
I know na sinabiniya sa akin na magtiwala lang ako sa kanya.
Ano pa nga ba ang silbi noon kung hindi ako magtitiwala sa mga salita nito na magtiwala lang ako sa kanya.
Hindi ko alam pero hanggang magtanghalian ay wala kaming naging kibuan ni ALli, she just let me observed and never niya akong ginulo.
At last pagkatapos ng aming kainan ay nagpatuloy kami sa aming ginawa kaninang pagpapapirma ng aming mga clearances namin.
Wala kaming imikan ni Alli, but for some reason I felt like nakaapak ako sa hangin.
Wala akong maramdaman kung di ang katahimikan ng aking damdamin.
I don't know what's gotten to me. but all of those nervous, pains, shocks, and other feelings na naramdaman ko for the past few days ay tila nawala.
Hindi ko alam but para akong hinehele sa hangin dahil na rin siguro sa pagod ko sa araw na iyon.
At the end of the day, Alli just hugged me and kissed me on my cheek before she left me.
Pumasok pa rin ako sa aking duty sa isang fast food chain kahit na tila wala ako sa aking sarili.
Muntik na rin akong matumba kung hindi lamang ako nasalo ng isang matangkad na lalaki.
"Sorry." I muttered ng makita ang posisyon naming dalawa noong ako ay matumba dahil sa luting.
Nakahawak kase siya sa aking bewang and halos magkadikit na ang harap ko sa kanyang dibdib.
Buti na lamang ay natauhan ako bigla at tumayo.
Inayos ko ang aking sarili. Pero bago ako makalayo sa kanya ay nakita ko pa ang ngiti nito, kita ang mapuputi at pantay pantay nitong ngipin bago nagsalita.
"It's okay." Pahabol na salita nito sa akin ng lumayo ako doon at hindi na pinansin o nilingon pa ito.
Patapos na rin ang aking duty kaya dumaan muna ako sa comfort room at nagstay doon ng ilan pang mga minuto bago lumabas at nagpalit ng aking damit.
Umuwi ako na tila ganoon pa rin ang sarili. Tahimik at halos nasa hangin pa rin ang aking mga paa. Hindi na ako bumili ng aking pagkain na lagi kong ginagawa at dumiretso na lang sa aking apartment room at nahiga.
Hindi alintana ang aking suot na damit at pinikit ang aking mga mata.
Hindi ko alam kung anong oras iyon ng ako ang makatulog ako but nagising na lang ako sa tunog ng alarm ng aking cellphone hudyat na umaga na pala.
Halos mapamura ako sa gutom dahil nakalimutan ko palang kumain at hindi na nakapagpalit ng damit o nakabanyos lamang.
Dumaan ang tatlong araw na iyon bago ang aming moving up ceremony nina Alli.
Pero feeling ko ay hindi ko man nakumpirma na si Arthur nga iyon at ang babaeng Villegas na iyon pero hindi alam pero may suspetsa ako dahil ni isang text o message ay wala na akong naririnig mula kay Arthur. Hindi ko na rin siya nakikita sa loob ng paaralan.
I know na we're both graduating but marami naman akong nakikitang classmate nito na palaboy laboy lamang sa hallway o minsan nga nkikita ko pang naglalaro lamang ang mga ito.
But him, ni anino nito ay hindi ko makita.
Tapos na kaming magpasign ng aming clearance ni Alli mula sa elementary department ng nauna na itong umalis kaysa sa akin dahil may ipapasa siyang report kay Ms. Juan, ang aming adviser na isang report ng aming attendance simula noong fourth quarter na. Alli is our secretary kaya ganon ang Gawain niya.
Kaya wala akong choice kung ang hindi ang mag-isa na naglalakad patungo sa aming department, the junior high school department.
I was about to passed a while ago sa women comfort room may College of Engineering when I heard gossips there. Yeah, we have our pre-elementary, elementary, junior high, senior high, different colleges and even graduate school here at at this school. We are having our clearances that's why we needed to finish it before our moving up ceremony tomorrow buti na lamang at tapos na namin ni Alli.
Pinuntahan namin kase ni Alli ang isa sa teacher namin kaya napadpad kami sa department na iyon but unfortunately Allison ay naunang pumunta na sa kay Ms. Juan to submit her report on our daily attendance sheet sa buo naming klase kaya nahuli ako.
I was about to pass on that area ng marinig ko ang pinag-uusapan nila.
"We will have our engagement of Arthur on Saturday after our graduation." I sweet and giggled filled on that area.
I stopped as I heard the name. What? Arthur? Arthur, what?
Before I continue thinking another words came to my ears.
" Yes, our parents finally planned it. And after 5 years, finally Villegas-Martinez will come out and continue the empire. .And of course, ipapakilala na sa lahat ang matagal na naming relasyon" She added and again another giggled filled those comfort room. Open ng kaunti kaya rinig na rinig ko.
Tears started to fall on my cheeks.
Hindi ko alam kung bakit pero tila kinarayom at tinusok tusok ang puso ko ng ilang beses, dahilan para hindi ako makahinga sa sakit na aking nadarama ko ngayon.
Engagement nino?
"Congrats Gwyn Villegas-Martinez" another girl said.
I stopped when I heard the name of this girl. My world stopped when I heard it, ilang araw na kasi akong kinukulit ni Alli na tapusin na namin ang aming relasyon ni Arthur, dahil hindi naman daw kami may relasyon at may level.
Usap-usapan na rin kase na ilang araw na akong hindi pinapansin at nagpapakita si Arthur. Knowin na ang alam ko lang is busy siya for his graduation ngayon.
Gwyn villegas. The senior student na palaging kasama ni Arthur Castillo. Isang senior student, graduating bukas sa kursong BS in Civil Engineering too, a dean lister too just like him, a slim and petite woman, a woman of class, cheerleader and the future successor of the Villegas Incorporated.
Matagal na akong kinukulit ni Alli na hindi lang sila magkasama bagkus, they have this secret and deeper relationship, na matagal na pala nilang tinatago.
Hindi ako naniniwala noon kay Alli. Na ang lahat n gang iyon ay pawang kasinungalingan lang at walang katotohanan. It's just isang paninira para lamang layuan ko siya at tuluyan ng mawala ang kabaliwan ko sa kaniya.
Alli is so damn more than a best friend, a sister and others for me. kaya pala noon palang ay may kutob na itong hindi maganda at lagi niya akong pinagsasabihan but in the end ay lagi ko siyang kinokontra at lagi ko pa ngang pinaglalaban ang gagong iyon.
I cried and cried a lot habang patuloy na nakikinig sa kianilang usapan. Tila hindi ako makagalaw sa aking kinatatayuan. Tila tambol ng kaba, sakit, poot at galit ang puso ko ngayon dahil sa aking narinig.
Maybe Alli is right na noon pa lamang ay dapat ko na nga siyang kinalimutan, hiniwalayan, at tinigilan.
Nakinig ako sa mga kuwento nila na matagal na palang may relasyon ang dalawa, but they kept it secret. They always have fun, nagde-date and they always have their secret getaways na hindi alam ng kanilang mga maguang daw.
Napag-uspan din nila na pawang mga escapades lang daw ang lahat ng ginagawa ni Arthur for me, at ginamit niya lang ako dahil hindi pa siya ready for the hot and roance level ng kanilang relasyon kaya daw siya pumayag na gawin na lang akong pampaalis ng init, maganda naman daw ako but I am not nothing but a whore to their so called secret relationship.
What the fuck?
Heto ba iyong sinasabi ni Alli na hindi man direkta na sinasabi nitong layuan ko si Arthur ay alam na pala niya ang rason na ito.
Arthur used me. Fuck!