Kinabukasan ay maaga akong pumasok ulit. Wala pang masyadong tao sa school hindi tulad pag nalalate ako na nakikisiksikan ako para makapasok sa gate. Hindi ko pala nadala kahapon ang bulaklak at paper bag na binigay ni Lexus. Naroon pa kaya yun sa office ni Dion? Or maybe baka sa basurahan na ang bagsak nun.
"Very early" sambit ni Issa habang binababa ko ang bag ko sa upuan ko. Ang aga talaga ng babaeng ito. Dito siguro siya natutulog. Dito nga nag aalmusal eg.
"Gusto mo?" Iminwestra niya ang pag kain sa harap ko at isang coffee. Umiling ako at naupo.
Baka kulang pa yan sa kaniya. Narinig ko naman ang mahinang sabi niya ng
"Ang arte" kaya tinignan ko ito. Sumingkit ang mata niya ng binigyan niya ako ng isang pilit na ngiti.
"Huwag kang ano dyan. Kulang pa yan sa'yo Issa cousin. Alam ko namang ang kain mo pang isang buwan na"
Halos ibuga na niya ang kinakain at na ubo pa ito. She drink her coffee para tumigil ito sa pag ubo but it couldn't just stop.
"Letche ka" saad niya habang panay pa rin ang ubo niya. Tumatawa naman na pumasok si Yuri habang tinuturo pa si Issa na nabilaukan.
"Sabi ko kasi girl mag dahan-dahan sa pag kain. Takaw mo eh" natatawa kong sabi sa kaniya.
Ibinato niya sa akin ang paper bag na pinaglagyan niya ng almusal niya habang hindi pa rin natigil sa pag ubo. Tawa pa rin ng tawa si Yuri at halos masira ang desk sa hampas nito
"Good Morning" saka lang natigil sa pag tawa si Yuri ngunit umuubo pa rin si Issa. Hirap ito na pigilan ang ang ubo niya kaya muli siyang uminom ng kape.
The room become quiet suddenly when he enter. Binukas niya ang libro niya at pasimple akong tinignan.
Binagsak ko ang tingin ko papel at nag simula ng mag sulat ng mga lesson na tinuturo niya. Hindi ko siya muling binigyan ng kahit isang sulyap man lang.
A knock on the door got my attention. Napasilip ako doon. I saw a man standing outside holding a bouquet of flowers.
"Miss Mayumi Cervantes" tawag nito.
"May nag hahanap sayo. Hindi ka ba tatayo?" Saad niya sa akin. My forehead creased. Why is he so mad last day dahil sa nag padala ng bulaklak and then now he was not.
I stand up and receive the flower bago naupo muli. I look for the card and then look at him afterwards.
'Does it still hurt?'
-babe
Kagat-kagat niya ang kaniyang pen habang nakatingin sa akin. Letche sa dami-dami ba naman nag ilalagay sa card iyon pa.
"Does it still hurt" panunudyo ni Issa sa akin.
"Kaya pala nakakita ako ng kiss mark sa leeg mo. Walang hiya ka. Lagot ka mamaya sa akin" saad nito.
"Ilang langgam ba ang kumagat sa leeg mo? Baka lang naman pwede niya rin kagatin ang leeg ko" nakangisi rin puna ni Yuri.
Inayos ko ang buhok ko para takpan ang marka na iniwan niya sa leeg ko bago ko ito tinignan ng matalim. Umiiling naman siya nag malawak ang ngiti bago nag patuloy mag turo.
Hindi pa rin ako tinitigilan ng dalawa hanggang sa matapos ang klase namin. Sinusundan pa rin ako nila ng mga tanong.
Nag lakad lamang ako ng nag lakad hanggang sa makarating kami sa park.
"Sino nga yun Yumi" pangungulit ni Yuri sa akin.
Huminga ako ng malalim bago tinignan silang dalawa.
"It was Dion. Okay so stop the question" sagot.
Halos ihampas na sa akin ni Yuri ang hawak niyang gitara dahil sa naranig. Yinugyog naman ako ni Issa at halos maalog ata ang utak ko sa loob sa lakas nito. Naka tikim rin ako ng ilang hampas mula sa kanila habang panay pa rin ang panenermon.
"Ano ba ang pumasok sa utak mo. Ikaw na bata ka. Paano na lang kung may nakakita" sabi ni Issa na animo ay magulang ko.
"Naka sarado ba ang pinto? Sound proof ba? Naka home run ba?" Sunod- sunod na saad ni Yuri sa akin. Aba. Iyon pa ang tinanong.
"Masakit pa ba?" Tanong muli ni Issa .
"Shit. Mga walang hiya kayo. Umalis kayo sa harap ko" sigaw ko sa kanila pareho ngunit tumawa lamang ang mga ito.
"Masarap ba?" Yuri asked again. Nanlaki ang mga mata ko at halos takpan ang bibig niya.
Nakakahiya pag ganito ang mga kaibigan mo. Gusto kong sabunin ang mga bibig nila. Baka na wash away na ang nga virginity nito sa sobrang dumi ng mga lumalabas sa bibig. Buhusan ko kaya ng isang truck ng alcohol para mamatay ang virus at bacteria.
"Mga letche kayo. Virgin pa ba kayo?" Tanong ko sa kanila. Nakatangap ulit ako ng batok mula sa kanilang dalawa.
"Natural. Ikaw lang naman ang hindi na" saad ni Issa sa akin habang tumatawa. Sa sobrang inis ay tinulak ko siya. Ang babaeng ito. Malala na ang sira ng utak.
"Saan niyo ba ginawa?" Fatima asked me while starting to strum her guitar.
"Sa office niya" simple kong sagot dito.
"Oh my gosh. Walang hiya kang gaga ka. Una yun tapos doon pa sa office. Walang hiya to" saad ni Issa sa akin.
Anong masama sa office niya. It makes me moan loud and makes me hot. Saka malamig sa opisina niya. Tamang-tama sa—
"Kaya pala ang sabi ni professor Dwayne kahapon. 'Bukas nalang ako mag tuturo. Miss Cervantes follow me' chuchu. Yun pala yun. Kayo hah" saad ni Fatima.
"Look at the tree near us. Diba si Dion yan" Issa made me see where the space Dion sitting. I saw phantom— the only person I know at his circle. The rest. I don't know.
Kung kanina ay strum lang ng gitara ang naririnig ko. Ngayon ay sinabayan na ito ng kanta ni Yuri.
"Love you every minute
every second
Love you everywhere
And any moment" ~
Kanta niya habang hindi mapunit ang ngiti na nasa labi habang tumutogtog at nakatingin sa deriksyon niya.
"Huwag mo akong ganyanin Yuri. Buti sana kung siya ang kumakanta" saad ko.
"Bagay naman sayo ang kanta ah" panunudyo ni Issa. Ang dalawang to. Wala kang mapapala kundi panunudyo lang. Bakit ba kasi nila nakita ang iniwang ibedensya ng letche na iyon.
"Yumi" tawag sakin ni ate. A multiple knock from my room door makes me looks at it's direction. Nag lakad ako palapit doon at binuksan ang pinto.
She let out a giggle and go straight inside my room. She sit at my bed and look at me excitedly.
"Bakit?" Tanong ko sa kanya.
"Kamusta. May nangyari ba?" Tanong nito sa akin. Pinigil ko naman ang sarili ko na hindi ngumiti. Hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang nangyari sa aming dalawa. Ang isang yun. Kahit kailan.
"Ano ba namang tanong yan ate. I'm going to write. Lumabas ka na" saad ko bago naupo sa harap ng loptop ko. But instead of going out. Pumunta pa ito sa tabi ko at niyakap ako.
"Dalaga ka na. Nag mamahal na ang bunso namin" she said and kiss my forehead. Ang sweet ng isang to. Sa akin lang. May paka mataray to sa iba.
"Huwag mo akong tignan ng ganiyan Mayumi. Masaya ako para sayo" she said then kiss my forehead again. Puno na ako ng laway niya.
"Ate. Baka mapuno ako ng laway mo" saad ko habang nilalayo siya sa akin.
"Basta. Balitaan mo ako ah"
Iyon ang sabi niya bago ako tuluyang iwanan sa loob ng kwarto ko. Ang isang yun chismosa.
Bumalik ako sa pag tipa ng aking loptop para sa kwento na ginagawa ko. And till now I can't even see glimpse of the ending. Ewan ko. I want it to be happy ending pero parang napuputol ang kwento ko. Hindi ko alam. Hindi ko mawari kung bakit. I close my loptop at humilay sa upuan ko. I need more inspiration.
Naubos ang oras ko kakaisip. Hindi ko alam kung bakit. Tinungo ko ang aking kama at nahiga doon. Siguro I just need to sleep. Maybe I need one.
The next time I wake up it was Morning. I sit for a while before taking a bath. Pag baba ko ay naroroon na sina mama sa mesa.
"Good Morning" I greeted them. My father smile at me but my mom still not moving even an inch. She looks like a solid rock that was too rigid.
"Good Morning too. Papasok ka na?" Tanong ni ate sa akin. Tumango ako sa kaniya. Gusto ko sanang kumain. Gusto ko sanang saluhan sila ngunit masasaktan lang ako. Ayaw akong kibuin ni Mommy. Malimit naman akong pansinin ni Daddy. Tanging si ate lang ang nakakakita sa akin.
"I'm going po" I said before shedding a tears again from my eyes. Matamlay akong pumasok sa paaralan namin. Nakalimutan ko na may play pala kami ngayon. Sa sobrang dami kong iniisip dadagdag pa ang play na iyon.
"Hoy mag rehearse kaya tayo" pukaw atensyon ni Zane sa akin. She was one of my co-actress in the play.
"Kayo na lang. Wala naman akong masyadong gagawin eh" I told her then smile.
"Okay. Alam mo ba kung ano ang play ng kabilang grupo?" Tanong niyang muli.
Umiling ako dito.
"Hindi eh. Hindi kami close ni Lexa. Mainit ang dugo nun sakin" dahilan ko sa kaniya. I smile after that she giggle and go after the others. Kami ang unang sasalang. I'm not in the mood to do but I must.
"Hoy Yumi. They are calling for us" Larissa poke me and snatch my hand before pulling me to the back stage.
"Lutang ka gurl" Yuri told me too while fixing her hair.
"Sorry. I am just thinking of something" sagot ko.
After our act we need to watch for the next team who'll act. Nasa unahan ako dahil masyadong maingay ang mga kaibigan ko. Nasa kalagitnaan na ng play when Lexa pull a black solid gun at tinutok iyon sa akin.
Umalpas naman ang takot sa sistema ko. Hindi dahil sa natatakot akong barilin niya ako kundi sa pangyayaring halos nag pabaliw sa akin.
My body went cold and too stiff. Bumabaw din ang pag hinga ko habang mahigpit na nakahawak sa kamay ng mga kaibigan ko.
"No.... Please put that down" I shout. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas. I just need to shout. I want to shout and break that gun. I want to run. I want to escape. Marami akong gustong gawin but the only thing I've done after all was hold my hair and crumpled it too tight while covering my ears at the same time.
"STOP. Please" humahangos ako habang nag sisisisigaw. Isang rumaragasang pangyayari ang mas lalong nag patindi ng takot ko. Nag paalpas ng lungkot at sobrang pagiging mag-isa.
"Mayumi that was just a toy. Calm down" Yuri said to me while making me calm. Hinahaplos nito ang likod ko habang si Issa naman ay yakap-yakap ako.
"Mayumi relax. It was not your fault Yumi. Yumi it was accident. Calm down" Issa whisper to my ears bago pinahid ang luha sa mga mata ko na masaganang umaagos.
"No. Issa it was me. Issa its my fault" I cried out. Sino ba ang makakalimot doon. Kung hindi ako nawala ng araw na yun buhay pa sana si kuya kung sana nakinig ako nandito pa sana si kuya. Kung sana..
Madaming sana.
"Shhhhh. It was not you. They are rotting in jail Yumi. Kahit ako ang nasa pwesto ng kuya mo I'll save you too. Alam ni kuya na kapag nabuhay ka you'll make others happy more than him. Sobrang halaga ka para sa amin" saad ni Issa.
Pero hindi iyon ang nararamdaman ko. Sobrang sakit na nakikita ko sila na sinisisi ako sa nangyari. Hindi ako namatay but it was more hurtful than it. Parang patay na rin ako. My brother was not living in here anymore but still they love him. Ako? Paano ako? I am alive but it looks like I'm dead.
"Sana. Sana ako na lang yun. They love my brother so much Issa. Sobrang mahal na mahal nila si kuya" humahagulhol kong sabi dito.
Sa Sobrang sakit ng pinararamdam nila mas nanaisin ko pang mamatay na lang. I hate this. I hate being hate by the person I love.