Chapter 32: He's with the QUEEN
What the fuck!
HE WAS flooded with blood. His nose were bleeding, his redish lips were had too. Bukod sa ilong at labi niyang dumudugo nagkakaroon na rin ng marka at pasa sa kaniyang mukha.
He was punch... continue punching and clout by his friend, Brix. He didn't bother to fight back although he can but he did not do it.
"You betrayed us!" Brix shouted loudly as it echoed on every side of the room we stay in.
"I can't do tha---" Brix ram him into the wall, exchanging blows and punches as they scuffle.
"--You did, Clyde," Brix argued. Naiyuko ni Clyde ang kaniyang ulo, he spittle the blood on his mouth. Patuloy sa pag dugo ito dahil sa walang hintong pag bugbog ni Brix sa kan'ya.
He gulp the lump on his throat, "Please here me out." He beg. Patuloy siya sa pagpapaliwanag subalit tila isang bingi ang kaniyang pinapaliwanagan. They are not accepting his explanation or should I say wala silang balak pakinggan siya.
Hindi ko naman sila masisisi kung galit ang kanilang nararamdaman sa ngayon. Hindi maganda ang naging buhay namin sa loob ng paaralang ito. Gusto namin umalis ngunit wala kaming alam kung papaano.
Pero hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay kailangan nilang pairalin ang kanilang galit. Nasasaktan na yong tao, hindi lang sa pisikal kundi nasasaktan na rin ang kan'yang damdamin.
Standing and watching them on that conditions is so hard for me. I can't afford Seeing him, the one you love enduring the pain... it sucks!
Pakiramdam ko ako ang nasa katayuan niya. Ganito pala ang pakiramdam, kapag mahal mo ang isang tao ay gagawin mo ang lahat hindi lang siya masaktan.
Hindi ko na kayang panoorin lang sila... mapapatay siya ni Brix! Nilalaman na siya ng kaniyang galit. Pinagbawalan niya kaming maki-alam sa kanila subalit papaano? Kung sina Cas at Fiery ay makakayanan nilang panoorin lang ang nangyayari, ako hindi.
Bago pa man dumapo ang kamao ni Brix sa kaniyang mukha ay agad ko nang sinalo 'yon. Humarang ako sa gitna nilang dalawa at sa hindi inaasahang pagkakataon ay tumama ang malutong na suntok ni Brix sa aking mukha.
"STO---" Pag pigil ko sa kanilang dalawa ngunit hindi ko pa man matapos sabihin iyon ay mabilis akong napaikot. Brix hit me full-strength using his hard fist.
Naramdaman ko ang pamamanhid sa parteng iyon. I could taste the blood flowing on my lips. Mula sa matamlay at walang buhay na mga mata ni Clyde ay nakita ko ang pagkabigla. Na ningkit ang mga mata. May pag-aalala niyang tinapunan ako ng tingin bago maiginging tinitigan si Brix na nasa likuran ko.
He clenched his fist tightly, nails digging into his palm. He even grind his teeth. Anger flows on him. "Fuck you!" He cursed and his fist meets Brix's face. Napa tihaya si Brix sa malakas na suntok niya.
"How dare you to hurt her!" He yelled.
Hinawakan niya ito sa kuwelyo at marahas na binuhat patayo. blag*... blagg* He punch him again and again.
Huminga ako ng malalim. "Clyde, Brix ITIGIL NIYO NA 'YAN!" I shouted. I could feel my blood soar up, increasingly.
Nanigas sila sa kanilang kinatatayuan ng sumigaw ako. "Fuck this jerk!" Brix uttered while he wipes the blood on his face. Pumutok na rin ang kaniyang bibig dahil sa pagsuntok ni Clyde.
Naiyukom ulit ni Clyde ang kaniyang kamay na nakahawak sa kaniyang damit. Hindi ko na napigilang lumapit sa kanila at pinaghiwalay sila.
"Blame and curse me." Clyde said. Tumingin siya sa'min ng diretso, walang matang hindi niya pinantitigan. "I'm sorry," he conclude and he walked out.
Mabilis siyang nawala sa aking paningin. Hinabol ko siya ngunit hindi ko siya naabutan. Madilim na ang paligid, saan naman kaya siya pupunta?
Hindi ligtas ang lugar na 'to sa ganitong oras, mapanganib. Kahit umaga ay ganun pa rin. Wala ba atang lugar na ligtas dito. Hindi mo alam kung sino ang pagkakatiwalan mo.
Naglakad-lakad ako nag babakasakaling makita ko siya. Hindi ako tumigil kahit na hingal na hingal na ako. Gusto ko siyang makausap.
He needs me!
Naibagsak ko ang aking mga balikat, masyado na akong malayo ngunit hindi ko pa rin siya nahahanap. I let out a long heavy sigh in disbelief. Napahinto ako sa isang bench sa tapat ng poste ng ilaw.
Walang buhay na pinaupo ang sarili. Napahilamos ako sa aking mukha gamit ang nanginginig na mga kamay.
Alam kong may dahilan siya. Pumasok kami sa paaralan na 'to na wala man lang alam ni hindi man lang kami nagkalap ng impormasyon ukol dito.
Ang hindi ko lang maintindihan bakit nangyayari ito sa amin. Naguguluhan na ako sa mga nangyayari. Ang Head Superior at si tita Matilda ay iisa! Papaano nangyari 'yon? Papaanong siya ang pinaka nakakataas?
I was back on my senses when I saw a shadow. Nakayuko ako kaya kitang-kita ko ang anino ng isang tao sa aking harapan. Hindi ko maramdaman ang kaniyang presensiya. Hindi siya si Clyde!
I slowly raise my head to see who is the man in front of me. Naramdaman ko ulit ang panginginig ng aking katawan.
My lips parted, ngayon ko nakumpirma na hindi siya si Clyde. Kapag-kuwan ay napatayo ako, hindi ko maihakbang ang mga paa paatras dahil sa bench na nasa likuran ko.
Napa-iling na lang ako ng paulit-ulit ng ihakbang niya ang kaniyang mga paa papalapit sa akin. I can't move, I was froze like on a winter season hugging myself on the middle of the snow.
Muli siyang humakbang. Isang galaw na lang ng kaniyang paa ay magkakalapit na siya sa'kin. Mula sa kaniyang tagiliran ay may inilabas siyang manipis na bagay. Isang bagay kung saan kitang-kita ko ang repleksyon ng sinag ng ilaw mula roon.
Aquarius!
Kabilang siya sa pangkat ng mga swordsman. Gamay nila ang paghawak ng patalim. Kutsilyo, iyon ang hawak niya.
I swallow the lump on my throat, hard. I shook my head for the nth time. Nang makalapit ay marahas niyang hinipo ang aking pisngi. Sa pangalawang beses gagawin niya sana ulit iyon ng italiwas ko ang aking mukha.
He let a devil smirk that flash on his black lips, he even wet it with his demon tongue. He looks like a murderer yet rapist. Nakakatakot ang kaniyang mga mata, napaka dilim. Napansin ko ang peklat sa kaniyang pisngi tanda na isa siyang basagolero.
He raise the knife that piss me off. Gamit ito ay dahan-dahan niyang sinuklay ang buhok na kumawala sa aking tenga. Again, I swallowed the lump on my throat. He close his eyes and then he sniff.
He speak on the middle of the silence. "I like the smell of yours. Your fragrance--- perfume that soothes me," he said, seriously.
"P-please let me go..." I begged for his mercy. "P-please..." nauutal ko pa ring ani.
He grin softly. "Give me a reason to let you off." He said with a smirk on his lips. God... help me please. He's evil.
Napapikit ako ng muli niyang itapat sa aking mukha ang kutsilyo... damn! Nanlulumo na ang aking mga tuhod, nawawalan na ako ng lakas.
"Shit!" I heard someone cursed. Naimulat ko ang aking mga mata ng marinig ang pagmura ng isang pang tao.
I was stunned when I saw him lay down on the asphalt ground unconscious while another person standing beside him.
He was furrow, so am I. I recognize the person who standing in front of me. "C-clyde!" I said while my voice stuttered. Hindi ko na napigilang lapitan siya.
Nanginginig man ang mga tuhod ay nakuha ko pa ring makalapit at mayakap siya. I'm glad he's safe. He didn't respond, even hugging me back... he didn't bother to do it.
You're so cold!
As the temperature getting cold, he was too. Noong nakaraang araw pa niya ako hindi kinikibo. Araw-araw na lang ba ganito? I'm worried...
When the time comes. He will let go of me! At hindi ko matatanggap kung sakaling mangyari 'yon. Never! Paano kung pakawalan niya nga ako? Paano kung hindi na ako ang taong mahal niya?
Hinawakan niya ang magkabilan kong balikat at aktong inihihiwalay niya ako sa kaniya ay mariing hinigpitan ko ang pagkaka yakap.
He is avoiding me, "Why are you doing this to me?" I muttered. He didn't respond. Naramdaman ko ang pangigilid ng mga luha sa aking mga mata.
My hands were quivering. I untight the hug as I unleashed myself on him. Napa singhap ako, "Fine. I'll give the freaking peace you want." I cleared my throat. "But that doesn't mean I am setting you free," bawat salitang binitiwan ko ay patuloy na nagpapabigat sa loob ko.
I gasped, I turn my back at him. I could feel the warmth liquid falling into my face. A sudden tears makes me realize that he has a great impact on me. Mariin kong pinahid ang mga anak luhang kumawala sa aking mga mata.
I halted when I heard him speaking. "Who he is?" He asked me in a plain sound. Who is he talking about? I immediately face him for a distance.
Pinangkunutan ko siya ng noo, "Whom?" I asked back. Hindi ko pa ring alam kung sino ang sinasabi niya.
"The guy you are talking with," he responded. Ngayon alam ko na kung sino ang kaniyang tinutukoy. It's MiB. The person I was talking with days ago and that was the time he didn't approach me till now.
Naiyuko ko ang aking ulo. Imposibleng hindi niya iyon kilala. They were met before. He asked 'cause he want to open up with that topic.
Ilang sandali pa ay wala na akong narinig mula sa kaniya. Napansin angat ako ng tingin para tanawin siya but i found... nothing.
He's gone!
Pagpasok ko sa aming dorm ay bumungad sa akin ang tatlo. Si Fiery na pabalik-balik ng lakad habang sapo-sapo ang noo, si Brix na nakasandal sa couch habang ginagamot ni Cassy ang pumutok niyang mga labi.
Lahat sila ay natigilan sa pagpasok ko. "Oh God!" Fiery uttered at nagpakawala ng sunod-sunod na bugtong hininga bago lumapit sa akin. Napatayo rin si Cas habang si Brix ay wala lang.
Aktong yayakapin ako ni Cas ng mabilis akong tumalilis ng direksyon. Nagkibit-balikat na lang ito at nagtanong. "What happened? Did you find him?" I shook my head. I lied.
Ano sasabihin ko? Nakita ko siya, nayakap ko siya pero sa huli ay iniwan niya rin ako. Ganun ba ang gusto nilang marinig? Nah! It was my own perspective.
I remain silent. Less communicate with them less question I've to answer. They were questioning me a lot of things like blah.. blahh and blahhh... it's so irritating!
Muli na namang tumulo ang isang butil ng luha sa aking mata ng maalala ko ang nangyari kanina. I wipe it, pa simple para hindi nila mahalata subalit maling hakbang ang nagawa ko. They noticed it.
Bago pa man sila magtanong ulit at mabilis na akong tumakbo papasok sa aming silid. I lock the door when I got there. Napasandal ako sa pintuan at dahan-dahang napa upo.
I wrap my arms on my knees. Picturing this moment... I am frail not physically but emotionally--- vulnerable.
Hindi ko na napigilang mapa hagulgol. Inilabas ko lahat ng nasa loob ko. Umiyak ng umiyak, walang sawa. Mauubusan na yata ako ng tubig sa katawan sa dami ng luhang inilabas ko.
After a while. A long cry, soft sob, and countless tears that was the time I found myself sleeping on the floor. Hindi alintana ang lamig.
Naalimpungatan ako ng maramdamang may humaplos sa aking mukha kasabay no'n ay ang mga labi niya lumapat sa aming noo.
Dahan-dahan niya akong binuhat na parang pangkasal. He was wearing without clothes kaya tumambad sa aking ang matipuno niyang dibdib.
In as sudden I could smell his favorite perfume na kinalaunay naging paborito ko na rin but paborito ko lang ito kung galing ang amoy na 'yon sa kaniyang katawan.
I love the fragrance emitted by his damn hot body.
"I know you're awaked," he chuckled. Dahan-dahan niyang ibinaba ako sa kama.
I open my eyes then I saw him. Nananaginib ba ako? Kung oo, I would prefer to stack on this kind of nightmare.
Hinawakan ko ang kaniyang pisngi at doon ko nakumpirma na totoo nga. He was comeback for me.
"You're real..." I mumbled.
He chuckle. "Damn!" He cursed. "I am not part of your hallucinations," he said sarcastically. Napangiti naman ako sa kaniyang inasta.
I pout, "Pardon."
He was about to respond but he stop when a loud knock by someone interrupted our moments. Napatinging ako sa kaniyang mga mata. Ngumiti siya sa akin at ngumiti rin ako pabalik.
I turn my gaze at the door saka muli siyang binalingan ng tingin but... there's no traces of him I found. I couldn't feel his presence.
He vanish!
I heard Fiery shouted outside. "Cath! Please open the door. Nag-aalala na kami sa'yo," mariing binuhat ko ang aking sarili at inalog-alog ang ulo ng marinig ang pagsigaw niya.
"CATHNIS FRAY!" Ibang boses na naman ang aking narinig. It was Cassy possessing her ear-shuttering voice. "Come one. Lalaki lang 'yan," dugtong nito.
I shake my head in disbelief. May mga kaibigan talaga tayong may diperensya sa pag-iisip. Maluwang ata ang turnilyo ng babaeng ito.
Mga walang'ya kung hindi sana nila ako binulabog e'di sana kausap at kayakap ko pa siya ngayon. It thought it was real. Yeah it's real... a real dream.
Marami pa silang protesta kaya napag desisyonan ko ng lumabas at pasabugin pa ang bunganga ng dalawa. Nakaka-irita!
"Ano?!" Singhal ko ng mabuksan ko ang pintuan. Napa-awang ang kanilang mga labi. Nang walang makuhang sagot ay dire-diretsong lumabas ako ng silid at tumungo sa hapag-kainan.
Naramdaman kong sumunod sila sa akin. Napatingin ako sa wall clock na nasa sala. '11:25 pm'... sobrang aga naman akong nagising.
Nag hilamos muna ako bago naupo sa harap ng lamesa. "Teka lang ha? Iinitin ko lang ang sabaw ng sinigang," saad ni Cas at nagmadaling binuksan ang stove.
Si Fiery naman ay umupo sa tabi ko. Hindi ito nagsasalita pero alam kong magtatanong ito naghahanap lang siya ng tiempo.
"Go on." I said giving her the privilege.
She sigh, "It's him?" She asked.
"Not really, it's about me," I said while shaking my head.
Inilapag ni Cas ang isang bowl na kanin at ang sinigang na umuusok pa sa init nito. Nagugutom na rin ako. Habang kumakain ay panay ang sagot ko sa kanilang katanungan.
"Please... hear him." I said. "His explanation is a worhwhile," dugtong ko.
"Paumanhin kung ganoon na lang ang aming naging asal pagkatapos naming malaman ang bagay na 'yon. Nadala lang kami ng aming emosyon," Paghingi ni Fiery ng dispensa.
"Sa kaniya mo sabihin 'yan." Dahilan ko.
"We will. We wait for him to come back," singit ni Cas. Mabuti kung gayon. Bigyan nila ng pagkakataon na magpaaliwanag.
Napatayo kamaing lahat ng marinig ang pagbukas at pagsara ng pinto. He's not him. He's not Clyde. Kilala ko ang kaniyang presensya.
"He is with the Queen."
Thank You For Reading!
Kuya TUP (고마워요)