Lyrie
“Hello! Anlalaki n'yo na ah. Kumusta kayo mga, anak?” masayang bati ni auntie habang inisa-isa kaming halikan sa noo ni Ally at John.
Hindi nakasama si kuya dahil busy ito sa kanyang klase at sina mama naman ay marami pang ginagawa.
Ngumiti ako sa kanya. “Ayos naman po. Masaya at naka bakasyon na naman kami ulit. ”
“Oh sya, pasok! Ang ate n'yo ay nasa bakery pa. Busy doon. ”
Ang ate na tinutukoy ni auntie ay ang anak niya na pinsan namin. Sobrang close kami ni ate dahil dito ako noon tumatambay kapag wala akong ginagawa. Tumango naman kami at inilapag ang gamit sa kwartong gagamitin naming tatlo. Malaki-laki ito at kasya pa ang iilang tao. Nahiga na ang dalawa dahil sa pagod, habang ako ay nag bihis agad para kitain ang mga kaibigan ko.
Patakbo kong tinungo ang kusina kung saan naghahanda si Auntie. “Auntie, alis muna ako ah? May kikitain lang po. ”
Tumango ito. “Ingat! Mag text ka kung magagabihan ka. ”
Tumango rin ako at masayang lumabas.
Sa wakas!
Naalala kong kailangan ko pala itext si Tatiana ngayon, himala nga at hindi ako ni-text una. Sabagay, baka busy din siya.
:Hi! Kakarating lang namin. Sorry ngayon lang. Kumusta ka?
Tatiana:I'm fine. You? Are you not hilo na ba? Take care, I'm with Annie now. Ttyl.
Oh, si Annie ba yung pinsan niya? Mabuti naman at nang makapag bonding sila. Nag send ako ng ‘okay ingat’ at smiling sticker bago inoff ang cellphone ko.
“Lyrie!” malayo palang ay rinig ko na ang sigaw ng isa sa mga kaibigan ko.
Tumakbo ito hanggang sa makalapit sa akin, at bigla akong niyakap.
“Dahan naman, Tania! ”
Medyo naiipit na ako eh, wagas naman kasi kung makayakap.
“Namiss lang kita!”
“Miss you too, girl. Asan na sila?” tanong ko sa kanya nang magsimula na kaming maglakad.
Ayaw niya pa ring bitawan ang kamay ko dahil sa kadahilanang antagal ko raw hindi umuwi. Mga 4 years lang naman!
“Andun pa sa mga bahay nila, punta daw tayo kina Gresh, doon sila dederetso. ”
Tumango ako at sinunod nalang kung saan siya papunta, dahil nakadikit naman din ako.
Bigla niya akong hinatak papalapit at halos matumba na ako sa lakas. “Hoy! Ang ganda nung kasama mo sa picture noong isang araw. Ang familiar ng mukha. Saan ka nagpa-picture nun?”
Sinamaan ko ito ng tingin bago napangiti. Hays, kung alam n'yo lang na hindi ako ang nagpapicture, siya ang nagpapicture sa akin. Haha!
“Sa bahay 'yun, tumambay lang. ”
“Tumambay? Kailan pa naging tambayan bahay n'yo?”
“Simula nung isang araw. ”
Binatukan niya ako sa sagot ko at tumigil na sa paglalakad. “Andito na pala tayo. Wala ka talagang sense kausap,” wika niya at bumitaw na sa akin para mabuksan ang gate nina Gresh.
Grabe, ang feeling talaga neto. Akala mo siya may ari, wala man lang pagtawag kung may tao ba.
“Lyrie! ”
“Ly! ”
“Babes! ” Sabay-sabay na nagsitakbuhan ang aking mga barkada at isa-isa akong kinulong sa mga bisig nila. Wow, miss na miss.
Lumawak ang ngiti ko sa mukha.“Hindi halatang miss n'yo ako ah. ”
Umirap silang apat at hinila na ako papasok.
“Gurl! Bakit kasama mo yung si Rendalve sa day mo? Kailan ka pa natuto magpapicture? ” tanong ni Gresh, habang nagaayos.
Napagdesisyonan naming gumala kahit kakarating ko lang, kailangan ko na raw kasi ilibot ang sarili ko. Tsaka, miss ko na rin lumabas-labas kaya hindi na ako nagreklamo.
Tumayo ako sa kinauupuan ko at tinignan silang apat. “Okay. First of all, hindi ako nagpapicture. Second, siya ang kumuha sa phone ko para mag piture-”
“Gising! Baka nananaginip ka na naman,” pagputol ni Hayden.
“Bahala kayo. Basta ako totoo sinasabi ko. ” Pakita ko pa sa kanila convo namin ni Tatiana eh.
“Okay lang 'yan! Kung saan ka masaya. Tara na,” sumpon ni Carrie.
Ngumisi ako. “Masaya ako sa kanya. ”
Isa-isa nila akong inirapan na tinawanan ko lang.
Lumabas na kami at naglakad-lakad. Napuntahan na namin ang plaza, old school namin, pati ang cultural place, pero sa park kami nag settle. Beach park ito na may mahabang bridge kung saan kami ngayon nakaupo, habang naghihintay sa sunset. Kanina pa sila nag pipicture, at alam kong ipopost na naman nila ang mga kabaliwan nila.
“Kumusta ang buhay doon?”
Ngumiti ako sa pamilyar na boses ni Carrie. “Ayon. Life pa rin. Sa Cebu ba? Mahirap? Malapit ka na maging Doc!”
Tumawa naman siya at umiling. “Baliw. Mga 7 years pa. Naggloglow ka ata, kailan naman kaya maggrogrow?”
Sinamaan ko siya ng tingin at tumawa lang ito.
“Porket tumangkad ka ng konti sa akin gaganyan-ganyanin mo na ako? Akala ko ba you like me just the way I am? ”
Tumawa naman siya lalo sa naalala. Noong highschool pa ako out sa kanila at hindi naman naging issue iyon. Isang beses pa ay napagtripan akong iprank ni Carrie na gusto niya raw ako at liligawan, kaso hindi niya ako naloko kaya nag desisyon kaming iprank ang barkada. Napaniwala pa namin kaso hindi rin nagtagal kasi puro lang naman kami tawa sa tuwing tinatanong.
“Hoy! Nag momoment na naman kayo. Anong kalokohan na naman naiisip ninyo? Ha?” biglang singit ni Gresh na umupo sa gitna namin ni Carrie.
“Wala. Inaalala lang namin 'yung time na naloko namin kayo,” sagot ko at nag-apir kay Carrie.
Umasim naman ang mukha niya at sabay kaming binatukan.
“Mga gago kayo. Natakot kaya kami, iniisip namin baka anong mangyare kung totoo tapos nag-break kayo.”
Tawa lang ang sinabat naming dalawa.
“Lyrie ikaw nalang walang jowa.”
Naubo naman ako bigla sa sinabi ni Hayden na umupo sa tabi ko. “Grabe! Ako nalang? Meron naman ako ah!”
Si Tatiana sana kung gusto niya at papatol sa akin, kaso parang ayaw eh.
“Pag 'yan nasa internet na naman, ihuhulog talaga kita dito. ”
Ilang beses na rin kasi akong sumubok at nabigo sa internet love, eh hindi ko naman din sineryoso-char syempre seryoso ako. Nag-ipon pa akong pang meet up, iiwan naman pala. Kaya lesson learned, huwag maniwala sa internet love.
“Edi kayo na may mga jowa. Mahal ko naman sarili ko, masaya ako sa sarili ko, napapatawa ako ng sarili ko.”
Tumawa silang apat at natahimik kami nang dahan-dahang pawala nang pawala ang araw sa harap namin.
Nakakamiss ang ganito. Nakakamiss maging high-school student ulit, 'yung pagkatapos ng skwela ay gagala rito at manonood sa hampas ng alon.
Nakakamiss.
* * *
“Next time ulit! Bye, Lyrie!” paalam ni Tania, pati na rin ng iba naming kasama.
At dahil ang bahay namin ang pinakamalapit sa beach, ako ang naunang ihatid. Ngumiti ako sa kanila at nagpasalamat sa libre bago isinara ang gate.
May narinig akong pag-ubo sa pintuan kaya tinignan ko ito. “Kumusta naman lakad n'yo?”
“Ate!” Tinakbo ko ang pagitan namin at niyakap ito.
“Maayos ang lakad namin. Ikaw? Kumusta?” tanong ko.
Sabay kaming pumasok sa kusina kung saan nakalapag ang mga pagkain sa mesa, medyo marami ang nakahanda at karamihan sa ito ay sea foods. Balak ata akong patabain ulit.
Marami kaming napagkwentuhan bago napagdesisyonang magpahinga. Pagod na rin ang katawan ko kakalibot kaya nang maramdaman ko ang pagtama ng likod ko sa higaan ay bigla akong napapikit hanggang sa makatulog ako.