(Zawgyi)
နောက်၂ရက်လောက်ကြာတော့ taehyungဆေးရုံကနေအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ဆေးရုံဆင်းတာတောင်jungkookက လာမတွေ့။taehyungကတော့တွေးပြီးမသိမသာစောင့်ရှာပါတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၂ပတ်လောက်ကြာသည်အထိလ jungkookပေါ်မလာတော့ဘူး။ဖုန်းလဲမဆက်message လဲမပို့ လာတွေ့ဖို့ဆိုဝေးသေးတယ်။
Taehyungလဲ အိမ်နဲ့စကား လိုမှပြောတယ်အပြင်လဲမထွက်အခန်းထဲမှာလှဲနေတာကများတယ်။သူ့ရဲ့စကားကိုအကြိမ်ကြိမ်နောင်တရနေတယ်ဆိုလဲမမှားဘူး။
"Taehyung.....မင်း မင်းရဲ့ဦးကို ပြန်ဆက်သွယ်လိုက်ပါကွာ....ဘယ်အချိန်ထိအဲ့လိုနေနေမှာဘဲ....."
Jinရဲ့စကားကို နားထောင်နေပေမယ့်ဘာသံမှထွက်မလာဘူး။
"ဒီလိုလုပ်ငါrmကိုပါအကူအညီတောင်းလိုက်မယ်....."
"မလုပ်နဲ့ jin..... jungkookက အစကတည်းက ငါ့ကိုစိတ်ကုန်နေပြီ...."
Taehyungကိုကြည့်ရင်း jinတစ်ယောက်သနားရမလား သူ့ဟာသူထိုင်ငိုရမလားဖြစ်သည်အထိ စိတ်ညစ်ပြီး ဆံပင်တွေကိုထိုးဖွနေတော့သည်။
"မင်းကွာ....."
"သူအခုဆိုအဆင်ပြေနေလောက်ပါပြီ...."
အခုအကြောင်းကိုအစဖော်တိုင်း taehyungတစ်ယောက်ငိုနေရသည်ကလွဲလို့တခြား ဘာမှမလုပ်တက်။ဒီအတိုင်းဘဲ ဆက်စောင့်ရမလား....ဒါမှမဟုတ်....အတိတ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေဆီဘဲပြန်ပြေးသွားရမလား ဆိုတာ လုံးဝ ဆုံးဖြတ်ရခက်သည်။
Jungkookကတော့ ဖုန်းထဲက ဓာတ်ပုံလေးကို ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေဝဲနေသည်။
Jungkook's pov
"Taehyungရယ်.....ကို.....သတိရနေပြီ...."
"Taehyung....ငါကူညီရတာ အပန်းမကြီးပေမယ့်ခုလိုဖြစ်နေတာတော့ မကြည့်ရက်ဖူး jinကို လိမ်ထားရတာဆိုတော့....."
"တောင်းပန်ပါတယ်rm....ကျနော်လဲ အလွန်ဆုံး သွားပြီး ပြန်လာရင်တစ်နှစ်လောက်ဘဲ.....ကုမ္ပဏီ ကိုတော့....."
"စိတ်ချပါကွာ....အဲ့ဒါတွေငါတာဝန်ယူတယ်....မင်းသာ Taehyung ဆီမြန်မြန်ပြန်လာခဲ့...."
Jungkook rmရဲ့စကားကြောင့်နဲနဲစိတ်အေးပြီး ဖုန်းကို သိမ်းလိုက်တယ်။အလုပ်ကိစ္စကြောင့်ရော taehyungရဲ့စကားကြောင့်ရောကြောင့်jungkookက Germany မှာ ခနသွားပြီး အလုပ်လုပ်ရင်းရှောင်နေဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။
"ခန.....jungkook jin ဖုန်းဆက်လို့....."
Rmထသွားပြီး jungkookတစ်ယောက်ထဲထိုင်လျက်ကျန်ခဲ့တယ်။လေယာဉ်အချိန်က လိုသေးတာနဲ့ ထိုင်စောင့်ရင်းဘေး ပတ်၀န်းကျင်ကိုကြည့်နေတယ်။မနီးမဝေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကလေးလေးကိုကြည့်ရင်း taehyungကိုပြေးမြင်နေပြန်တယ်။အရင်က ရုပ်ရှင်သားကြည့်တုန်းက ကိစ္စတွေရော အခုနောက်ဆုံး ကလေးလေး ရှိနေပြီဆိုတာတွေရော။သူ့ဟာသူတွေးရင်းပြုံးနေတော့တယ်။
"Jungkook.....taehyungကတော့ ကျန်းမာပေမယ့်မင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေပုံဘဲတဲ့...."
"ကျနော်လဲလွမ်းပါတယ်rm....ဒါပေမယ့်အချိန်ခနလောက်တော့လိုဦးမှာပါ...."
"အေးပါ.....အဆင်ပြေပြေနေဦး ဟိုမှာလဲ...."
"Taehyungအကြောင်းတွေလဲလှမ်းပြောဦး...."
"အချိန်ရောက်နေပြီ.....take care jungkook...."
"ကျေးဇူးဘဲ rm....သွားပါဦးမယ်ဟိုရောက်တာနဲ့လှမ်းဆက်သွယ်လိုက်မယ်နော်....."
Rmကိုအပြုံးနဲ့နှုတ်ဆက်ကာလေယာဉ်ဆီထွက်သွားခဲ့တယ်။
Jungkook's pov
"အခုအချိန်လေးအတွင်း taehyungဆီက ယုံကြည်မှုတွေပြန်ရပါစေ.....သေချာပေါက်ပြန်လာပြီ ငါတို့မိသားစုလေးကို အသက်၀င်အောင်လုပ်ကြမယ်...."
ကတိစကား နှင့်jungkook germanyသို့ထွက်ခွာခဲ့တယ်။
ဘာမှန်းမသိ လွမ်းခြင်းများစွာနဲ့စောင့်နေတဲ့taehyungကလဲ သူ့စကားတွေအပေါ်နောက်တ ရရနဲ့ ခနတာ ကျန်ခဲ့လေသည်။
*11 months Later"
"Taehyungရေ....နို့ဘူးဖျော်ပြီးယူခဲ့မယ်နော်...."
"Mommyမြေးကို mommyဘဲတိုက်ဗျာ....ကျနော်ခါးတွေနာနေပြီ....."
"ငါ့နှယ့်ဒီကောင်လေးလုပ်မှ ငါအနှစ်၂၀နေပြီးမှကလေးထပ်မွေးရတဲ့ပုံ...."
Taehyungတစ်ယောက်ကလေးကို သူ့အမေလက်ထဲပေးပြီး အညောင်းဆန့်နေသည်။လွန်ခဲ့တဲ့လကမှ သားလေးမွေးခဲ့တယ်။ကလေးကလဲ ကျန်းမာပြီး jungkookနဲ့ပိုတူသည်။taehyungကတော့ ဘာမှမပြောင်းလဲ အရင်အတိုင်း ကလေးဆန်တုန်း။
"ဗိုက်ဆာတယ်mommy....."
"ဘာလဲ....မြေးကိုနို့တိုက်ရုံမကဘူး နင့်ကိုပါ ထမင်းခွန့်ရမလား....."
"Mommyကလဲ......တော်တော်အဒေါ်ကြီး ကိုဘဲ တစ်ခုခုလုပ်ခိုင်းတော့မယ်...."
ကလေး က ၁လဘဲရှိသေးတယ်တစ်အိမ်လုံးလဲအငြိမ်မနေရ။အထူးသမျှ taehyungအမေ အလုပ်ရှုပ်တော့သည်။taehyungကလဲ ကလေးနဲ့ပက်သက်ပြီး ဘာမှမလုပ်တက်။အိမ်ကို အိမ်အကး အဒေါ်ကြီးပါခေါ်ထားရသည်။ကလေးလေးမွေးပြီး မှ ပိုပင်ပန်းရပေမယ့်အိမ်မှာတော့ လူကြီးတွေမပျင်းရတော့ဘူး။
Jinနဲ့rmကလဲ အိမ်အမြဲလာလည်ပြီး တစ်ခါတစ်လေ jinနဲ့taehyungတို့အပြင်သွားလေ့ရှိသည်။
"အဒေါ်ကြီး လက်ရာ sandwichကရှယ်ဘဲ....."
နောက်ဖေးက မုန့်ယူလာပြီး ဧည့်ခန်းမှာ tvကြည့်ရင်းထိုင်စားနေတဲ့ taehyungကို ကြည့်ရင်း သူ့အမေ တရားကျနေသည်။
"လူပျို အိုက်တင်ထုတ်နေတယ်....ပြီးရင်kookieကိုနင်နို့ဆက်တိုက်ငါလဲညောင်းနေပြီ...."
"Daddyကိုပေးထားလိုက်...."
"ဟယ်taehyungတော့ နင့်အဖေက သူ့အလုပ်နဲ့သူ...."
"ကျနော်လဲ တစ်ညလုံးထိန်းတာဘဲ....အခုတော့mommyတို့ထိန်း....."
ဒါကတော့ kookieလေးမွေးပြီးကတည်းက ဟိုလူထိန်းပါဦး ဒီလိုထိန်းပါဦးနဲ့ တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်လွှဲချနေကြဖြစ်သည်။ဒါတောင်ကလေးက တခြားကလေးတွေလောက်အော်ငိုပြီး အလုပ်အဲ့လောက်ပေးတာမရှိဘူး။
တံခါးbell သံကြားတော့နောက်ဖေးက အဒေါ်ကြီးက လာဖွင့်လိုက်သည်။
"Jinနဲ့rmပါလား....."
ဆိုဖာပေါ်မှာလဲ ကလေးခြေအိတ်သေးသေးလေးတွေရော ကစားစရာလေးတွေနဲ့ရောရှုပ်နေတော့ taehyungက သာအမြန်ထပြီး ဖယ်ပေးလိုက်သည်။
"ဟာ.....kookieလေးနိုးနေတာဘဲ.....ခါတိုင်းဒီအချိန်ဆို အိပ်နေတာပါ...."
"Taehyungလေ အဲ့မှာရေချိုးနေတာ ကလေး နို့မတိုက်ဘဲ ကလေး နို့သောက်ချိန်တောင်မှားနေပြီ...."
"အေး မင်းလဲနော်ကလေးအဖေလို့တောင်မထင်ရဘူး....."(rm)
"ပေးပေး ကျနော်ဆက်တိုက်လိုက်မယ်.....အန်တီလဲနားတော့....."
Jinက ယူပြီး kookieလေးကိုနို့ဆက်တိုက်ပေးနေသည်။
"Taehyungရေ....kookieလေးကို ဓာတ်ပုံရိုက်မယ်နော်....."
"Rmကလဲဗျာ....အမြဲရိုက်နေတာကို ခွင့်တောင်းနေသေးတယ်ကြိုက်သလောက်ရိုက်အားမရရင်အိမ်ပါခေါ်သွားလိုက်....."
"အဲ့ဒါမင်းရဲ့သားနော်....."
Rmက ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးတာနဲ့ jungkookဆီတန်းပို့လိုက်သည်။ဒါကတော့အမြဲလုပ်နေကြဘဲ။လာတိုင်း ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး jungkookကိုအကြောင်းစုံပြောပြခြင်း။
"ဟာ.....jin......"
"လန့်လိုက်တာ rm...."
Jungkookနဲ့စာပို့ရင်း jungkookက ဒီလကုန်ပြန်လာမယ်ဆိုတော့ rmက ၀မ်းသာပြီး jinကို အားပါးတရပြောလိုက်သည်။
"ဒီလကုန်ပြန်လာမယ်တဲ့......"
"တကယ်!...."
Kookieလေးကိုချီထားတဲ့ jinက ထခုန်မတက်ပျော်သွားသည်။
"ဟမ်.....ဘာဖြစ်တာလဲ rmနဲ့jin...."
"အော်....အေ ကလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေလို့ ...."
Taehyung's pov
"ဒီနှစ်ယောက်တော့မဟုတ်သေးပါဘူး...."
Taehyungလဲ မုန့်စားပြီးရော jinလက်ပေါ်မှာ kookieလေး အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်တယ်။အဲ့တော့ taehyungလဲ အပေါ်ထပ်မှာလာသိပ်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့ပုခက်လေးထဲ ထည့်ပြီး kookieလေးရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း jungkookကိုသတိရနေတော့သည်။
အတွေးတွေခနရပ်ပြီး ထမင်းစားဖို့အောက်ကိုသာအမြန်ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။
တစ်ဖက်မှာတော့ jungkookက rmပို့ပေးတဲ့ပုံလေးကိုကြည့်ရင်ယ အပြုံးတွေမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး အလုပ်တောင်ဆက်မလုပ်နိုင်ဘဲ ပြုံးဖြီးနေတော့တယ်။
"ငါ့ရဲ့သားလေး ကကွာ.....မျက်လုံးလေးက taehyungနဲ့တထပ်တည်းဘဲ....."
သူ့သားလေး သူ့သားလေး နဲ့ တဖွဖွပြောရင်း taehyungဆီပြန်လာဖို့ တစ်ယောက်ထဲ အရမ်းအသင့်ဖြစ်နေခဲ့တော့တယ်။
.
.
.
.
To be continue.....
7.11.2020(Saturday)
Thanks for reading💙
(Unicode)
ေနာက္၂ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ taehyungေဆး႐ုံကေနအိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ေဆး႐ုံဆင္းတာေတာင္ jungkookက လာမေတြ႔။taehyungကေတာ့ ေတြးၿပီး မသိမသာေစာင့္႐ွာပါတယ္။အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ၂ပတ္ေလာက္ၾကာသည္အထိလ jungkookေပၚမလာေတာ့ဘူး။ဖုန္းလဲမဆက္ message လဲမပို႔ လာေတြ႔ဖို႔ဆိုေ၀းေသးတယ္။
Taehyungလဲ အိမ္နဲ႔စကား လိုမွေျပာတယ္ အျပင္လဲမထြက္ အခန္းထဲမွာလွဲေနတာကမ်ားတယ္။သူ႔ရဲ႕စကားကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ေနာင္တရေနတယ္ဆိုလဲမမွားဘူး။
"Taehyung.....မင္း မင္းရဲ႕ဦးကို ျပန္ဆက္သြယ္လိုက္ပါကြာ....ဘယ္အခ်ိန္ထိအဲ့လိုေနေနမွာဘဲ....."
Jinရဲ႕စကားကို နားေထာင္ေနေပမယ့္ ဘာသံမွထြက္မလာဘူး။
"ဒီလိုလုပ္ ငါrmကိုပါအကူအညီေတာင္းလိုက္မယ္....."
"မလုပ္နဲ႔ jin..... jungkookက အစကတည္းက ငါ့ကိုစိတ္ကုန္ေနၿပီ...."
Taehyungကိုၾကည့္ရင္း jinတစ္ေယာက္ သနားရမလား သူ႔ဟာသူထိုင္ငိုရမလားျဖစ္သည္အထိ စိတ္ညစ္ၿပီး ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြေနေတာ့သည္။
"မင္းကြာ....."
"သူအခုဆိုအဆင္ေျပေနေလာက္ပါၿပီ...."
အခုအေၾကာင္းကိုအစေဖာ္တိုင္း taehyungတစ္ေယာက္ ငိုေနရသည္ကလြဲလို႔တျခား ဘာမွမလုပ္တက္။ဒီအတိုင္းဘဲ ဆက္ေစာင့္ရမလား....ဒါမွမဟုတ္....အတိတ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြဆီဘဲျပန္ေျပးသြားရမလား ဆိုတာ လံုး၀ ဆံုးျဖတ္ရခက္သည္။
Jungkookကေတာ့ ဖုန္းထဲက ဓာတ္ပံုေလးကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနသည္။
Jungkook's pov
"Taehyungရယ္.....ကို.....သတိရေနၿပီ...."
"Taehyung....ငါကူညီရတာ အပန္းမႀကီးေပမယ့္ ခုလိုျဖစ္ေနတာေတာ့ မၾကည့္ရက္ဖူး jinကို လိမ္ထားရတာဆိုေတာ့....."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ rm....က်ေနာ္လဲ အလြန္ဆံုး သြားၿပီး ျပန္လာရင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ဘဲ.....ကုမၸဏီ ကိုေတာ့....."
"စိတ္ခ်ပါကြာ....အဲ့ဒါေတြငါတာ၀န္ယူတယ္....မင္းသာ Taehyung ဆီျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့...."
Jungkook rmရဲ႕စကားေၾကာင့္နဲနဲစိတ္ေအးၿပီး ဖုန္းကို သိမ္းလိုက္တယ္။အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ေရာ taehyungရဲ႕စကားေၾကာင့္ေရာေၾကာင့္ jungkookက Germany မွာ ခနသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ေ႐ွာင္ေနဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။
"ခန.....jungkook jin ဖုန္းဆက္လို႔....."
Rmထသြားၿပီး jungkookတစ္ေယာက္ထဲထိုင္လ်က္က်န္ခဲ့တယ္။ေလယာဥ္အခ်ိန္က လိုေသးတာနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ရင္း ေဘး ပတ္၀န္းက်င္ ကိုၾကည့္ေနတယ္။မနီးမေ၀းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးေလးကိုၾကည့္ရင္း taehyungကိုေျပးျမင္ေနျပန္တယ္။အရင္က ႐ုပ္႐ွင္သားၾကည့္တုန္းက ကိစၥေတြေရာ အခုေနာက္ဆံုး ကေလးေလး ႐ွိေနၿပီဆိုတာေတြေရာ။သူ႔ဟာသူေတြးရင္းျပံဳးေနေတာ့တယ္။
"Jungkook.....taehyungကေတာ့ က်န္းမာေပမယ့္ မင္းကိုအရမ္းလြမ္းေနပံုဘဲတဲ့...."
"က်ေနာ္လဲလြမ္းပါတယ္rm....ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ခနေလာက္ေတာ့လိုဦးမွာပါ...."
"ေအးပါ.....အဆင္ေျပေျပေနဦး ဟိုမွာလဲ...."
"Taehyungအေၾကာင္းေတြလဲ လွမ္းေျပာဦး...."
"အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ.....take care jungkook...."
"ေက်းဇူးဘဲ rm....သြားပါဦးမယ္ ဟိုေရာက္တာနဲ႔လွမ္းဆက္သြယ္လိုက္မယ္ေနာ္....."
Rmကိုအျပံဳးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ကာ ေလယာဥ္ဆီထြက္သြားခဲ့တယ္။
Jungkook's pov
"အခုအခ်ိန္ေလးအတြင္း taehyungဆီက ယံုၾကည္မႈေတြျပန္ရပါေစ.....ေသခ်ာေပါက္ျပန္လာၿပီ ငါတို႔မိသားစုေလးကို အသက္၀င္ေအာင္လုပ္ၾကမယ္...."
ကတိစကား ႏွင့္ jungkook germanyသို႔ထြက္ခြာခဲ့တယ္။
ဘာမွန္းမသိ လြမ္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေစာင့္ေနတဲ့taehyungကလဲ သူ႔စကားေတြအေပၚ ေနာက္တ ရရနဲ႔ ခနတာ က်န္ခဲ့ေလသည္။
*11 months Later"
"Taehyungေရ....ႏို႔ဘူး ေဖ်ာ္ၿပီးယူခဲ့မယ္ေနာ္...."
"Mommy ေျမးကို mommyဘဲတိုက္ဗ်ာ....က်ေနာ္ ခါးေတြနာေနၿပီ....."
"ငါ့ႏွယ့္ ဒီေကာင္ေလးလုပ္မွ ငါအႏွစ္၂၀ေနၿပီးမွကေလးထပ္ေမြးရတဲ့ပံု...."
Taehyungတစ္ေယာက္ ကေလးကို သူ႔အေမလက္ထဲေပးၿပီး အေညာင္းဆန္႔ေနသည္။လြန္ခဲ့တဲ့လကမွ သားေလး ေမြးခဲ့တယ္။ကေလးကလဲ က်န္းမာၿပီး jungkookနဲ႔ပိုတူသည္။taehyungကေတာ့ ဘာမွမေျပာင္းလဲ အရင္အတိုင္း ကေလးဆန္တုန္း။
"ဗိုက္ဆာတယ္ mommy....."
"ဘာလဲ....ေျမးကိုႏို႔တိုက္႐ုံမကဘူး နင့္ကိုပါ ထမင္းခြန္႔ရမလား....."
"Mommyကလဲ......ေတာ္ေတာ္ အေဒၚႀကီး ကိုဘဲ တစ္ခုခုလုပ္ခိုင္းေတာ့မယ္...."
ကေလး က ၁လဘဲ႐ွိေသးတယ္ တစ္အိမ္လံုးလဲအၿငိမ္မေနရ။အထူးသမွ် taehyungအေမ အလုပ္႐ႈပ္ေတာ့သည္။taehyungကလဲ ကေလးနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္တက္။အိမ္ကို အိမ္အကး အေဒၚႀကီးပါေခၚထားရသည္။ကေလးေလး ေမြးၿပီး မွ ပိုပင္ပန္းရေပမယ့္ အိမ္မွာေတာ့ လူႀကီးေတြမပ်င္းရေတာ့ဘူး။
Jinနဲ႔rmကလဲ အိမ္အျမဲလာလည္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ jinနဲ႔taehyungတို႔အျပင္သြားေလ့႐ွိသည္။
"အေဒၚႀကီး လက္ရာ sandwichက႐ွယ္ဘဲ....."
ေနာက္ေဖးက မုန္႔ယူလာၿပီး ဧည့္ခန္းမွာ tvၾကည့္ရင္းထိုင္စားေနတဲ့ taehyungကို ၾကည့္ရင္း သူ႔အေမ တရားက်ေနသည္။
"လူပ်ိဳ အိုက္တင္ ထုတ္ေနတယ္....ၿပီးရင္ kookieကိုနင္ႏို႔ဆက္တိုက္ ငါလဲေညာင္းေနၿပီ...."
"Daddyကိုေပးထားလိုက္...."
"ဟယ္ taehyungေတာ့ နင့္အေဖက သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ...."
"က်ေနာ္လဲ တစ္ညလံုးထိန္းတာဘဲ....အခုေတာ့mommyတို႔ထိန္း....."
ဒါကေတာ့ kookieေလးေမြးၿပီးကတည္းက ဟိုလူထိန္းပါဦး ဒီလိုထိန္းပါဦးနဲ႔ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္လႊဲခ်ေနၾကျဖစ္သည္။ဒါေတာင္ ကေလးက တျခားကေလးေတြေလာက္ ေအာ္ငိုၿပီး အလုပ္အဲ့ေလာက္ေပးတာမ႐ွိဘူး။
တံခါးbell သံၾကားေတာ့ ေနာက္ေဖးက အေဒၚႀကီးက လာဖြင့္လိုက္သည္။
"Jinနဲ႔rmပါလား....."
ဆိုဖာေပၚမွာလဲ ကေလး ေျခအိတ္ေသးေသးေလးေတြေရာ ကစားစရာေလးေတြနဲ႔ေရာ႐ႈပ္ေနေတာ့ taehyungက သာအျမန္ထၿပီး ဖယ္ေပးလိုက္သည္။
"ဟာ.....kookieေလးႏိုးေနတာဘဲ.....ခါတိုင္းဒီအခ်ိန္ဆို အိပ္ေနတာပါ...."
"Taehyungေလ အဲ့မွာ ေရခ်ိဳးေနတာ ကေလး ႏို႔မတိုက္ဘဲ ကေလး ႏို႔ေသာက္ခ်ိန္ေတာင္မွားေနၿပီ...."
"ေအး မင္းလဲေနာ္ ကေလးအေဖလို႔ေတာင္မထင္ရဘူး....."(rm)
"ေပးေပး က်ေနာ္ ဆက္တိုက္လိုက္မယ္.....အန္တီလဲနားေတာ့....."
Jinက ယူၿပီး kookieေလးကိုႏို႔ဆက္တိုက္ေပးေနသည္။
"Taehyungေရ....kookieေလးကို ဓာတ္ပံု႐ုိက္မယ္ေနာ္....."
"Rmကလဲဗ်ာ....အျမဲ႐ုိက္ေနတာကို ခြင့္ေတာင္းေနေသးတယ္ ႀကိဳက္သေလာက္႐ုိက္ အားမရရင္ အိမ္ပါေခၚသြားလိုက္....."
"အဲ့ဒါမင္းရဲ႕သားေနာ္....."
Rmက ဓာတ္ပံု႐ုိက္ၿပီးတာနဲ႔ jungkookဆီတန္းပို႔လိုက္သည္။ဒါကေတာ့အျမဲလုပ္ေနၾကဘဲ။လာတိုင္း ဓာတ္ပံု႐ုိက္ၿပီး jungkookကိုအေၾကာင္းစံုေျပာျပျခင္း။
"ဟာ.....jin......"
"လန္႔လိုက္တာ rm...."
Jungkookနဲ႔စာပို႔ရင္း jungkookက ဒီလကုန္ ျပန္လာမယ္ဆိုေတာ့ rmက ၀မ္းသာၿပီး jinကို အားပါးတရ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီလကုန္ျပန္လာမယ္တဲ့......"
"တကယ္!...."
Kookieေလးကိုခ်ီထားတဲ့ jinက ထခုန္မတက္ေပ်ာ္သြားသည္။
"ဟမ္.....ဘာျဖစ္တာလဲ rmနဲ႔jin...."
" ေအာ္....ေအ ကေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနလို႔ ...."
Taehyung's pov
"ဒီႏွစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူး...."
Taehyungလဲ မုန္႔စားၿပီးေရာ jinလက္ေပၚမွာ kookieေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။အဲ့ေတာ့ taehyungလဲ အေပၚထပ္မွာလာသိပ္လိုက္တယ္။သူ႔ရဲ႕ပုခက္ေလးထဲ ထည့္ၿပီး kookieေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း jungkookကိုသတိရေနေတာ့သည္။
အေတြးေတြခနရပ္ၿပီး ထမင္းစားဖို႔ေအာက္ကိုသာ အျမန္ဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ jungkookက rmပို႔ေပးတဲ့ပံုေလးကိုၾကည့္ရင္ယ အျပံဳးေတြမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ေတာင္ဆက္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ျပံဳးၿဖီးေနေတာ့တယ္။
"ငါ့ရဲ႕သားေလး ကကြာ.....မ်က္လံုးေလးက taehyungနဲ႔တထပ္တည္းဘဲ....."
သူ႔သားေလး သူ႔သားေလး နဲ႔ တဖြဖြေျပာရင္း taehyungဆီျပန္လာဖို႔ တစ္ေယာက္ထဲ အရမ္းအသင့္ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။
.
.
.
.
To be continue.....
7.11.2020(Saturday)
Thanks for reading💙