Kalahating oras na akong nakaupo sa sahig at walang tigil na umiiyak.Sobrang sakit lang sa part ko kasi naniwala ako sa amin. Naniwala ako na at some point, totoo talagang minahal n'ya akokasi naramdaman ko naman iyon e.
Hindi ko rin maintindihan bakit kailangan nilang maghiganti. Bakit ako collateral damage? This pain cannot be justified by any explanations. Nagmukha akong tanga. The higher the risk, the higher the retun? Tangina, ibang return naman nakuha ko. Default risk pala. Iniwan nalang ako sa ere kung kailan ako hindi naghold-back. I just thought that was something deeper. Something sincere. Something worth having and waiting. But it's the other way around.
Ang dali ko palang maloko ano?
Simpleng gestures lang, nag-assume na ako.
Simpleng gestures lang, nauto na ako at naniwalang mahal ako. Tanga ko naman.
I stood up, enough for this self-pity drama. I have to bounce back. Kailangan ko na ring umalis doon sa dorm. I cannot stand living under the same roof with Cielo. Masakit pa.
Kung hindi n'ya ako kayang mahalin, I'll better love myself even more.
I wonder what they were doing whenever I'm not around.
I wonder why did she let him court me even though he had him first.
Oo nga pala. Isa lang ako sa mission n'ya. He succeeded to broke me twice the number I fixed him.
I paused on fixing my things when my phone rang. May 25 missed calls pala at lahat ay galing kay lola.
"La, bakit po kayo napatawag?" I calmed myself. Ayokong marinig n'ya na hindi ako okay.
"Cleir, ang dad mo..."
I immediately turned on the television. There I saw my father and her new wife, kinakaladkad ng pulis papasok sa presinto. Around manila.
Nandito pala sila.
"Business Tycoon, Owner of Cisco Shipping Lines Sandro Garcia and wife Leonor Melendez arrested for seven counts of estaffa and drug trafficking."
Kitang kita ko kung paano saktan si Papa at kung gaano karaming camera ang nagfaflash habang kinukuhanan sila ng mugshot.
Nanlulumo ako sa nakikita ko.
Naramdaman ko ulit na nagvibrate ang cellphone ko kaya tinignan ko at nakita kong si Mama ang tumatawag.
"Ma, hello po." I smiled.
"Ate, mom's in the hospital, she's in comma."
Niyakap ko ang tuhod ko at mas lalo akong naiyak sa mga nangyayari. Papunta na raw si Lola dito para sunduin ako. Hindi ko na alam ano ang gagawin ko. Ubos na ubos na ako ngayong araw. I have to be strong at least for my siblings and for lola.
"Ate, she had an accident while driving. Mom will be okay, ate, right?" My little brother asked me. I can't say she will be okay kasi alam kong malubha ang lagay n'ya.
Kinausap ko ang stepdad ko at ang sabi n'ya ay nakalife-support nalang daw ang mama.
Paulit-ulit s'yang humingi ng tawad sa akin habang kinakausap ako. Hindi pa nagsisink in sa akin ang mga nangyayari. Sobra na ito.
"Need a friend?" I looked up and saw Art infront of me. Agad ko s'yang niyakap at doon ko binuhos lahat ng hinagpis ko sa oras na iyon.