Chapter 2
Reeshiene's POV
OMG!!! What the hell is happening?? May nakakita sa akin? No! Imposibleng may makakita sakin
'multo ka na diba wala namang makakakita sayo'
pero paano kung meron?
"Uy miss di ka bababa?" tanong ulit ng lalaki kaya lumingon ako sa kanya at magtatanong sana kung nakikita nya ako nang...
"Oo bababa na ako" kaya lumingon ako sa kung saan nanggaling yung boses. Hay, akala ko may nakakita na sa akin. Grabi yung kaba ko ah.
Tumambay muna ako sa rooftop reminiscing my childhood days..
Flashback-
"Lola are ghosts real?" tanong ko kay lola habang sinusuklayan niya ako. "Oo, apo totoo sila" sagot niya. So napa-isip ako kung meron na siyang nakita "lola have you seen a ghost?" then she said "Oo yung mama ko" di naman ako natatakot sa ghost kase they're already dead and i think they are harmless. So after lola combing my hair pumunta ako sa kwarto nila mommy to ask if ghosts are real cause i'm not yet convinced about lola's answer eh.
After I knocked, I slowly opened the door and asked mommy and daddy what I was up to.
"Mommy, daddy are ghosts real?" I asked then they laughed so my face filled with curiosity. "Sweetie where did you get that question? Of course not, it's just imagination and use to scare kids" my dad said while laughing. But i have dilemma i don't know what i'm going to choose.
So i decided to play with my siblings and share my thoughts about ghosts.....
Pagkatapos kong sabihin kay kuya ang tungkol sa ghosts ay binato niya akong ng bola niya "wag mo nga akong kukwentuhan ng tungkol sa ghosts!!" sigaw nya saakin kaya naiyak ako kasi ikaw ba naman batuhin ng bola ng kalakas lakas di ka iiyak? Huhuhu..
"hindi n-naman ako n-nagkukwento sayo eh s-shineshare ko lang naman yung t-thoughts ko about ghosts! So why you need to bato- bato me a ball huh?!" sigaw ko habang umiiyak.
Tatawagin ko sana sina mommy ng lumapit saakin si kuya at binigay yung bola at sinabing "Batuhin mo din ako ng bola para okay na tayo and don't ever tell this to mom!" then i threw the ball to him by my full force and that time we were okay.
End of flashback-
HAHAHA hindi ko talaga malilimutan yun. Takot kasi si kuya Rikky sa ghosts hindi ko alam kung bakit. Pero ngayon hindi na sya takot baka kasi pagalitan sya nila mommy kapag babakla bakla sya HAHAHA.
Uwian na pala di ko namalayan napasobra ata yung pag-iimagine ko. So naisipan kong pumunta sa bahay namin matagal tagal na din akong di nakapunta don.
----
Nasa tapat na ako ng bahay namin. Nagdadalawang isip kung papasok ba o hindi.
'Parang tanga to pumasok ka na di ka naman nila makikita noh'
ay oo nga pala hihihi.
Pagpasok mo ng gate makikita mo agad yung garage at ang malaking pinto ng bahay.
Pagpasok ko nang bahay wala pa ring pinagbago parang malungkot tulad ng huling bisita ko dito. Siguro dinadamdam nila yung pagkawala ko. Hayst. Eh, bakit ba ang bobo ko sana 'di na lang ako nagsuicide para 'di sila malungkot. Kasi dito sa bahay ako palagi ang palatawa at napapasaya sa kanila. Eh ano pang magagawa ko nangyari na.
As usual nasa work na naman yung parents ko. Yung mga kapatid ko naman nasa school. Yung mga maids lang ang nandito pero parang walang gana ang bahay. Laki kasi eh.
Pagpasok mo palang ng malaking door makikita mo na ang living room namin. Kaya pumunta muna ako sa living room, makikita mo ang neutral color, napakalaking television na nakadikit sa wall doon kasi yan nakapwesto. May mga sofa at may table sa gitna. May mga painting din na nakasabit syempre mawawala ba ang portrait ko ? No.
Pagkatapos ko sa living room may hallway papuntang kitchen. Kaya dumiretsyo ako ng kitchen. Sa kitchen namin bago ka makapasok may door pagkapasok mo bubungad saiyo ang blue and white color para naman nakakagaan ng loob kapag maghuhugas kaHAHA. As usual makikita nyo yung mga gamit sa kitchen yung fridge, stove, microwave, oven, cabinets, sink at ano nga tawag dun? yung ilalagay mo lang yung mga hugasin sa loob nun tas paglabas malinis na. Electric dishwasher? 'Di ko alam eh haha. May dirty kitchen din kami doon nagluluto kapag napakarami ng lulutuin tulad ng mga birthday o anong mga occasion.
Pag labas ko nang kitchen pumunta ako sa bedroom ko miss ko na kaya 'yon.
Pagpasok ko nakita ko agad ang black and gray color ng wall ko. Favorite ko kasi ang gray kaya yun ang napili kong color ng wall ko. Pati yung bed ko ganun din. Baka isipin niyong tomboy ako hindi ah o kaya depress masyado pero oo nadepress talaga ako noon. Nandoon pa din pala yung television ko. May sarili din akong comfort room sa loob ng room ko. Nagkabit din ako noon ng led lights sa room para cute hehe. Well i really miss this. Na miss ko din na dito kami nago-overnight ng mga friends ko.
Nahiga agad ako sa kama ko pero 'bat parang lumulutang ako?
'nakalimutan mong multo ka?'
ay oo pala
Bubuksan ko sana ang cabinet ko para tignan kung nandoon parin yung mga gamit ko pero lumusot yung kamay ko. Hayst bat ba lagi kong nakakalimutan na multo ako kaya kahit saan babalda ako.
Sa kwarto ko may terrace doon kita mo ang malawak na garden kaya kapag malungkot ako noon tumatambay lang ako doon syempre mawawala ba ang pagkain? Hindi noh yun kaya nagpapagaan ng loob ko. Oo pagkain lagi ang nagpapagaan ng loob ko pero nagtataka ako na kahit anong kain ko 'di ako nataba?
Lumabas na ako at pumunta sa master's bedroom. Namiss ko tuloy noon ng bata kami natutulog kami doon ng mga kapatid ko tapos magi-story telling si Mom. As usual, wala yung parents ko kasi nga workaholic yun.
Di na ako nag-abalang pumunta sa kwarto ng mga kapatid ko.