Kraius’ eyes widened as Rhezi’s lips touched his lips. Kasabay noon ay ang eratikong pagtibok ng puso niya. Paulit-ulit iyon na tila nakikipagkarerahan, habang pigil na pigil naman niya ang paghinga.
Hindi siya makapaniwala na hahalikan siya ni Rhezi. Ang pakay lamang niya sana roon ay personal na sabihin ditong tapos na ang pinapagawa nitong argumentative essay. Hanggang sa kasalukuyan, hindi pa rin siya makapaniwala na nagawa niyang talikuran ang isang masarap at mainit na gabi sa piling ni Shan dahil dito. Gayunpaman, walang siyang makapa na pagsisisi sa naging desisyon.
Nang pakawalan ni Rhezi ang labi niya ay ngali-ngaling kutusan niya ang sarili. He wanted more. Gusto niyang habulin ito at halikang muli sa paraan na gusto niya. Marubdob, mainit, at maaalab na halik, iba sa iginawad nito. Is he her first kiss?
He smiled as the realization hit him. Tiningnan niya nang nakakaloko ang dalaga na pulang-pula ang mukha dahil sa pagkapahiya. Nakatitig din ito sa kaniya pabalik habang nakanguso ang mga malalambot at mapupulang labi. Nakakaakit ito sa kaniyang paningin. Nabato-balani siya.
“Kraius?”
Napamura siya sa isip nang marinig ang tinig ni Rhezi. Lumunok, para pigilan ang sarili sa balak na gawin. He desperately stopped himself from doing things that he would regret after. For heaven’s sake, Rhezi’s a minor! But, damn! How would he resist her? Paano niya gagawin iyon kung para itong nanghihipnotismo nang hindi nito alam.
“I’m sorry,” wika ni Rhezi. Inayos din nito ang sarili at tumayo nang tuwid.
He creased his eyebrows. An indication that he didn’t like what he heard from her. Inilagay niya ang hintuturo sa panga niya. Nag-isip. Kapagkuwan ay naging payapa ang ekspresyon ng guwapo niyang mukha.
“Jowa kita, ’di ba?” tanong niya.
He playfully smiled seeing Rhezi got stunned on what he said. So, hindi pala nito inaasahan na magiging seryoso siya sa sinabi nitong mag-jowa sila? Siya rin naman ay hindi lubos maisip na seseryosohin niya ang bagay na ’yon. But maybe, it was inevitable. Nagustuhan niya ang ideya dahil may kakaiba itong dulot sa kaniyang sistema.
He asked again, “Jowa kita, ’di ba?”
“Oo, bakit?” naguguluhang sagot nito. Kunot ang noo.
“Date me,” walang kaabog-abog na alok niya.
Nanlaki ang mga mata ni Rhezi.
Cute! sigaw ng utak niya.
Napangiti siya nang ngumuso ito, tila nag-iisip.
“Baka akala mo gustong-gusto ko ’yang offer mo, ah. Pero, sige na nga!” Napakagat ito sa labi. Sinulyapan ang tatlong kaibigan na parehong nanonood sa kanila. Bakas sa mga mata ng tatlo ang kilig.
Napailing siya. Napangiti. Rhezi’s voice lacked conviction. Alam niya na nagpapanggap lamang ito. Nang magsalita muli ito, natawa siya nang mahina. Sinamaan siya nito ng tingin kaya ang mahinang pagtawa niya ay naging halakhak.
Sumimangot si Rhezi. “Bakit ka tumatawa?”
“Nothing. Tara na nga!” wika niya. Mabilis niyang inakbayan ang dalaga na naging dahilan para manigas ang katawan nito. Siya man ay nagulat din sa tila kuryente na dumaloy sa balat niya.
Déjà vu!
ANG bawat dantay ng balat ni Kraius kay Rhezi ay nagdudulot sa kaniya ng kakaibang kiliti at pakiramdam; sanhi para magwala ang mga paruparo niya sa tiyan, habang walang habas naman ang puso niya sa pagtibok nang mabilis.
Walang salitang namutawi sa kaniya nang akayin siya ni Kraius patungo sa kotse nito. Lahat ng mga mata ng mga estudyanteng naroon ay nasa kanilang dalawa, partikular na sa guwapong abogado. Humahanga ang lahat dito, na ipinagkibit-balikat lamang nito. Sanay na marahil sa paghanga na natatanggap.
“Bakit ikaw ang laging sumusundo sa akin? May driver kaya ako!” aniya nang tuluyang makapasok sa loob ng sasakyan ng binata. Hinubad niya ang bag at inilagay sa paanan niya.
“Pinauwi ko na, Chubz. Jowa kita, ’di ba? Ako dapat ang sumusundo sa ’yo,” sambit ni Kraius. Nakaupo ito sa driver’s seat at handa ng paandarin ang kotse kung hindi lamang siya nagtanong.
Hinampas niya ito sa balikat. “Eh, joke lang ’yon! Don’t tell me you take it seriously? Pinagloloko mo ba ako, Kraius?” Ngumuso siya.
“Don’t pout. I might kiss you right here and right now,” anas ni Kraius. Seryoso ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.
She was stunned because of Kraius’ serious brown eyes. Naalala kaagad niya ang ginawa kanina, maging ang pang-iiwan niya basta-basta sa mga kaibigan nang hindi nagpapaalam. Namulang muli kaniyang pisngi dahil sa naisip habang inaayos ang sarili sa pagkakaupo. Nang maging kumportable, ibinaling niya ang tingin sa labas ng sasakyan. Hindi na niya sinulyapan pa si Kraius na halatang iniinis siya, kahit nang magsimulang umandar ang kotse.
Truth was, she didn’t like to be teased by him. Nahihiya pa rin kasi siya sa ginawa niya rito dahil sa dare ng mga kaibigan. Gayunpaman, may kaunting saya na nadarama ang kaniyang puso dahil sa nangyari, dahil hindi niya lubos maisip na mahahalikan niya si Kraius ng ganoon na lang.
“Traffic.” Tiningnan siya ni Kraius, naiiling. “Aren’t you going to talk to me? Come on, Chubz, I thought we aren’t strangers anymore?”
“Bakit naman kita kakausapin?” tanong pabalik niya.
“You kissed me, remember. Kailangan mo akong panagutan!” sagot naman nito. Mukhang naiinis na.
Gulat na nagsalita siya, “Seryoso? Bakla ka ba?!”
“Sa guwapo kong ’to?!” anito at saka biglang nagpreno.
Muntik nang sumubsob sa dashboard si Rhezi kung hindi lamang siya mabilis na nakahawak doon bilang suporta. Nakayuko siya sa harapan ng kotse hanggang unti-unting ibinaling ang nakamamatay niyang tingin kay Kraius.
“Papatayin mo ba ako?!” galit na sambit niya.
“I-I’m sorry. I didn’t mean to,” hinging paumanhin nito.
Napabuntonghininga siya at tumango.
“Sorry din,” wika niya nang makahuma.
Kraius nodded and maneuvered the car again. He took a last glimpse at her and sighed heavily. Ramdam niyang alam nito na naiinis siya. Hinayaan na lamang ito at hindi na nagsalita pa.
Naiinis din naman siya sa sarili. She was overwhelmed by the kiss, losing her will to think logically. Ngayon lamang nag-sink in sa kaniya na: paano kung may nakakita sa kaniyang paghalik kay Kraius? Sure, mas dadagsa ang haters niya, at sure din na iba ang version ng chismis kumpara sa totoong nangyari.
Ganoon kasi ang buhay kung minsan. People love to spread rumors or unconfirmed issues. Then, they sometimes twisted it—changing it to the version they want. Bahala na kung malayo iyon sa katotohanan. Ang importante sa kanila, naipagsabi nila ang chismis para mas makakuha ng pabor para sa mga taong gullible din.
“Is there something that is bothering you?” tanong ni Kraius matapos ang mahabang katahimikan.
“Wala naman. Mas gusto ko lang talaga ng tahimik na byahe,” sagot niya.
“Okay. I’m glad to hear that.” Hindi na rin ito nagsalita pa.
Mabilis ang naging biyahe ng dalawa nang lampasan nila ang mahabang trapiko sa EDSA. Ilang sandali, tanaw na ni Rhezi ang entrada ng kanilang mansion sa Forbes. Napangiti siya sa nakita. As usual, maganda ang gray and black combination ng exterior niyon. Siya ang pumili ng disenyo dahil maganda iyon sa kaniyang paningin.
“Here we are,” si Kraius.
“Salamat!” aniya habang mabilis na kinakalas ang seatbelt sa katawan.
Napataas ang kilay ni Kraius nang makita siyang nagmamadali sa kilos. Naiiling ito habang pinagmamasdan siya sa ginagawa. Napangisi rin ito nang hindi man lamang iyon natanggal.
Bakit naman kasi nanginginig pa ang kamay niya?!
“Here. Let me,” presinta nito.
Napasinghap siya nang mabilis itong lumapit sa kaniya upang tulungan siya sa ginagawa. Nanigas din siya sa kinauupuan. Sobrang lapit naman kasi ng mukha ng binata sa mukha niya—na halos iisa na lamang ang kanilang paghinga. Muli, naging eratiko ang tibok ng kaniyang puso dahilan kung bakit tila pinangapusan siya ng hininga. Natigil din siya sa ginagawa at natulala na lamang.
“A-ano’ng ginagawa mo?” tanong niya nang mapansing hindi man lamang kumikilos si Kraius sa kaniyang harapan para umusod. Nanatili ito roon kahit tapos na nitong tanggalin ang seatbelt niya.
“I am just thinking—”
“You’re thinking what?” agaw niya sa sasabihin nito.
Napabuntonghininga ito. He looked at her intensely and cupped her chin.
“W-what are y-you doing?” Nanlaki ang mga mata niya ngunit hindi rin naman ito pinigilan.
“Open your mouth, Chubz,” utos ni Kraius na kaagad niyang sinunod.
“K-Kraius. . .” she stuttered.
“Shhh. . .” He touched her lips using his thumb. Magsasalita pa sana siya, ngunit inunahan siya nito.
He kissed her!
Right at that moment, she knew she was in trouble. Hindi rin siya makahinga.
“This is the right way to kiss, Chubz,” Kraius whispered and claimed her lips again.
Her mind went blank when his lips touched hers for the nth time. It was like her system suddenly shut because of the friction their lips made. His lips were the sweetest; like a strawberry jam in a soft loaf. It was tasty and desirable. Nakakaakit at nakatatakam!
“Follow me,” utos nito at sinimulang igalaw ang mga labi.
Hindi niya malaman ang gagawin. Lutang at gulat pa rin siya dahil sa mga nangyayari ngunit alam na alam niyang isa siyang marupok hindi lamang sa pagkain kundi pati na rin kay Kraius. Tila pinaparusahan siya ng langit dahil sa ginagawa nitong banayad na paghagod sa mga labi niya, halatang nang-aakit. Mabilis man ang tibok ng kaniyang puso, ngunit mas mabilis ang kaniyang isip sa anumang gustong gawin. She was afraid, but her urge was stronger than her confusion. So, she mimicked him. Ginaya niya ang ginagawa ng binata hanggang sa masanay siya sa bawat galaw ng labi nito.
“I want more,” Kraius whispered in between their kisses. “Isa pa, please. . .” nakangiting pakiusap nito.
Mabilis na tumango siya sa gusto nito. Damang-dama niya ang pag-iinit ng mukha dahil sa pagkapahiya, ngunit hindi na lamang niya iyon ininda. Mas mainit ang labi ni Kraius na kasalukuyang inaangkin ang labi niya.
“You’re so sweet and innocent, Chubz.”
She did not answer. Instead, she closed her eyes as he savored her lips again. Hahayaan na muna niya ang sariling malunod sa cloud nine kasama nito at sa damdaming kaniyang nararamdaman para dito.
@sheinAlthea