Küçük kız gece erkenden yatağına girmişti. Gözlerinden akan gözyaşları da eşlik ediyordu ona. Bugün çok kötü bir gün geçirmişti. Sessiz ve korkak bir sesle kimsenin onu anlamak istemediğini anlatıyordu sanki kalbine. Ama yalnız hissetmiyordu kendini. Asla yalnız değildi. Annesi vardı. Ama korkardı ona birşey demeye. O da bu yüzden kitaplarla arkadaş olmuştu kendi kendine. O gün elini yastığının altına soktu. Kitabını çıkardı. Bu kitabı yeni almıştı. Almıştı derken biri vermişti ona. Okuldan dönerken çok sevdiği bakkaldaki amca vermişti. Çok severdi küçük kız onu. Yaşlıydı bu amca . Yüzündeki kırışıklıklar seyrelmiş ak saçları ve sakallarının onu sevecen ve yardımsever göstermesini severdi. Kitabını okumaya başladı. Sayfalarını karıştırdı önce sonra onunla konuşmaya başladı, merhaba yeni arkadaşım dedi biliyormusun aslında bugün çok kötü bir gün geçirmiştim,taki senle kavuşana kadar. En çok annem için endişeleniyorum arkadaşım bir de şu okul çıkışındaki çocuklar için. Küçük kız bunaları derken fısıldıyordu kitabına. Birden kapağın üstündeki parlayan yazıyı farketti." En içten dilekler mutlaka kabul olur" bu yazı ona kendini farklı hissettirmişti. Daha sonra önüne bir parlayan yazı daha. 24 saat boyunca her istediğini yap bunu insanlara yardım ederek kazandın onlara iyi davranarak ama .... yazı silinmişti. Şaşırdı küçük kız, ürktü ama daha sonra istediği her şeyi yapabileceğini farketti. Resmen kitaptan o kadar çok etkilenmiştiki annesini unutmuştu. Kitapları ona şarkı söylemeye başladı, saklandıkları yerden tek tek çıkarak. Bu küçük kıza çocukluğunu anımsattı. Eskiden ona annesinin söylediği şarkıları ama biliyordu eski mazide kalmıştı çoktan geçmişti zaman. Zaman, kendisini sevdiklerinden ayırmıştı babasından, kardeşlerinden annesinin içindeki sevgiden ayırmıştı onu. Annesini hatırladı. Kitabın etkisinden ayrılmıştı. Arkadaşlarına iyi geceler dedi. Kitapları saklandıkları yere geri döndü. Bu daha fazla devam ederse eğer annesinin gelip bütün kitaplarını alacağını biliyordu küçük kız. Yorganını üstüne çekti. Elindeki kitabı tekrar yastığının altına koydu. Derin bir uykuya daldı. Sabah kalktığında ise neden böyle hissettiğini bilmiyordu. Sanki sanki herşey geçmişe dönücekti onun için. Yatağından kalmadan önce güzel bir dua etti . Lütfen bugün çok güzel geçsin. O çocuklar istediklerine kavuşsun. Annem de çok mutlu olsun. Küçük kız annesini yıllardan beri mutlu görmemişti. Gülünce yanaklarının iki yanında oluşan gamzelerini ve elmacık kemiklerini özlemişti çünkü. Ardından salona gitti. Babasını ve kardeşlerini aradı sessizce , bulamadı. Kendisine kahvaltı hazırlamak için mutfağa ilerledi. Yumurta kırdı tavasına. Yine kendi yemeğini kendisi hazırlıyordu. Her zaman olduğu gibi. Tavayı sofraya koyacaktı. Tezgahın üstündeki bardağı farketmedi birden devriliverdi bardak. Küçük kız korkuyla bu yaşanmamış olsun dedi. Gözlerini açıp kapatınca bardağı tekrar tezgahın üstünde gördü küçük kız. Hızlıca yemeğini yedi . Odasına girdi hemen. Ne zamandan beri yıkanmamış üniformasını geçirdi üzerine sapsarı saçlarını tarayıp ördü güzelce. Sırtına aldı çantasını. Kapının önüne geldi. Yıpranmış kırmızı ayakkabılarını giydi. Küçük kız ve annesi eski ve büyük bir apartmanda yaşıyorlardı. Buranın asansörü yok ve merdivenleri oldukça dik ve uzundu. Her sabah okula giden küçük kız bu merdivenlerden inerken yorulur, hatta kaç senedir burda yaşasa bile düşerdi. Yorulmak istemiyorum dedi. Çeviklikle çıktı dışarı. O kadar saf ve iyi kalpliydi ki ne uçmak istemişti nede merdivenlerin kaydırağa dönüşmesini.
Küçük kızı okulda neler bekliyordu peki ? Hayalleri gerçekleşebilecekmiydi arkadaşları sayesinde ?
Devam edecek......