Dëgjonte zëra perreth por sytë i mbante të mbyllura .
- çfarë ka ? - pyeti e ëma menjehere doktorrin
- është mirë apo jo ? - pyeti Alya
- se po shqetesohesh për mua nk ma ka marr mendja Alya - tha Mariangela teksa hapte sytë dhe shikoi të gjithë madje edhe ato mysafirët ishin aty
- je mirë apo jo ? - e pyeti Gabrieli teksa ulej afër saj
- çfarë kërkojnë këtu këto orë? A kot rrezikova veten? - pyeti Mariangela me të vogël që ta dëgjonte Gabrieli
- ju lutem largohuni, - tha doktorri dhe pastaj iu drejtua Mariangeles - si ndihesh ?- e pyeti teksa iu afrua dhe filloi duke i kontrolluar sytë
- gjallë- u përgjigj Ajo
- çfarë ka doktorr ? - pyeti e ëma
- alergji , ka konsumuar diçka që ka alergji dhe i ka dhënë efektet anësore- u përgjigj doktori
- Po ajo nk ka alergji nga ndonjë gjë- tha gjyshja e saj
- pacientja ka alergji nga një ilaç- tha doktori duke shikuar nga Mariangela e cila filloi të shikonte nëpër dhomë. - dhe nk është ndonjë gje qe nk dihet - tha ai - do ishte mirë të thërrasim një psikolog- shtoi ai dhe Mariangela e shikoi menjëherë
- pse ? - pyeti ajo
- nk është diçka që ti nk e dije zonjush që ke alergji nga ai ilaç, por arsyja e vërtet është se pse e përdoret? E dinit që vonesa me e vogel për të ardhur në spital do iu shkaktonte vdekjen ? - tha ai dhe e ëma vendosi doren gojës dhe Alya me djemtë u shikuan ndërmjet vetit me shikimin prej fajtoresh
- vërtet? - pyeti Mariangela duke qeshur
- therrisni psiko..- iu drejtua doktori infermjeres
- jo është nevoja për psikolog pasi nk jam e çmendur - e ndërpreu Mariangela atë- veq psikopatet e bëjnë atë gjë- shtoi
- besoj që është një arsyje? - pyeti doktorri
- e di që kam alergji nga ai ilaç por nk e dija që ishte aq vdekjeprurës alergjia, nejse , mendoja se kisha pirë një hap për kokë, nk e dija derisa fryma filloi të më merrej dhe derisa e ndjeva veten ne tokë - genjeu ajo pa shikuar nga Alya por direkt në sy doktorrin
- Po thua që ke ngatërruar ilaçin? - pyeti doktorri me shikim dyshues
- Po, të thash se vetëm psikopatet tentojnë të vrasin veten- tha ajo duke qeshur
- dakort atëherë , të shkuara- tha ai duke mbyllur dosjen në dorë- kur të mbarojë serumi mund të dilni - tha ai dhe u largua prej saj
- Mari , na frikësove shumë- tha e ëma duke ulur pranë saj dhe duke i fërkuar flokët
- gjanë e keqe nk e gjen gja kanë thënë- tha Dila dhe Mariangela e shikoi
- këtu bie dakort me ty - tha ajo dhe e ëma e puthi në ballë- telefoni im ku është? - pyeti nga Gabrieli
- me shume mundesi ne shtëpi - tha ai
- Të kaluara- tha ai djali teksa qëndronte me duart në xhepa
- faleminderit- ia ktheu Mariangela serioze dhe të rriturit filluan të bisedonin midis vetit
- bab , merre mamen edhe të tjerët e iknin do rrimë na tre me Marine - tha Tian dhe Mariangela e shikoi e Habitur.
- Po e presim deri sa të mbaroje dhe po shkojmë të gjithë ne shtepi - tha xhaxhai i saj
- do dalim të katër xhaxha pastaj , po ikni ju - tha Tian prap
- Po rrimë edhe ne pra - tha Mirjeta
- të rrini edhe djemtë edhe kështu niheni me mirë- tha nusja e xhaxhit të saj dhe të 4 e shikuan keq
- nk po dalim për kafe , - tha Alya
- por Mirjeta dhe Dila meqë pasken qef për kafe mund ti shoqërojnë djemtë- tha Mariangela duke shikuar djallezisht nga nusja e xhaxhit të saj dhe kusherirat e tyre .
- njëherë tjetër- ndërhyri Gabrieli - të jetë më mirë Maria - tha ai
- në rregull pra - thanë të tjerët dhe filluan ti uronin të shkuara Mariangeles dhe duke u larguar
- Gabriel shko e ma merr telefonin përpara se të bije në duart e duargjatave - iu drejtua Mariangela atij
- me pelqen kjo nofkull - tha ai duke qeshur dhe u largua
- Mari ..- thirri Alya dhe u ul pranë Mariangeles
- he- thirri ajo
- faleminderit - tha Alya dhe e përqafoi ndërsa Mariangela po rrinte e ngrirë. Hera e parë që motra e saj po e përqafonte
- duhej sesban që të vija jetën në rrezik që ti të më thuash faleminderit dhe të më përqafosh ? - pyeti e habitur Mariangela
- sinqerisht faleminderit- tha Alya përsëri teksa u shkëput nga perqafimi
- sinqerisht motra ime nk qënke mirë. Shtohem unë në spital e sëmurësh ti - shtoi me tallje ajo , ndërsa Tian po i shikonte ato të dyja .
Po mendonte gjatë gjestin e Mariangeles për Alyen edhe pse marrëdhëniet e tyre nk ishin të mira përsëri ajo rrezikoi jetën e saj kurse ai , ai duke heshtur .
Po mendonte se pse nk i kishte dhënë një mundësi Mariangeles që ta njihte .
- erdha une - tha Gabrieli duke iu afruar atyre
- Gabriel , gjeje çfarë ka ndodhur. Alya me falënderoi dhe me përqafoi- iu drejtua Mariangela atij
- Alya ? Ty ? E pamundur engjell - tha ai teksa i zgjaste telefonin
- orë të betohem për kokë tënde se është e vërtet- tha Mariangela
- Alya , motër mos të kan zënë era e spitalit? - pyeti ai i habitur
- pse e zmadhoni ? - pyeti ajo në siklet
- sepse është për tu zmadhuar- tha ai
- lene mos ta bëjmë që te pendohet - tha Mariangela- shtrihu këtu e bëjme disa foto sikur të jesh i dashururi- iu drejtua atij
- pse ? - pyeti ai
- epo të thyjme disa zemra - tha ajo duke qeshur
- okej mos e nxjerr fytyrën as ti qe ti hedh edhe unë- tha ai teksa i hidhte doren pas qafë Mariangeles
- kujt kështu more ? - u kthye nga ai kurioze
- askujt - tha ai
- ndonjë amerikanë apo jo ? - pyeti duke ngritur vetullen lart e duke qeshur- veq mos të jetë ekskort- tha duke qeshur
- qyqy ku e paske mësuar ti këtë fjalë? Kështu është ku te lejme të rrish me rusa- tha si xheloz Gabrieli
- vallahi ca nk di unë po këto gjëra nk thohen e bëhen në sy të vëllait- shtoi ajo duke qeshur
- ec ti bëjmë ato foto - tha ai dhe Tian po shikonte se sa e afërt Mariangela ishte më Gabrielin dhe nk mund të thoshte se u ndje xheloz teksa i shihte ato të dy duke folur pa barriera dhe te përqafuar.
Po ashtu edhe Alya . Atë ditë , atë që vëllezërit kishin frikë te benin e bëri ajo pa i kërkuar diçka e këmbim, vetëm që motra e saj te mos ishte e pa lumtur.