Deddicated to butterflies2816 first person who voted for my last update ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tin PoV
Tumakbo ako matapos kong malaman ang nangyari . Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagtulo ng
luha ko . Pinagmuka nila akong tanga.
Hindi ko alam na nagkaroon ng Brain Tumor si Slater ! di ko alam ! Pano nila nagawang itago sakin yon
ng anim na taon . para akong tanga . pinagmuka nila akong tanga . Nung mga panahong hindi ko na alm
ang gagawin ko dahil hindi ko alam kung asan si Slater , nung mga panahong halos maubos na ang mga
luha ko kakaiyak , hindi manlang nila naisip na sabihin sakin ung totoo . All this years alam naman pala
nila kung asan si Slater . Ang sakit sobrang sakit . Hindi ko manlang sya nadamayan nung mga
panahong kelangan nya ng pagdamay . Wala ko sa tabi nya nung mga panahong kelangang kelangan
nya ko .
Sumakay ako ng kotse at pumunta kela Pamu .
“Pamu !!!”
Doorbell….
Doorbell….
Lumabas ung yaya .
“Good evening po Maám Tin ! ”
“Ate sila Pamu !?” umiiyak padin ako
“Asa loob po!”
Pumunta agad ako kay Pamu .
“BestFriend !!” umiiyak padin ako
“Tinn ..?”
Lumapit ako kay Pamu at naupo sa tabi nya …
“Bat di nya sinabi ?”
“Huh ?”
“Bat di nya sinabi na nagkaron sya ng Brain Tumor .!! Bat di nya ko hinayaang aagaan sya sa mga oras
na kaylangan nya ko ? Bat bya tiago sakin ?”
“Okay Tin Calm down .”
“Pamu alam mo din ba ?”
“Well there’s no point for lying . But Yesss .. Oo alam ko lahat .!”
Lalo pa kong umiyak . Ang sakit sobrang sakit “bat di nyo sinabi sakin .!?”
“Sabi kasi ni Slater . Mas okay na sya nalang ang mahirapan kesa madamaya ka pa . Ayaw nyang
ipaalam sayo dahil alam nyang mas masasaktan ka lang kapag nalaman mo . ”
“Pero mas nasasaktan ako ngayon . Nung kaylangan nya ko wala ako . Nung nahihirapan sya wala ako .
Hanggang sa pagmulat ng mga mata nya wala pa rin ako . at ngayon di nya ko matandaan alam nyo ba
kung gano kasakit yon na ung taong mahal na mahal mo hindi ka maalala .!”
“Tin , kahit hindi ka naaalala ng utak ni Slater alam ko na ang puso sya ay hindi ka kinalimutan .! ”
Slater PoV
Habang nag-uusap kami ni Jerico dumating si Den . Gusto sanang magtanong sa kanya pero na
speechless ako ..
“What ?” tanong ni Den
“Huh..? Ahhh .. Nothing ..Sige una na ko . May pasok pa ko bukas eh .”
“Okay .!”
Umalis na ko . Habang nasa kotse ako ang may nag-faflashback sa utak ko . image ng babae ,
nangyayari lang sakin yon everytime na nakikita ko sa Miss Patrimonio . Pagkadating ko sa bahay agad
akong tumawag dun sa doctor ko para itanong kung bakit nangyayari sakin yon .
“Hello Doc .”
“Oh Yess . Mr.Young ?”
“I have something to ask Doc?”
“Yes . What it is ?”
“Everytime po kasi na makikita ko ung babaeng yon , there’s always a image that that flashbacked on my
mind and I don’t know why .? ”
“Maybe she is important to you , so even though you’re brain forgot her , but your HEART still beats for her
.! ”
“Thanks Doc .!”
“No Problem .”
Humiga ako sa kama ko at nag-isip .
She’s important to me ? My heart beats for her ? Maybe because she is a friend of mine ? But how come
kapag sya lang ang nakikita ko .!
Nagring ulit ung phone ko ..
*Hon calling*
“Hello..”
“Hon .”
“Yess”
“I miss you ! How’s the reunion ?”
“It’s great . ! I miss you to .!”
“Ahhh . Tomorrow is my flight way back in Manila . See You .. I Love You .! ”
“I love you more ..!!”
*Call Ended *
By the way she’s Dianne ..
My fiancé .
Yes my fiancé were getting married soon …
I love her so much . She there every time I need her. She never leave me .
Nung nasa ospital ako . Sya ung hindi natutulog para bantayan ako . Halos sya na ung magng nurse ko .
Kaya sobrang mahal ko sya .
END of CHAPTER 20
-----------------------------------------------------------------------------------
Thank you to all my readers who patiently waiting for my updates . I'm really honored to have all of you ..!! Kamsahamnida(ThankYou) !!!