Nagka-barilan kami ng ibang organization. Mukhang hindi lang kami ang naghuhunting na tao. Hindi na ako nagpasubali hinagisan ko ng kung ano at sumabog yung implant na baril. Pasalamat kami may hamba na pwedeng mataguan.
"Shit! Girl hulas ang ganda ko." reklamo niya at hinawi yung bangs niya. Umirap lamang ako sa kanya at pinindot yung code ng unit.
Nang bumukas ito ay halatang may pumunta na dito bago pa kami dumating. Ni-lock namin yung pintuan at sinuyod ang paligid. Pumunta kami sa kwarto. Muli ay hinalungkat ko ang kanya closet na kasunod lamang ng banyo. Doon ay nakita kong puno ng litrato at mga mukha namin. Ang totoo niyan ay buong Black Society at Michigan.
"Ang daming natin lalo na ngayon." Nakatingin din si Andy roon. May kung ano ang nakaagaw ng pansin sa akin ang litrato sa dulo. Isang kambal ang naroon sa litrato ang isa nakablusa ng pink at ang isa ay najka green. Pawang mga teenager ito.
Hindi kaya may kakambal siya? Pero bakit wala man lang iyon sa binigay sa akin ni Justin.
Napasinghap si Ady habang hinahalungkat niya ang isang drawer. "Girl, tila ito yung hinahanap na ebidensya dito sa dyaryo oh.."
Inabot niya sa akin ang plastic pati na ang dyaryo. Ang dyaryo ang taon na nawala si Miss Laura at namatay dahil sa car accident. Paanong nakarating ito dito?
May narinig kaming bumagsak na pintuan mula sa labas kaya ang hinala ko ito yung mga humahabol sa amin. Nilagay ko sa isang bag ang mga gamit at pinasoot ko kay Andy ang mask. May dala akong labing tatlong tear gas para sa kanila.
Dahil paikot ang setup ng condo unit ni Miss Laura mas magiging madali sa amin ang maghiwalay. Pinaputukan ko ang main switch ng mga ilaw. Mga lima ang naroon kaya naman dalawa ang papakawalan ko at ganoon din si Andy.
Kung walang choice na pwedeng dadaanan ay iisa-isahin kong papatayin sila.
KWISHH!
Saka ko pinakawalan ang tear gas. Ganoon din ang narinig kong ginawa ni Andy. Bago pa may nagpaputok ay inunahan na sila ni Andy.
Dahil doon ay nakalabas kami sa kwarto nawalan din ng ilaw ang buog condominium. Kaya naman naging alerto kami. Dinama ko ang dilim at pinakinggan ang hangin. Naramdaman ko na may kung sino ang sumusunod sa amin. Hinhintay ko na gumawa iyon ng hakbang pero parang wala naman balak sumugod.
Ilang hakbang pa ay hindi na ako nakatiis at kinuha ko ang isang ice pick. Pero ang ikinagulat ko ay naunahan niya ang kilos ko at napirmi niya ako sa wall pati ang binti ko ay hindi ko magalaw.
Shit! Di pwede ang ganito.... hindi pwede.
"I love you more sweetheart." Saka nito sinunggaban ang labi ko. "I think I caught you off guard."
Hinapit niya ako at saka siya tatlong nagpaputok sa kung saan. Tatlong ungol ang narinig ko at bumulagta na katawan.
"Hindi ka dapat kumikilos mag-isa.. Ayokong mawawalan si Clein ng mommy." Sabi niya at uling inatake ang labi ko.
"Hey! You two! Dalian niyo baka maaubutan tayo ng security. Sa mansion niyo na lang iyan ituloy." Isang pagputok ang narinig ko. "Ang pucha naman Aldriq. Kaibigan mo ko walang ubusan ng gwapo sa mundo." Reklamo ni Anthony.
Paglabas namin sa likod andoon na ang kotse ganoon din ang iba pa.
"Huwag mong gagawin ulit ito nang mag-isa kahit na sabihin mong andiyan sila para sa'yo... Hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa akin." Sabi niya ay saka ako niyakap ng mahigpit. Kahit pa nasa harapan lang namin si Rosalie, Anthony, Andy, Justin. Hindi man lang nahiya sa mga nakakasaksi. Kinurot ko siya pero tila ako ata ang nasaktan dahil ang tigas ng katawan at ngumisi lang siya sa akin.
Pumasok kami sa mansion at pinakita ko ang mga nakita naming mga bagay.
"Hindi namin alam na may kakambal si Laura?" Nakatinginan sila daddy at si tito Jacob.
"Anong pangalan niya?" Tanong ni Anthony kay Justin.
"Leah Sy. Ito lang ang nasa record ng ospital. Sinunog ito pagkaraan ng labing anim na taon. Isa pa huling nakita ito ay tatlong taon bago nawala si Miss Laura. Hindi rin namin matrack kung nasaan ito."
Napaawamg ang mga bibig ng mga matatanda. Ako naman ay kinuha si Clein at hinalikhalikan ito. Balang araw siya na ang papalit sa pwesto namin ng daddy niya.
"Hindi ko hahayaang masaktan ang mag-ina ko." Sabi ni Aldriq at linatag ang buong organization. "Kailangan natin mag-ingat lalo na ngayon ay nasa ospital ang tita Laura."
Binuksan ang tv at tumambad ang balita sa nangyari sa condo. Palaisipan pa din sa kanila kung anong nangyari.
"Wala po ba kayong kahina-hinalaang tao pwede gumawa nito?" Tanong ito mula sa isang reporter. Pati ang mga receptionist ay tikom ang bibig sa nangyari.
Walang nakitang mga bangkay mula sa pinangyarian kaya talagang wala sila makukuha mula sa kwarto maliban na lang kung hahaluglugin ang kwarto at ang closet.
Ayon dito ay nasa labas ang mga katawan at walang naging pinsala sa mga kwarto na nasa palapag na iyon. Kahit ang mga kabilang condo unit ay nagtataka dahil wala naman daw ito narinig mula sa labas.
Saka ito pinatay ni Anthony.
"Mabuti na lamang ay nakita si Miss Madison ng isang miyembro ng Michigan patungo doon. Kaya noong umalis tayo ay sila na gumawa ng paraan para hindi masira ang mga plano."
Iniisip ko pa din na kumilos mag-isa kahit na ayaw iyon ni Aldriq. Piling ko kasi masyado akong distracted pag kasama ko at nag-aalala para sa kanya.
Isang pitik sa noo ang nakapagbalik sa akin sa realidad.
"Aray ah! Masakit iyon!" Singhal ko sa kanya.
"You are planning on your own again!" Nanliliit ang mata niya habang tinitignan niya ko. Tss.. umiiral ang pagiging mind reader ng isang ito.
"I'm not a mind reader sweetheart. I just see it in your damn beautiful eyes." Isang halik sa noo at ngumiti ito sa akin.
Hindi daw bakit mo alam yung iniisip ko?
Narinig ko na lang na tumatawa ito at humakbang palayo sa akin.
"Hihintayin ba natin ang pag-galing ni Miss Laura?" Tanong ni Rosalie.
"Hindi natin hihintayin iyon.. ang gagawin natin ay aalamin natin jung sino ba talaga ang gumagawa ng lahat ng bagay na nakakagulo sa atin." Diretsong saad ko. "Pero kung kinakailangan siyang patayin ay papatayin natin siya at ako ang gagawa noon. Para makita ang mata ng taong tumapos sa buhay niya. Buhay na masaya para sa kanya."
Araw-araw ay naka monitor kami sa kaso ni miss Laura. Ilang araw na din siya nasa coma kahit sabi ng doctor ay bumubuti na ang lagay nito.
Ako naman ay umaalis papuntang opisina para hindi rin masyado makahalata ang iba. Ako ang itinalaga na maging acting leader habang wala pa si Miss Laura.
Nag-browse ako sa mga records kung saan ay pwedeng kumuha ng impormasyon. Siyempre dahil busy si Aldriq sa Sofia ay hindi rin lumilipas ang araw na may gagawin siya para sa impormasyon. Ilang CEO ng ibang kompanya ang namamatay kada linggo. Lahat ng ito ay may koneksyon kay Miss Laura ang iba naman at hinihinalang na isa sila sa pumoponndo para pabagsakin ang Prestige.
Nakakuha ako ng impormasyon mula France, United Kingdom at Korea. Na meron isang taong nagpalit ng pangalan kada palit niya ng bansa. Mukhang nakukuha ko na ang kanyang plano para sa amin.
Papunta na ako sa opisina niyang masalubong ko ang kanyang sekretarya.
"Sino ang nasa loob?" Tanong ko. Marahan niya akong tinignan at pabalik sa pintuan ng boss niya.
Hindi ko na hinintay ang sagot nito at binuksan ko ang pintuan. Bumingad sa akin ang isang nakakagimbal na tagpo. Tagpong gusto mong makapatay ng tao.
Parehas silang napatingin sa akin. Tila hindi naman siya nagulat bagkus ay tinaasan niya ako ng kilay. Tila ba wrong timing ang pagpunta ko.
"Miss, excuse me... pero may kailangan ka ba?" Nakita kong muli ang kanyang mukha. Doon ko nakita ito din ang babaeng nakita ko noong una akong nagtungo sa condo ni Miss Laura.
"Ah. Yeah I need to talk to the CEO there are things I need to clarify to him.." pormal kong sagot. Ayaw ko naman na lumabas na mataray o nagtataray ako or what.
Noomg una, akala ko ay lalabas na siya pero nagkamali ako. Umupo siya sa isang upuan doon. Napabaling kami sa ginawa niya.
"You talk I'll just wait for my boyfriend."
"Margaret--"
"Oh you'll wait?" Tanong ko sa kanya. Mabilis naman na tumango ito. "This is real business matters. So, I suggest you give us time to talk about it. "
Alam kong alam niya ang gusto kong mangyari. If she wants a fight I'll give her one. A fight she'll never forget.
Pinindot ni Aldriq ang intercom at pinapasok ang kanyang sekretarya.
"Pakisamahan sa lobby si Miss Margaret." Tumingin ito kay Aldriq na tila nagulat ito sa ginawa niya. " We'll just talk some other time. Maybe it will take long long time before we could again talk."
Nakita ko ang pag-irap nito nang lumagpas ito sa harapan ko. Nang sumara ang pintuan ay bumaling agad sa akin si Aldriq.
"S-she's no one.. s-sweetheart..." sabi niya.
"Okay." Tikhim ko at umupo sa couch malapit sa table niya.
"G-galit ka ba? I swear wala kaming ginagawa kung ano man ang iniisip mo." Pilit nitong sinasabi sa akin. He looks so frustrated. Bahala siya ginusto niya iyan.
"No. I'm fine." Malamig kong sagot sa kanya. Ngumuso siya habang inilalabas ang pagkain na dala ko. Hindi ko siya pinaghandaan na kung ano. Pero siya hinanda niya ang plato, tinidor, kutsara at baso.
"Sino bang nagsabing sasabay ako nang kain sa'yo?" Pagtataray ko. Halos mawalan ng kulay ang kanyang mukha sa narinig.
"Wala naman iyon.. wala akong kasalanan sweetheart. Kain na tayo o." Pinilit niyang tanggalin ko yung hinanda niyang pagkain. Lumapit siya umisod naman ako palayo. Hinila niya ako pabalik kanya.
"Kakain ka..." sabi niya at hinalikan niya ang tainga ko. ".. o ako ang kakain sa'yo.?"
Halos mawalan ako sa katinuan ng sabihin niya. Kahit kailan talagang talandi ang asawa ko.
"Ang sarap mo.." sabi niya habang hinahalik-halikan at leeg ko. Itutulak ko sana kaso masyadong matigas ang katawan niya.
Magpapatangay na ako sa ginagawa niya nang mag rimg ang kanyang cellphone. Mahihinang mura ang narinig ko bago niya ito sagutin. Ilang saglit ay lumayo ito sa akin. Minabuti kong isarado at i-lock ang pinto ng opisina.
Bahagya kong hinubad ang unang tatlong butones ng aking blusa. Bahagyang itinaas ang aking skirt at saka puwesto. Kailan ay hindi ko naiisip gawin ito. Medyo matagal ang kanilang usapan sa kung sino man ang nasa kabilang linya.
Nang lumingon siya sa akin at nakita kong nagigting ang kanya panga. Wala pang limang segundo tumungo na ito sa akin. Hinubad niya ang kanyang coat.
Haplos pa lang pero para na akong baliw dahil nasasabik ako. Pilit kong hinuhuli ang kanyang mapupulang labi. Naglandas iyon sa aking leeg. Dinama ng kanyang kamay ang bawat parte ng aking katawan.
"You should always be jealous." Natatawang sabi niya at pinasadahan ng labi niya ang aking dibdib. Kasabay noom ay ang pagkalas niya sa aking bra.
"Aldriq~" pilit kong kumakawala sa kanya pero wala akong nagawa lalo akong mag-iinit sa ginagawa niya. Pero bago pa niya naituloy iyon ay nararamdaman kong umiiba ang panlasa at amoy ko.
Sinisinghot ko ang balikat niya at saka siya tinulak.
"What the!?"
"Layo! Ang baho ng amoy mo. Alis magbihis ka ng iba. Ayoko ng amoy mo." Tinulak ko siya habang siya ay nakakunot ang noo.
"M-may nagawa ba akong mali kaya mo ko ginaganito?" Tanong niya. Nakikita kong umiubok iyong baba niya. Mukhang mabibitin pa siya sa akin.
"Layo sabi!" Sigaw ko. Lalong kumunot ang noo niya. "Magbihis ka!"
Maya-maya pa ay inaamoy-amoy niya ang kanyang sarili. Wala naman body odor kaya kahit ako ay nagtataka sa inaasta ko. Pero bago pa humupa yung inis ko nasusuka ako. Tinungo ko ang washroom doon ko tinuloy ang pagsusuka.
Damn. Anong ibig sabihin nito?