Chapter 99
Neil's POV
Naisipan ko na lang na umuwi na lang sa penthouse namin dito sa New York, aantayin si Rain matapos sa kanyang mga gawain dito sa kompanya bago ito kausapin ng masinsinan. Alam kong gulo pa ang kanyang isip dahil sa mga nangyayari at nadagdagan pa ang problema nito sa kompanya.
Bubuksan ko na sana ang pinto ng sasakyan ko nang marinig kong bumukas ang pinto ng elevator at doon iniluwa si Macy. Nagtataka ako kung bakit andito ito na dapat nasa trabaho ito dahil kailangan siya ng kakambal ko pero ang mas ikinagulat ko ay ang pagsunod ni Papa rito.
"I'm so pleased with your performance, you never fail to amaze me..." pagpuri ni Papa rito na ikinalito ko.
"Now that your brother is out of this company, next will be that foster son of Saavedra's... in no time, this company will be all yours to have" ikinangisi nitong tugon kay Papa na lubha kong ikinagulat sa pinapakitang ugali ni Macy ngayon. Ibang-iba sa pagkakilala ko sa kanya. She was supposed to be sweet and cunning but this one is a whole different.
But the next thing happened shocked me most when Macy kissed Papa. She initiated the kiss that Papa gladly returned the kissed to her torridly. Pumulupot ang kamay ni Macy sa leeg ni Papa habang ito naman ay hinawakan sa bewang at diniin sa katawan nito.
Napamura ako sa aking nakikita at grabing pagtataksil ang naramdaman ko para kina Yonice at Mama. Alam kong masama ang ugali ni Yonice but still she is my wife, the mother of my son and also my family. Nasasaktan ako para sa kanila knowing this asshole is my son's grandfather. I want to punch him right in this moment but I quickly get my phone and recorded this scene.
If they are planning something under their sleeves then I would be glad to join them. This is the fight of the fittest and I would be glad to offer them their rightful punishment. They bark at the wrong tree.
Habang kinukuhahan ko sila ay biglang rumihistro ang pangalan ng pinsan ng asawa ko sa aking phone na gumawa ng tunog. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil rito kaya wala akong ibang nagawa kundi itigil ang pagkuha ng video sa kanila at daling pumasok sa sasakyan ko at marahan itong isinara. Nagtago ako ng mabuti nang makita kong lumapit si Papa sa kinaruruonan ko.
Nang makita ko silang madaling pumasok sa elevator ay nagmadali na rin akong lumabas sa parking area ng kompanya. Umuwi muna ako sa penthouse at doon huminahon matapos malaman ang lahat ng nangyayari sa kompanya. Kung bakit nawala sa posisyon ni Rain ang pagiging CEO , kung bakit natanggal si Tito Alex, napakabait na tao nito at sa plano nilang patalsikin ngayon si Rain.
Agad kong sinagot ang tawag ni Carl nong muli itong tumawag sa akin habang bumabyahe ako pauwi.
"Carl?!" tawag ko rito nang sagotin niya ang tawag ko.
"Thanks God Bro sumagot ka kaagad. Where are you? I need your help!" nag-aalala ang tuno ng boses niya at balisang-balisa.
"Nasa New York ako..." hindi ko pa natapos ang sasabihin nang agad itong sumabat.
"Oh great, I don't know what's going on there but my Mom called me... my Dad was in jailed, pleased I need your help, he was sabotage and framed... please man I need your help!" sabi nito sa akin.
"Yeah, I heard the commotion but first you need to see what I saw earlier. Come here in New York, I will expect you tomorrow... We will get to the bottom of this" hindi ko na napigilang magtiim ng aking bagang sa muling pag-alala sa kagagohang ginawa ng aking in law.
Now this is happening I make the building full secured at sinabihan lahat ng guwardya ng magmanman na maiigi. Hindi ko na sasayangin ang sandali na ito dahil alam kong gumagawa ng paraan ngayon si Papa para malaman kung ano iyong umudlot sa magandang tagpuan nila ng kabit niya.
I already texted Rain to get home as soon as possible because I don't know what will happen if he doesn't. I didn't notify Dad because I don't want them to get worry about this matter but if things get worst, they could be my last resort. I just hope we will get the justice we deserve.
It's almost 7 at night, yet Rain hasn't come home. Halos naging balisa na rin ako at wala akong ibang nagawa kung hindi ang hanapin ito. Nagpasama na rin ako ng mga securities para maging ligtas ako at Rain kung sakaling makakahanap kami ng gulo. Pagkarating namin sa building ay sabi ng security na umalis na raw ito. I asked my securities to track him, only to found out that he was in the nearby Bar drinking with all of his pain.
"Come Rain, let's get you home" sabi ko rito nang lapitan ko siya sa kanyang inuupuan.
"Fuck no way... I want to get myself drunk, want to drown my heart with this aching pain. Fuck its hurt seeing him kissing someone." Sambit nito nang pilit ko siyang hinila para umalis na pero natigilan ako nang makita ang phone na hawak niya at larawang talaga namang dudurog sa puso mo.
Hindi ganito ang pagkakilala ko kay Lex. He is so reserve, shy and demure and not this picture I'm seeing now. But if this is true then I have no right to blame him. He was hurt and maybe this is his way of forgetting the aches. Nasasaktan akong nakikitang pareho nilang sinisira ang mga sarili nila dahil lang sa nasaktan sila. Hanggang sa maari ay dapat na naming asikasuhin ang lahat ng ito.
Lasing na lasing kaming umuwi dalawa ni Rain dahil kailangan ko siyang damayan sa kanyang pagkakarugmog sa pag-ibig. Pagkatapos ko siyang ihatid at ihiga sa kanyang silid ay agad na rin sana akong lalabas ng mapansin ko ang isang malaking larawan na nakatalikod ng pinto nito habang nakasandal ito sa dingding. Tinignan ko ito at napatingin sa huli sa kakambal ko. Ang hirap sigurong tanggapin sa kanya ang lahat sa nawala niyang pag-ibig. Muli akong napatingin sa larawan ni Lex. That genuine smile shows how good his heart is, with no hesitation in my heart, I've never doubted that I once loved him and waste this pure soul. So hard for Rain to let go if Lex and I understand him because I was once stand on those moment and I lost this beautiful person. My angel in disguise will be happy soon after this problem we are facing.
Pagkapasok ko sa aking silid ay agad kong tinawagan si Lyle, not knowing he was busy yet he give time to talk to me.
"I'm sorry if I interrupted you" agad kong sabi rito nang sabihin nitong abala siya sa kanyang librong ginagawa para sa huling requirements niya sa masterals.
"You will never get to disturb me... you know I always give time to you" tugon nito na ikinalundag ng puso ko. Hindi ko alam pero yung pag-aalala na nararamdaman ko sa mga nangyayari ngayon ay naglaho nang marinig ko ang boses niya. Lyle is my salvation from this entire problem.
"I just miss you" sambit ko rito.
"You know I miss you more, why don't you just come here and be with me till I finish here, as soon as I get the degree, let's get married" nakagat ko ang ibabang labi ko nang marinig koi yon sa kanya. Halos kapusan ako ng salita at walang ibang gustong kumawala sa bibig ko kung hindi isang malapad na ngiti. He never fails to make me smile every time he's going to say something special to me. How I wish this crisis end soon coz I want to be with him soon.
Hindi na talaga ako nakasagot sa kanyang huling sinabi dahil gustong-gusto kong itali na si Lyle sa akin pero may mga problema pa akong kinakaharap pero gustong-gusto ko na talagang ariin ang taong tunay na nagmamahal sa aking simula't sapul pa lang ng kabataan namin.
"Babe? Are you okay?" tanong nito nang mapansin niya siguro na naging tahimik ako.
"N-na-g-gulat l-lang ako sa huli mo na sinabi... really, you want us to get married?" sabi ko ng bigla niya akong pinutol sa pagsasalita.
"I'm dead serious about it. We find ways to make it happen... as soon as possible, Neil" sabat nito.
"I wanna kiss you right now!" sambit ko na lang sa kanyang sinabi dahil hindi ko na alam pa kung ano ang sasabihin.
"Wanna feel you right now, f*ck I miss you more" agad na sabi nito na ikinapikit ko dahil sa mga memoryang sumasagi rito, kasama siyang maglalaro sa apoy.
I decided to end the call soon because every time I'm hearing his voice, the more I misses him. For Pete's sake, I want to taste his lips this damn moment.
"I'll be hanging soon, I know you've got so many things to do... it's already 11 here so I'd better sleep now" sabi ko rito na ikinabuntong-hininga niya sa kabilang linya. Nakagat ko na lamang ang ibabang labi dito dahil gustong-gusto ko na siyang makasama at mahawakan man lang.
"Okay, sleep tight... I love you" sabi pa nito na ikinahinga ko ng malalim.
"I miss you..." sabi ko sa huli bago tinapos ang tawag.
Naging mahimbing ang tulog ko nang wala munang inisip na pangamba sa mangyayari bukas. Walang inisip na ibang bagay kung hindi ang magiging kinabukasan ko kasama si Lyle. It's so nice to hear it from him that his thinking for our future. Yet, the future is not a stepping stone that all plans will work accordingly. I just hope that it's still me and Lyle till the end.
NAGISING ako nang may narinig akong nagsisigawan at nong mapagtanto ko ang boses ng sumisigaw ay agad akong bumangon at pinuntahan ito. Nakita ko si Yonice na nagwawala sa may salas habang pinipigilan ito ni Rain.
"Bakit hindi mo'ko kayang mahalin Rain? Siya pa rin ba? After all the pictures I've send to you just to make you realize that faggot is a whore..."
"Stop it! Just fucking stop calling him names! I've been through a lot now this time and if I still hear a word slandering him, I will make sure you pay for it! Just get out with your lies coz I'm not buying them!" hindi ko pa narinig na sumigaw si Rain ni minsan. Pagkakilala ko sakanya ay kampanti at metatag. Pero ngayon nakita ko ang isang bahagi sa kanya kapag si Lex na ang pinag-uusapan. He really value Lex so much and I saw it right this very moment.
Walang ibang nagawa si Yonice kung hindi ang umiyak. Pero ang pinakaiinisan ko ay ang pagsulot niya sa amin. Pagkatapos niya sa akin ay hahanap siya ng pagmamahal sa kakambal ko? Hindi na ba nahiya ang babaing to? Minsan inisip ko kung nararapat ko pa bang itago sa kanya ang nalalaman ko.
"You don't know what you are saying! He will use you for his own gains, trust me, he ruined my owned family" sabi pa nito na hindi ko na napigilan hindi sumabat sa kanilang usapan. Damay na rin naman ako.
"Now you stop at that moment, Yonice. Lex never ruined anything; it was you all along from the very beginning. You let all this happened to you..." sabat ko sa kanila na ikinatigil nila at napatingin sa direksyon ko.
"Oh, look who finally show up... I thought he wasn't here" sabi ni Yonice na tinaasan ng kilay si Rain ngayon.
I feel pity for my own twin for doing so many things for me, like covering me from all the mistakes I've done. He never neglected me and I am very grateful for what he does for me. I owe him everything.
"What is it to you then? I thought you're going to file separation?" nang sabihin koi to ay nawala ang ngiti nito sa mga labi at napalitan ng inis.
Nong una ko palang siyang nakita ay hindi ko na siya nagustohan at nong naging kami ni Lex at pareho kami ng panama rito. Ngayon alam ko na kung ano ang pakiramdam na iyon, na kailanman hindi magugustohan si Yonice dahil sa ugali nito.
"You will get what you deserve... I will make sure of that" singhal nito bago umalis at tuloyang nilisan ang bahay.
Hinilot na lamang ni Rain ang kanyang noo dahil sa nangyaring sagotan. Bakas sa kanyang mukha ang kabiguan at pag-aalinlangan, hindi ko siya masisisi dahil sa mga nangyayari ngayon ay hindi na namin alam pa ang gagawin. Hindi ako natatakot na kasuhan ni Yonice dahil walang katotohanan ang kanyang binebentang sa akin. Nangangamba ako kay Lex dahil alam kong madali na itong matibag lalo na ngayon at marami siyang pinagdadaanan. Pero wala nang ikakadusa pa sa kalagayan ng kakambal ko. Kita sa sandaling ito ang kanyang kabiguan.
"Rain..." tawag ko rito.
"Why you do that?" untag nito at agad na tumingin sa akin.
"Do what?" balik na tanong ko sa kanya dahil sa kalituhan.
Tinignan lang ako nito ng masama saka siya napabuntong-hininga at lupaypay na umupo sa kalapit na stipa.
"You're making things even worst... what would happened to Lex if Yonice continue to sue you both?" sambit nito at marahang napapikit sa pinatong ang braso sa noo dahil baka meron pa itong hangover. "What would happened to Zeke now?" dagdag nito na ikinalungkot ko rin.
Nakaramdam ako ng sobrang kalungkotan para sa anak ko. Hindi ko ninais ito sa kanya na mangyari. Napapagod na rin akong magkunwari sa harap ng anak ko na maayos ang lahat pero yung totoo ay gusto ko ng kumuwala sa kadenang nakakabit sa akin. Nasasakal na ako.
"Zeke would understand" agad ko na tugon rito hindi alam kung tama pa ba na isagot iyon sa kabila ng nangyayari.
Nakita ko ang pagbuka ng mga mata ni Rain at tumingin sa akin bago muling pumikit ito.
"At the young age, how could you say that to 4 years old boy? What assurance do you have that Zeke would understand all of these?" sambit nito.
Sa totoo lang ay hindi ko alam pero nais kong maintindihan ng anak ko na hindi ko matagalan ang ina niya. Pagod na ako at nasasakal na sa kanya. Hindi ko naman siya minahal at tanging kasiguraduhan lang na sinabi ko ay ang handa akong tumayong ama sa anak ko. Pinakasalan ko siya ayon sa gusto ng magulang namin pero sapat na sa akin ang lahat. Gusto ko ng kumuwala.
"I can't live in lies, Rain and I hope you could understand. I just want to be with him" tugon ko rito.
Wala na akong narinig pa kay Rain kung hindi ang pagkawalang kibo na niya sa pahayag ko. Alam kong hindi pa nila ako maiintindihan sa ngayon pero ito ang nais ng puso ko. Maging masaya para sa ikapapanatag ko. Tatanggapin ko lahat ng kahihinatnan nito basta masunod ko lang ang puso ko. Hahamakin ko na ang lahat kahit sino pa yang taong haharang sa harapan ko.
Natigil lang ako sap ag-iisip ng mga bagay-bagay nang tumunog ang phone ko sa tawag ni Carl sa akin na agad kong sinagot.
"Yes Carl? Saan ka na?" untag ko rito.
"I'm here outside the building; your security won't budge me in" agad na tugon nito.
Naging alerto na rin ang securities ng gusali kaya wala akong nagawa kung hindi ang magbihis at puntahan ito. Agad na siyang pinaglagpas ng mga security at pinatuloy ko siya penthouse namin. Naabutan ko si Rain na nasa kanyang kasuotan pang opisina na at handa na sanang pumasok ng makita niya kami.
Kita ko ang pandidilim ng mga tingin niya sa taong kasama ko ngayon.
"What's this thefts' son doing here?" nang gagalaiti niyang tanong sa akin habang dinuduro si Carl at tinitignan ng masama ni Rain.
Ama niya si Tito Alex na napagbintangang nagnanakaw ng mga shares ng kompanya at sariling kapatid ni Tito Brandon. Hindi ko maiwasan itanong kung bakit nagagawa na ang masahol na bagay na ito sa sarili niyang pamilya. Kaya hindi ko na rin sasantohin si Yonice dahil kusa ko siyang haharapin.
"You got it all wrong Rain... my Dad was never a theft. I know I could not defend him from your accusation but believe me; my Dad would never do such thing. We owe your family a lot" tugon ni Carl dito.
"He already did so better get your ass out of this building before I kick your butt out" nangangalit na sabi ni Rain dito.
"Stop it Rain, he's telling the truth" sabat ko sa kanila na ako naman ngayon ang tinignan ng masama nito.
Nakikita ko na ang sarili ko mismo kung ano ang itsura pag galit ako at hindi ko gugustohin rin na mapuno ako sa galit ngayon.
Tumaas lang sa isang sulok ang kilay nito habang hindi inaalis ang masamang tingin niya sa amin ngayon. Kinuha ko na lang ang phone ko at pinakita kung ano yung na record ko kahapon pag-uwi ko dito sa penthouse. Nanlaki ang mata ni Rain sa nasaksihang kagagohan ng sarili kong amahin at rinig namin lahat ng masamang plano nito.
Halos hindi makapagsalita si Rain sa nalaman at ngayon ay balisa na habang si Carl naman ngayon ang napuno sa galit dahil sa ginawang kataksilan ng sarili niyang Tito.
"Napakatuso talaga ni Tito Bradon" hindi na napigilang mapuno sag alit ni Carl sa nalaman.
I know this is sudden at mismo ako nagulat nang makita ko sa sarili kong mga mata ang ginagawa nila pero hindi ko palalagpasin ito lalo na at nakasalalay ang pinundar na puhunan ni Daddy at Tito Jay ang kompanya na ito. Kami ang naatasan na mamalakad nito kaya responsibilidad namin ito ngayon.
Habang paulit-ulit na pinanuod ni Carl ang video ay tumayo si Rain at diretsong naglakad papunta sa pinto. Bago pa man ito makalabas ay agad ko na itong pinigilan.
"Pupunta ka sa kompanya? Delikado ngayon roon at baka ano pa ang gawin ni Papa sa'yo" pigil ko rito na ikinatigil niya.
"I can't stay here doing nothing... the company is in great danger and this crises must end" tugon ni Rain sa akin.
Totoo na wala kaming magagawa rito dahil hindi namin alam ang ginagawa ni Papa kaya naisipan ko na rin na samahan si Rain para naman kung may mangyaring masama ay sabay namin itong haharapin.
"I go with you, that way it could be safer" saad ko rito.
"Ako na rin... tutulong ako basta mapalaya lang ang Daddy ko" dagdag ni Carl sa amin.
Gumawa muna kami ng plano sa gagawin naming pagpapatalsik kay Papa sa posisyon. Harap-harapang pinaalis ni Rain si Macy na kanyang tungkolin na mariin niyang tinanggi.
"Macy, I'm firing you now... take all your belonging and get out of this establishment" galit na sabi ni Rain sa kanyan sekretarya pero tumanggi pa rin ito.
"Your brother is making a mistake" sambit nito.
"Then how come you know that's what I'm referring to, as the reason I fired you?" sabi ko rito na ikinasama ng tingin nito sa amin. Alam niyang naiipit na siya pero bilib ako sa katatagan niya. "Let's just do it the easy way, Macy" dagdag ko rito.
"You have nothing left in this company even firing me you can't stop us from owning this company." Ngayon pinakita na nito ang totoong ugali nito. Hindi lang ako makapiniwala na nagagawa niya ito.
Bigla ay narinig ko ang paghampas ng desk nito na ikinagulat namin lahat. Ngayon ay nanlilisik na ang mga mata ni Rain na tinititigan si Macy.
"You two won't get away with this... truth will prevail and you will get what you deserve. Better clean up your mess before I get you" halos hindi na rin ako makapaniwala sa pinapakitang galit ngayon ni Rain na ikinasindak ni Macy.
Sunod-sunod na paghinga ng malalim ni Rain dahil sa pagtitimpi niya sa galit. Naiintindihan ko kung saan niya ito hinuhugot at hindi ko siya masisisi. Ang dami ng problema pero hito siya nireresolba isa-isa ang lahat.
Hindi namin pinakuha ang mga papeles roon sa desk ni Macy baka may makuha kaming mga detalye sa mga pinagagawa nila. Hindi nabigo si Carl na halughogin ang mga papeles sa mesa nito at sa desktop pero hindi pa ito sapat na ibedensya.
HALOS isang linggo naming pinaghandaan ang mga posibilidad na mangyari at lahat ay nakaplanado na para sa gagawin naming diskosyon sa mga malisya sa kompanya. Mabuti na rin at nagbigay pa ng ibang detalye si Tito Alex sa amin at mga pinagagawa ni Papa sa kompanya pati na ang kabit niya. Kung kaya pala nagagawa nila ang mga illegal na gawain nila dahil kay Macy na madaling nililihis ang mga papeles kay Rain. Dahil sa pagtitiwala ng sobra ni Rain dito ay hindi na nito natitignan ang mga papeles kung kaya't nawawala ang ibang transaksyon.
Pero habang ginagawa namin ang pagpaplano ay pansin ko ang parating pagkawala sa isip ni Rain. Yung kahit ilang beses ko na siyang tinatawag ay hindi niya agad ito naririnig o napapansin. Nagiging malalim ang pag-iisip nito, hindi ko mawari kung tungkol ba ito sa ginagawa namin ngayon o may iba pang dahilan ngunit nababahala ako at nalulungkot dahil sa dami ng kanyang iniisip ngayon.
Hanggang sa hindi ko na napigilang itanong ito sa kanya dahil bukas na namin ilalantad lahat ng baho ni Brandon.
"Rain, lately I saw you spacing out more often... is there something that bother you?" untag ko rito at sinamahan siya na uminom ng alak sa may stipa.
Tumingin lang ito saglit sa akin bago ibinalik ang tingin sa basong hawak na nilalaro nito saka na ito nagsalita.
"I'm just afraid that the longer I'm away from Lex, the more I'm afraid of losing him. Each time passes it felt like I'm not getting him back to me" sambit nito bago tinungga ang baso ng alak na kanyang hawak saka kumuha ng baso nagsalin sa dalawang baso.
Kinuha ko ito at dinamayan siya sa kanyang pangangamba. Ako rin man ay natatakot sa mga posibilidad na bunga ng ito pero hangad lang namin ang hustisya sa ginawang panloloko ni Bradon sa amin. Hindi ko rin siya masisisi kung nangangamba siya sa pagmamahal ni Lex sa kanya na baka isang araw mawawala ito.
"When I decided to make all my mistakes to be right and I give up, Lyle. I think I made the best choice for myself, yet the longer it was, I realize that I still love him... afraid of losing him I give up everything to be with him, still I didn't know if it is the right thing to do when I ruined my own family" sabi ko rito na ikinatingin niya sa akin. "Still, it's our decision whether to make that choice we made to be right or not and I chose it to be right and it was wrong either. Just always think what would make you feel happy, Rain".
Ngayon ay nakatitig lamang siya sa bagong hawak niya at tulad ko ay napatitig rin ako sa kawalan sa aking sinabi. Saka mo lang mapagtanto ang lahat kung may mali o tama kang nagawa. Sarili mo man o sa ibang tao ay wala pa ring kasiguraduhan iyon. Maging masaya ka lang ay sapat na iyon na rason para maging tama ang desisyon mo. Makasarili man ay may masasaktan at masasaktan rin sa desisyon mo. Hindi naman lahat ng pagkakataon ay aayon ang lahat sa desisyon mo.
"Then I choose him for everything... just to be with him would make me feel contented and happy. I don't want all what I have, I want to be with Lex now Neil" sabi nito.
Alam kong iyon ang sasabihin niya dahil nararamdaman ko ang pasakit niya. Ramdam ko ang pagmamahal ng kakambal ko kay Lex at gusto ko siyang maging masaya.
Kinabukasan ay nagpatawag si Rain ng urgent meeting para ipaalam na ililipat na sa pangalan ko ang lahat ng kanyang shares at sinang-ayunan ng Board of Directors. Kinuha kong sekretarya si Carl para ngayon mamonitor na namin lahat ng plano sa pagpapabagsak kay Brandon.
Agad na ring umalis si Rain at bumalik ng Pilipinas habang ako ay inaabala ang mga naiwan niyang gawain sa kanyang opisina.
Naglalakad kami ngayon ni Carl sa Lobby nang makasalubong namin si Bradon, pumalakpak pa ito.
"Good to see you here finally, Son" diin niya sa huling sinabi habang ako ay pinapanatag ang sarili ko'ng masuntok ang hukloban na ito.
"The pleasure is mine, Pa." Ngiti kong tugon rito.
"I just want you to remember that your plan won't work for me... just give me all you've got then" sabi ni sabay tapik sa braso ko.
Nakagat ko na lamang ang ibabang labi ko dahil gusto kong pigilan ang sarili na manggalaiti sa galit rito dahil hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa kanya mismo ngayon dito. Buti na lang andito si Carl na handang magpahinahon sa akin.
HAPON nang makatanggap ako ng international call galing kay Rain. Kahapon pa ito lumipad at ngayon lang napatawag sa akin.
"Yes, Rain?" tugon ko sa tawag niya.
"Neil, Lex's Studio was for sale and he is not here anymore... his paintings are gone and I don't know where to find him. Pleased help me bro... I don't know how to live without him" dinig ko ang pagkabigo sa boses nito at pati ako ay nasasaktan para sa kanilang dalawa.
Thinking that Elex finally give up his love for my twin breaks me too. It's like hurting us both but Lex finally surrenders his love because of pain. Partly, it was also my fault and I don't want to feel the guilt but at least I need to do something for them.
"Don't worry... I asked someone for help" I answered.
I know Lex won't tell me everything happened and I know he would lie. He is good in keeping his own emotion than to bother someone. Selfless yet selfish when you know there could be someone to at least tell his grief.
Alam kong hindi sasabihin ngayon ni Lex kung nasaan siya ngayon pero isa lang ang naiisip kong makakatulong sa akin ngayon kung hindi ang nobyo ko. Pero nag-aalinlangan ako dahil halos isang linggo ko na siyang hindi nakakausap dahil pareho kaming abala.
Pero nilakasan ko ang loob ko dahil alam kong namimiss ko na rin siya.
"Lyle..." I said the moment he answered my call.
"You seem to be busy baby... what are you doing by now" walang pinagbago ang kanyang temper ng boses ay yung pag-aalala ko na magagalit ito ay nawala dahil sa malambing niyang boses.
"Office work... how about you?" tanong ko para man lang makamusta ko ito.
"Finishing all my requirements then I could finally be with you soon" biglang gumuhit sa mga labi ko ang isang ngiti sa kanyang sinabi at parati pa rin akong nawawalan ng salita rito. Hindi niya alam kung ano ang epekto niyon sa akin at sana mangyari na.
"At the right time" tugon ko rito.
"By the way, can you tell me where is Lex now? I saw his Studio was for sale" pagsisinungaling ko rito.
Wala akong sinabi sa kanya na andito ako sa States at pinalitan ngayon si Rain sa posisyon niya. Hindi ko lang maatim na sabihin sa kanya na gumagawa ako ng mga sariling desisyon ko para mapadali sa amin ang lahat kahit walang kasiguradohan. Hiling ko na lang sana na maging matagumpay ito.
Sinabi nga sa akin ni Lyle kung nasaan si Lex na agad kong pinaalam kay Rain.
MAS lalong naging mahirap sa akin ang lahat dahil minsan kinakailangan kong bumalik rin ng Pinas para sa mga naiwan kong trabaho sa iilang negosyong pinapahawak sa akin nila Lolo at Lola. Nagsisinungaling na rin ako sa mga magulang ko kung bakit kadalasan ay wala ako sa mansyon at parating umaalis papuntang New York hanggang isang araw nalaman din nila ang lahat at hindi ko na napigilang mangyari ang ito.
Sobrang galit sa akin ngayon ni Daddy at hindi niya maatim na ako ang nakahawak sa Shares nila. Pati si Rain ay hindi nakaiwas sa bagsik ni Daddy. Pero denepensahan ko silang lahat dahil kailangan nilang maging masaya. Kinakaya ko naman ang lahat pero kahit ganoon ay hindi makita ni Daddy ang paghihirap ko hanggang sa napuno na ako at hindi naiwasang magbitaw ng salita rito.
"Dad, you never showed me your support. You always see my mistake. I do everything but why do you always notice my shortcomings... I don't deserve this, none of my effort are worth it to you!" singhal ko rito at huli na para bawiin iyon.
"Neil!-" saway sa akin ni Tito Jay pero isang sampal na ang dumapo sa aking mukha na tuloyan ng ikinadurog ng damdamin ko hanggang sa hindi ko na napigilang maiyak rito.
"You still blame me for everything..."
Huli kong sinabi bago ko sila iniwan sa aking opisina at nagmadaling umalis ng gusali. Pinaharurot ko ang sasakyan sa kung saan basta makalayo lang ako roon. Nakita ko na lang ang sarili sa tuktok ng isang burol. Dito ko binuhos lahat ng sakit ng nararamdaman ko sa pamamagitan ng pagsigaw ng aking isipan.
"Sana ako na lang yung nawala..." mahinang sampit ko sa hangin.
Resentment. Hanggang ngayon hindi nawawala iyon sa amin, sa akin at sa mga tao sa paligid ko. Sana naman mawala na ito dahil ang hirap mamuhay na may sama ng loob. Kahit pilitin mo'ng maging maayos ang lahat kapag ang tao sa piligid mo hindi man lang maayos ay madadamay ka. Ang sakit at napakahirap ng ganito.
Natigil ako sa pag-iisip ng mga bagay-bagay nang tumunog ang phone ko, agad ko itong kinuha at tinignan. Si Tito Jay ang tumatawag ngayon.
"Neil, we're here at the Penthouse. Wanna talk to you something" sabi ni Tito Jay at hindi man lang ako nakasagot man lang dahil sa pagtapos ng tawag nito.
Gusto ko pa sanang manatili muna at tignan ang papalubog na araw sa abot-tanaw ng aking nakikita. Pinagmasdan ko muna ito ng maigi at gustong ihalintalad rito ang aking nararamdaman. Na ang araw ay lumulubog at lahat ng nakikita ko ay maglalaho, tulad ng nararamdaman ko sana mawala na rin ito tulad ng paglubog ng araw.
Bubuksan ko n asana ang pinto ng aking sasakyan ng tumunog na naman ang phone ko kaya agad koi tong kinuha at tinignan. Parang lahat ng patalim na nakatarak sa dibdib ko naglaho nang makita ko ang pangalan niya, agad ko itong sinagot pero iba ang nadatnan ko sa dapat inaasahan ko sa kanya.
"How long you will keep all your plans before I know them Neil?" may tuno ng pagkabigo sa kanyang sinabi sa akin at yung inakalang kong sakit na dulot ng mga nangyari ay parang walang ikinatumbas sa sakit na nararamdaman ko ngayon sa sinabi ni Lyle. "Your Dad called me... he said he wanted us to stop this madness, that I should break up with you now"
Halos walang salita na lumabas sa aking bibig sa sinabi ni Lyle sa akin. Mas higit nag alit ang umusbong sa dibdib ko sa narinig ko sa kanya mula kay Daddy.
"I don't know what he told you, just please don't believe him..." walang ibang maisip ko na sasabihin sa kanya.
"Are you tired by now?" nagugulohan akong pinakinggan iyon sa kanya pero tinatagan ko ang sarili ko para hindi malugmok sa sakit na ihahatid ng pag-uusap namin ngayon.
"It doesn't matter for me if I'm tired or not, just hearing you through the line it makes my mind at ease" pikit matang kong tugon sa kanya, pinipigilan ang mga luhang papatak rito.
"I'm glad to hear that..." sambit nito na sandaling huminto sa pagsasalita habang ako ay mataman na naghihintay sa kasunod nuon. "...but I don't want to be a burden to you. Take your time. Goodbye"
Huling sinabi nito bago tinapos ang tawag. Yung dubling sakit na nararamdaman ko kanina nong nalaman niyang gumagawa ako ng paraan na hindi nagsasabi sa kanya ay masakit dahil alam ko na laban namin itong dalawa pero mas pinili ko mag-isa pero para akong pinatay ng tatlong beses nang marinig ko mismo sa kanya ang salitang paalam.
Hindi ko alam kung anong kahulogan at kung para saan pero hindi ko gustong malaman.
Sa muli kong pagtipa sa kanyang numero ay paulit-ulit ko siyang tinatawagan pero ni isang tawag ko ay hindi na nito sinagot. Wala ng mas masakit pa rito ang iwanan ka sa huli ng inyong laban. Yung inakala mong sasamahan ka niya sa kabila ng mga pansarili mong desisyon ay wala ng ikakatumbas na sakit.
Sa aking pagtangin ay ang muling pagtunog ng phone ko at sa pag-aakala na siya ito ay hindi ko na tinignan dahil sa mga luhang namumuo sa mga mata ko.
"Lyle..." sambit ko pero ibang boses ang narinig ko.
"Get here this instant" galit na sabi ni Daddy na ikinanginig ng kalamnan ko sag alit rito. Dama ko na ang panginginig ko sa galit sa taong walang ibang ginawa kung di makita ang kamalian ko.
"Dad, why?" pero kahit ganito ay hindi ko na nagawa pang magtaas ng boses rito.
May parte sa akin ang konsensya dahil kalahati sa akin ay parang nararapat sa akin ang lahat dahil hindi naman talaga ako naging mabuting anak. Aaminin ko na naging suwail ako at naiintindihan ko si Daddy. Inilagay ko na lang ang sarili ko sa kanya dahil may anak rin ako at hindi ko hahayaang mapunta kami rito.
"I made the right choice for you... love and responsibilities are both different. Both are compatible. He is your responsible and that's because he is your love but there are other responsibilities and that, you don't need love... Bring the company back and I will set all your burdens free..." sabi ni Daddy at hindi na akong umalma pa.
Totoo ang kanyang sinabi na may mga bagay na magkatugma at magkaakibat pero may ibang bagay na hindi kailangan ng isa. Pero kukunin ko yung tyansa na kanyang ibinibigay at pipiliin muna sandali ang mga responsibilidad ko kay Daddy. Mahal ko si Lyle at pinanghahawakan ko ang pagmamahal niya sa akin. Sana hindi lamang ito magmaliw.
Sa pagbukas ng pinto ko hindi ko sinadya tignan ang araw at sandali akong napatitig rito. Muling inisip ang sinabi ko n asana tulad ng paglubog ng araw ay mawawala din ang sakit na aking nararamdaman.
"Watching the sun as it sets... for another day will come for a new beginning and I hope it's still us in the end."
[Author's Note:]
So, dito na pala nagtapos ang relasyon nina Neil at Lyle.
May mga responsibilidad talaga sa buhay na hindi minsan nakakayang pagsabayin ng ibang bagay. For me, love and study is a different responsibility but both can be deal at the same time. Kaso may mga times talaga na mas angat yung isa kung kaya't kailangan rin nating ipagpaliban muna yung isa. This is what I feel and I don't want you all to take it from me, just want to tell you my thoughts kasi nalilito ako as of now. Ang daming responsibilities na kailangan mong timbangin kung dapat ba munang unahin ito kaysa don sa isa.
Don't take my word seriously and I'm not teaching here. In life kasi, kahit ilang advice ang ibato sa'yo ng mga mahahalagang tao sa buhay mo... none of those will help you but comfort does. Just make them feel na nariyan ka lang para sa kanila then everything will be okay as long they could feel the support and comfort.
P.S.: Lyle and Neil break up was decided when I was still writing "Pleasures in Madness" kasi yung totoong plot don is magkakabalikan sila but I will fell awful for Jellian talaga kasi siya yung main protagonist doon eh. So sa mga Fans ng Lyle and Neil jan sorry but this was all planned na.
Lovelots beh... wait for my another Author's Note... still recovering pa ako sa Anxiety Attacks ko. J but I'm good now.