ေန့လည္ထမင္းစားခ်ိန္
သူ့ေရွ့မွာအျပန္အလွန္ထမင္းခြံ့ေက်ြးကာ အျပိဳင္အဆိုင္Roျပေနပါေသာ အတြဲ ၂ တြဲကို မၾကည္ၾကည့္နဲ့သာ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္
ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ သူကအားယားျပီး ေအာင္သြယ္ေပးလိုက္တာကိုး
အခုေတာ့ ကိုယ့္မိုက္ျပစ္နဲ့ကိုယ္ခံရံုပင္
တစ္ညေနလံုး စာထဲကိုအာရံုမေရာက္ ဟိုအေၾကာတင္းေကာင္ရဲ့အခန္းကို ဘယ္လိုဝယ္ရမလဲစဥ္းစားေနရတယ္
Namjoon အိမ္ျပန္လမ္းတြင္ စက္ဘီးနင္းေနရာမွ တခုခုကိုသတိရကာ Hoseokကိုေမးလိုက္တယ္
"Hoseok မင္းအခန္းတစ္ခန္းဝယ္မလို့ဆို"
"မင္းဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ဦးေလးYoongi ေျပာျပတာ"
"inn ဟုတယ္"
"ဘာလို့လဲ"
"ဒီလိုပဲ အဲဒီအခန္းကိုသေဘာက်လို့"
". . . ."
Namjoon ဘာမွထပ္မေမးေတာ့ပါ
ထိုအခန္းက Taehyungအခန္းဆိုတာ သိေပမဲ့ Hoseokစိတ္ခ်မ္းသာရင္ျပီးတာပါပဲေလ
==============
Hoseok ေခါင္မိုးထပ္အခန္းေရွ့က ထိုင္ခံုတစ္ခုေပါာမွာထိုင္၍ ဒူးေလးနွံ့ကာ သူ့ကိုေဒါာသမ်က္လံုးေတြနဲ့ၾကည့္ေနေသာ Taehyungကို 'ဘယ္လိုလဲ'ဆိုေသာ အၾကည့္နဲ့ ျပံဳးၾကည့္ေနတယ္
Taehyung သူ့ေရွ့က ထိုလူသားကို ၾကည့္ေနရာမွ အၾကည့္လႊဲကာ စာရြက္ေပါာမွာ စာသားတစ္ခ်ိဳ့ေရးခ်လိုက္တယ္
"ေရာ့ "
Hoseok စာရြက္ကို လွမ္းယူကာ ဖတ္လိုက္တယ္
စည္းကမ္းခ်က္
1.တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို ဝင္မစြက္ဖက္ရန္
2.အခန္းကို ဧည့္သည္မေခါာလာရန္
3.မလိုအပ္ရင္ စကားမေျပာရန္
4.တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္
"မလိုက္နာနိုင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္"
"ဒီအေသးအမႊားေလးေတြကို မလိုက္နာနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး"
ေျပာျပီးတာနဲ့ အခန္းထဲဝင္ကာ ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်လိုက္တယ္
#flashback
~ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း~
"Kim Taehyung . . . Kim Taehyung"
မနက္ေစာေစာ အခန္းတံခါးကို တဒုန္းဒုန္းလာထုေနတဲ့ တိုက္ပိုင္ရွင္
"ဘာကိစၥလဲ"
"မင္းဒီလအတြက္ အခန္းခ မေပးေတာ့ဘူးလား"
Barကအလုပ္ထြက္ထားလို့ ဒီလ အခန္းခ မျပည့္ေခ်
"အေဒါာၾကီး က်ြန္ေတာ္ဟိုေန့က နွစ္လစာေပါင္းေပးမယ္ေျပာေတာ့ ရတယ္ဆို"
"အခုမရဘူး ငါေငြအသည္းအသန္လိုေနတယ္"
"အရင္ကလဲ ဒီလိုေပးေနက်ပဲေလ အေဒါာၾကီးေငြလိုရင္ တျခားလူဆီက ခနေခ်းငွားထားေပါ့"
"မလိုခ်င္ဘူး မနက္ျဖန္ အခန္းခလိုခ်င္တယ္ မေပးနိုင္ရင္ အခန္းအပ္ေတာ့ ဒါပဲ"
ဟာ ဘာလဲကြာ အေဒါာၾကီး ဒီေန့ ေဆးမွားေသာက္လာတာလား
ခါတိုင္းဆို သေဘာေကာင္းတဲ့အေဒါာၾကီးက
ဒီေန့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
ဒါပဲ *လူ့စိတ္ဆိုတာ အစိုးမရဘူး * ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ ဟူးးးးး
"Hello"
အခန္းေရွ့ရုတ္တရက္ေပါာလာကာ ျပံဳးျပလာတဲ့လူသားေၾကာင့္ စိတ္ညစ္စရာေတြ
ေျပေပ်ာက္သြားသလိုပင္
"မင္း အခုေငြလိုေနတယ္မလား ငါ့ကိုသာ အခန္းငွားလိုက္ ငါက မင္းကို အခန္းငွားခေပးမယ္"
Hoseok စံုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ့အေမေခါင္းခ်သြားတဲ့ ဒီအခန္းကို Taehyungလံုးဝေရာင္းမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္
ဒါေပမဲ့ အခန္းက လူနွစ္ေယာက္ေနလို့ရတယ္ေလ
ဒါေၾကာင့္ပဲ မရရတဲ့နည္းနဲ့ငွားေနမယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ကာ တိုက္ပိုင္ရွင္အေဒါာၾကီးကို အပူကပ္လိုက္ရတယ္
ျပီးေတာ့ Taehyungက သူ့အတြက္နဲ့ အလုပ္ထြက္လိုက္တာဆိုေတာ့ အခန္းခကို နွစ္ဆေပးကာ ကူညီေပးခ်င္တယ္
"အခန္းငွားခေပးမယ္? ဘယ္သူကလဲ"
"ငါက မင္းကိုေပးမယ္ မင္းအခန္းက လူနွစ္ေယာက္ေနလို့ရတဲ့အခန္းပါ အဲေတာ့ ငါက ငွားေနမယ္ေလ မင္းကိုလဲ အခန္းခ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ေပးမွာပါ မင္းလဲအခုပိုက္ဆံလိုေနတယ္မလား"
Taehyung အခုမွသေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန့ အေဒါာၾကီး ပံုမွန္မဟုပါဘူးလို့ထင္ေနတာ
သူ့လက္ခ်က္ကိုး
"မလိုဘူး ကိုယ့္ဘာသာရွာနိုင္တယ္"
"အိုေကေလ မင္းဒီေန့သာ အခန္းခမေပးနိုင္ရင္ အခန္းအပ္ရေတာ့မွာ အဲခါက် ဒီအခန္းမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို့ရတာေပါ့ ငါကေစတနာနဲ့ မင္းကိုအခန္းငွားခေပးျပီး ဒီမွာေနမယ္ေျပာတာ မင္းကလက္မခံဘူးဆိုေတာ့လဲ ျပီးတာပါပဲ"
Taehyung စဥ္းစားလိုက္တယ္ သူဒီအခန္းကို အပ္ျပီးရင္ ဘယ္မွာသြားေနရမွာလဲ
ျပီးေတာ့ ဒီအခန္းကိုလံုးဝမခြဲနိုင္ပါ
ဒီအေျခအေနေတာင္ေရာက္ေနျပီ သူဘာတတ္နိုင္မွာလဲ
ေလွကားတစ္ဝက္ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ Hoseokကိုလွမ္းေခါာလိုက္တယ္
"ခန "
"ဘာလဲ ငွားမွာလား"
"အင္း တခုေတာ့ရွိတယ္ က်ြန္ေတာ့္အခန္းမွာေနရင္ က်ြန္ေတာ္ေျပာတာကို လိုက္နာရမယ္"
"အိုေက"
Hoseok ကားဆီသြားကာ ကားထဲမွ အထုတ္ေတြသယ္လာေတာ့တယ္
"ဒီအထုတ္ေတြက"
"ဒီေန့ပဲ စေနမလို့ ဖယ္ေပးဦး"
aww ေတာ္ေတာ္ဉာဏ္မ်ားပါလား
တခါတည္းအထုတ္ေတြပါသယ္လာတယ္ေပါ့
Taehyung အထုတ္ေတြမနိုင္မနင္းသယ္ေနတဲ့Hoseokကို ဝိုင္းကူေပးလိုက္တယ္
#flashback end
ပစၥည္းေတြေနရာခ်ျပီးေတာ့ ကားကိုျပန္ထားဖို့ အိမ္ျပန္လာတယ္
အိမ္ေရာက္ မနက္စာစားဖို့ထမင္းစားခန္းထဲဝင္လာေတာ့ အေမက
"သား အဆင္ေျပခဲ့လား"
"ဟုတ္ ေျပပါတယ္ အေမ"
"သားေလးသူငယ္ခ်င္းနဲ့တူတူေနတာဆိုလို့ အေမက ခြင့္ျပဳလိုက္တာေနာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ ေဆးပံုမွန္ေသာက္ဖို့မေမ့နဲ့ အိမ္လဲတစ္ေန့တစ္ေခါက္ျပန္လာဦး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မင္းဦးေလး အာမခံေပးလို့ ငါခြင့္ျပဳတာ ရွုပ္ရွုပ္ယွက္ယွက္ အသံေတြ မၾကားခ်င္ဘူး"
"စိတ္ခ်ပါအေဖရယ္ စိတ္မပူပါနဲ့ သားကိုယ့္ကိုကိုယ္ဒုကၡေရာက္ေစမယ့္အရာ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ဘူူး"
"အေမတို့ သားအခန္းကိုလိုက္ၾကည့္မယ္ေနာ္"
"ဟာ မရဘူးအေမ "
သူနဲ့Taehyung သူငယ္ခ်င္းေတြပါဆိုျပီးလိမ္ထားတာ အေမတို့ အခန္းကိုလိုက္လာရင္ ဟိုေကာင္နဲ့ေတာ့ အလိမ္ေပါာေတာ့မွာပဲ
"ဘာလို့လဲ"
"ဟို ဟိုေလ သားသူငယ္ခ်င္းက အခန္းကို လူမ်ားမ်ားလာရင္မၾကိဳက္ဘူး"
"မမ်ားပါဘူးသားရယ္ အေမတို့၂ေယာက္ပဲေလ ေျပာေနၾကာတယ္ အခုပဲသြားရေအာင္ သားေလးေနတဲ့အခန္းသိေတာ့ ေနာက္ဟင္းေတြဘာေတြ လာပို့လို့ရတာေပါ့"
"ဟို ဟို အေမ ဒီေန့ သားပစၥည္းေတြေနရာခ်လို့မျပီးေသးဘူူး ေနာက္ေန့မွလိုက္ၾကည့္ေလ"
"ဘာမဟုတာလုပ္ထားလို့ ျငင္းေနရတာလဲ မိန္းမအခုပဲသြားရေအာင္ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ လာေလ"
"ဟုတ္ ဟုတ္ လာျပီအေဖ"
သားကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ အေဖကေတာ့ သူ့ထံုးစံအတိုင္း စစ္ေဆးေတာ့မွာပဲ
=============
ဒုကၡပဲ Taehyung သာ သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူးလို့ျငင္းရင္ အခန္းမွာေနဖို့ အေမတို့ခြင့္ျပဳေတာ့မွာမဟုဘူး ဖုန္းဆက္ေျပာရေအာင္က Taehyung ဖုန္းနံပါတ္လဲမသိ ေက်းဇူးျပဳျပီး သူအလုပ္သြားပါေစ
အခန္းေရွ့ေရာက္ေတာ့ ေသာ့မခတ္ထားတဲ့အခန္းက Taehyung ရွိေနတယ္ဆိုတာျပသေနတယ္
"ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ အခန္းတံခါးဖြင့္ေလ"
ထိုအခ်ိန္ အခန္းတံခါးပြင့္လာကာ Taehyung ထြက္လာတယ္
"သားက သားေလးသူငယ္ခ်င္းလား"
Taehyung တစ္ခ်က္ေၾကာင္သြားတယ္
သူနဲ့ ဘယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္မယ္ေျပာလို့လဲ
ဒါေပမဲ့ မ်က္စိတစ္ဖက္ကိုအသည္းအသန္မွိတ္ျပေနတဲ့ ထိုလူသားေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္
"ဟုတ္ကဲ့"
"သားေလးကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးပါေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ က်ြန္ေတာ္ အလုပ္သြားရမွာမို့ ခြင့္ျပဳပါဦး"
"အိုးး သားေလးက ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ့ အလုပ္လုပ္ေနတာလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ခြင့္ျပဳပါဦး"
ဟူးးးး အခုမွပဲ ရင္ထဲကအလံုးၾကီးက်သြားေတာ့တယ္
ေက်းဇူးပါ Taehyung
"သားသူငယ္ခ်င္းက ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးပဲ"
"မင္းပိုက္ဆံလိုရင္ အေဖတို့မွာေတာင္းေနာ္ အလုပ္ေတာ့မလုပ္နဲ့ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းပဲဆိုျပီး သူ့ကို အခန္းငွားခမေပးဘဲမေနနဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မင္းေနတဲ့အခန္းက သက္ေတာင့္သက္သာမျဖစ္ရင္ အခ်ိန္မေရြးအိမ္ျပန္လာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မိန္းမ အိမျ္ပန္ရေအာင္"
"ေနပါဦး ေယာက်္ားရယ္ သားေလးကို ပစၥည္းေတြ ေနရာဝိုင္းခ်ေပးလိုက္ဦးမယ္"
"ဟဲ ဟဲ အေမတကယ္ေတာ့ အားလံုး ျပီးသြားပါျပီ ျပန္လို့ရပါတယ္"
"သားေလး ေဆးေသာက္ဖို့မေမ့နဲ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ တာတာ့ အေဖနဲ့အေမ"
=============
"အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္"
"မငိုပါနဲ့ေတာ့ မိန္းမရယ္ မင္းပဲ သားေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါဆို"
"ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ သားေလးကိုစိတ္မခ်နိုင္ဘူး သားေလးသူငယ္ခ်င္းကို သားေလးအေၾကာင္း အသိေပးသင့္တယ္ထင္တယ္ အဲဒါမွ သူလဲပိုဂရုစိုက္ေပးမွာ"
"မိန္းမ သားေလးက ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ့ကိုမွမေျပာဖို့ ကိုယ္တို့ဆီက ကတိေတာင္းထားတယ္ေလ သားေလးက ပံုမွန္ဘဝမွာ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ့ပဲ ေနခ်င္တာ မင္းလဲသိရဲ့နဲ့ ျပီးေတာ့ သားေလးအေျခအေနက ဘယ္အခ်ိန္ထေဖာက္မယ္ဆိုတာ မသိနိုင္ဘူး Yoongiက ေစာင့္ၾကည့္ေပးမယ္ေျပာထားတယ္ေလ သားေလးကိုအေနရခက္ေအာင္မလုပ္ခ်င္ပါနဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ က်ြန္မဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္"
ငိုေနတဲ့မိန္းမကိုဖက္ကာ ေက်ာျပင္ေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္ျပီး နွစ္သိမ့္ေပးေနလိုက္တယ္ သူလဲ သားေလးကိုစိတ္ပူတာပါပဲ ဒါေပမဲ့ သားေလးကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာထက္ က်န္ရွိတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သူေနခ်င္သလိုခြင့္ျပဳလိုက္တာက သားေလးကို အမွန္တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာေစမယ္ထင္တယ္
================
"ဟယ္လို Joon ေျပာ"
[Hoseok မင္းအခန္းမွာပဲ ေနေတာ့မယ္ဆို ေက်ာင္းသြားရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲေပါ့]
"အင္းဟုတယ္ ငါလဲမခြဲခ်င္ပါဘူး ဒါေပမဲ့ . ."
[ရပါတယ္ ခါတိုင္းလဲ ငါတစ္ေယာက္တည္းသြားေနက်ေလ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ့]
"ေက်းဇူးပဲ Joon ရာ"
[Hoseok မင္းTaehyung နဲ့တူတူေနတာဆိုေတာ့ Jimin အိမ္မွာစာလာမက်က္နဲ့ေတာ့]
"ဘာလို့လဲ"
[Taehyung နဲ့ပဲတူတူက်က္ေပါ့ကြာ ငါအန္တီဆုကိုေျပာထားျပီးျပီး ရတယ္တဲ့ တကယ္လို့ မင္းစာလာက်က္ရင္ အိမ္ျပန္ရင္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမယ္ေလ]
"အာ ငါသိျပီ မင္းကJinနဲ့နွစ္ေယာက္တည္းရွိခ်င္လို့ ငါ့ကိုပ,ထုတ္တယ္ေပါ့"
[အေကာင္းေျပာေနတာ မေဖာက္လာနဲ့ ငါေျပာတဲ့အတိုင္းသာလုပ္ ၾကားလား Taehyungနဲ့တည့္ေအာင္ေပါင္းဦး]
"ငါ့အတြက္ စိုးရိမ္ေပးလို့ေက်းဇူးပါကြာ"
[ရပါတယ္ကြာ ေဆးေသာက္ဖို့မေမ့နဲ့ေနာ္ Bye]
"အင္း Bye"
[ခန ေက်ာင္းလာရင္ Taehyungနဲ့တူတူလာေနာ္]
"ေအးပါကြာ"
Hoseok ဖုန္းခ်ျပီးေနာက္ သီခ်င္းေလးဖြင့္ကာ အခန္းသန့္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္
============
ညေန ၆နာရီ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ဆိုဖာေပါာမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Hoseok
ၾကည့္ရတာ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားပံုပင္
ညေနဘက္အိပ္ေနတယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနမွ
Taehyung လက္ေမာင္းကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလွုပ္ကာ နွိုးလိုက္တယ္
"အင္းးးးးး "
Hoseok အပ်င္းေၾကာဆြဲျပီး ထကာၾကည့္ေတာ့ သူ့ေဘးမွာ လက္ပိုက္ျပီးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ Taehyung
"မင္းေတာင္ျပန္လာျပီလား ငါအၾကာၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ"
Taehyung ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မဆိုဘဲ သူ့ကုတင္ဆီသြားလိုက္တယ္
"Taehyung မနက္ကအတြက္ ေက်းဇူးပဲကြာ"
"အခန္းကို လူမေခါာလာရဘူးလို့ေျပာထားတယ္ေနာ္ မနက္က မိဘေတြျဖစ္ေနလို့ ဘာမွမေျပာတာ ေနာက္တစ္ခါဆို အခန္းထဲမွာ ေနဖို့မစဥ္းစားနဲ့"
"အင္းပါ"
"ဟို Taehyung ငါဗိုက္ဆာလို့ ဟိုတခါကလို ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေက်ြးေနာ္"
"ကိုယ့္ဘာသာျပဳတ္ပါလား"
"ငါမျပဳတ္တတ္လို့ေပါ့"
"ေရထည့္ျပီး ျပဳတ္ရံုပဲကို မျပဳတ္တတ္ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း"
ဝိုင္းစက္တဲ့မ်က္လံုးအစံုနဲ့ ေခါင္းခါျပေနသူကို ဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္မည္အျပဳ
"Taehyung ဗိုက္ဆာတယ္လို့"
"ေရခ်ိဳးျပီးရင္ ျပဳတ္ေပးမယ္"
"ေက်းဇူးပဲ"
သူလဲေရခ်ိဳးဖို့ပါဆို Taehyung ခ်ိဳးျပီးေတာ့မွပဲ ခ်ိဳးေတာ့မယ္
==============
"အရသာရွိလိုက္တာ"
Hoseok ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို အားရပါးရစားေနရင္းမွ Taehyungကိုၾကည့္ေတာ့ အျပင္သြားဖို့ျပင္ေနတယ္
"ဘယ္သြားမလို့လဲ"
"ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ မေမးနဲ့"
"ငါေမ့သြားတာ ေဆာရီး ဟို ေက်ာင္းသြားရင္ မင္းနဲ့တူတူသြားမယ္ေနာ္"
"မနက္ေဒါာေလးဆိုင္ဝိုင္းဖြင့္ျပီးမွသြားတာ ေနာက္က်မယ္"
"ရတယ္ ငါလဲဝိုင္းကူေပးမယ္ေလ တူတူသြားရေအာင္ေနာ္ မဟုရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာ"
"အင္း"
Taehyungမတတ္သာလို့ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရတယ္
အမွန္ေတာ့ သူလဲေခါာခ်င္ပါတယ္
============
ဖုန္းလာလို့ Nameၾကည့္ေတာ့ ဦးေလးYoongi
"Hello"
[ေအာက္ဆင္းလာခဲ့]
ဦးေလးေအာက္မွာေရာက္ေနတာလား
ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ ဦးေလးကားကိုေတြ့တယ္
ကားထဲဝင္ကာ
"ဦးေလး ဒီအထိေတာင္ ေရာက္ျပီပဲ အခန္းထဲလာခဲ့ေပါ့"
"ငါ မင္းကိုေမးစရာရွိလို့"
"ေမးေလ"
"ဟိုေန့က အိမ္ျပန္ေနာက္က်တာ မင္းကိုဟန္ျမစ္မွာ လူတစ္ေယာက္ေနွာင့္ယွက္လို့ဆို"
ဟင္!!ဦးေလးဘယ္လိုသိသြားတာလဲ
ဦးေလးစိတ္ဆိုးေနတာ ေသခ်ာတယ္
မ်က္နွာခ်ိဳေသြးကာ
"ဟဲ ဟဲ အဲဒါကေလ"
"အဲေကာင္က ေက်ာင္းမွာ မင္းနဲ့Joonအေၾကာင္းမဟုတ္မမွန္သတင္းလႊင့္တဲ့တစ္ေယာက္မလား"
"ဟုတ္"
"ဒီေလာက္အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥကို ဘာလို့ငါ့တို့ကိုမေျပာျပတာလဲ"
"ဟို ဟို ဦးေလးတို့ စိတ္ပူေနမွာစိုး. . ."
"ငါတိ့ုကိုမေျပာရေအာင္ ဒါကေပါ့ေပါ့တန္တန္ကိစၥလား"
ဦးေလးေလသံမာေနတာေၾကာင့္ ေခါင္းငံု့လိုက္တယ္
"Han က အခု နိုင္ငံျခားသြားလိုက္ျပီ ဦးေလးတို့စိတ္မပူေတာ့လဲရတယ္"
မ်က္နွာငယ္နဲ့ ေခါင္းငံု့ျပီး ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေနတဲ့ တူေလး
ျပႆနာတခုခုျဖစ္ရင္ အားလံုးရင္က်ိဳးရမယ္ဆိုတာ သိသိၾကီးနဲ့ ဒီကေလးက သိုဝွက္ထားလြန္းတယ္
သူကပဲ ေဒါာသကို ေလ်ွာ့ခ်လိုက္ရတယ္
"သိတယ္ သူသြားျပီဆိုတာ သိတယ္ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဒီလိုေတြ မသိုဝွက္ထားနဲ့"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
" ညစာစားျပီးျပီလား"
"ဟုတ္"
"ေဆးေရာ"
"ခနကပဲ ေသာက္မလို့ ဦးေလးေခါာလို့ေအာက္ဆင္းလာတာ မေသာက္ရေသးဘူး"
"အင္း အခန္းျပန္ျပီး ေသာက္လိုက္ ေဆးကုန္ရင္ ဦးေလးကိုေျပာ ပါးစပ္ပိတ္မေနနဲ့ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုယ္ပဲဂရုစိုက္ရမွာ အာဟာရရွိတာေတြစားဦး အမက တစ္ပတ္တစ္ခါ ဟင္းေတြလာပို့ေပးမယ္တဲ့"
"ဟုတ္ ဒါဆို က်ြန္ေတာ္အခန္းျပန္ျပီ"
"အင္း"
ဦးေလးကို လက္ျပကာ အခန္းကိုတက္လာေတာ့တယ္
==========
Yoongi ကားေပါာမွဆင္းကာ Taehyungအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Stoleဆိုင္ထဲဝင္လာလိုက္တယ္
"ၾကိဳဆိုပါတယ္"
"ေကာင္ေလး မင္းက Kim Taehyungေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"တူေလးHoseok အခန္းေဖာ္ဆိုေတာ့ သူ့ကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးပါ သူ့ကို တစ္ေယာက္တည္းအျပင္မေပးထြက္နဲ့ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကူညီေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မင္းက တူေလးကိုကူညီေပးဖူးတယ္ဆိုတာ ဦးေလးသိပါတယ္ ေရွ့ဆက္လဲ ကူညီေပးပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့ က်ြန္ေတာ္တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီေပးပါ့မယ္"
Taehyung စဥ္းစားမိတယ္ Hoseokရဲ့မိသားစုက Hoseokကိုေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္ၾကတာပဲ
မနက္ကလဲ သူတို့သားကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတဲ့
အခုလဲ သူ့တူကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးပါတဲ့
သူကိုယ္တိုင္ကလဲ သူတို့မေျပာလဲ Hoseokကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာပါ
က်ြန္ေတာ္အရမ္းတံုးအ,ခဲ့တယ္ . . .
############################
ဒီအပိုင္းေရးတာ အားမရပါဘူး
အရမ္းေပါ့ေနတယ္
တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ ေကာင္းေအာင္ေရးထားပါတယ္
စိတ္ေတာ့ မပ်က္သြားၾကပါနဲ့ေနာ္
Thanks for reading