Mutluyum Öyleyse Varım!

İnternette öylesine gezinirken bir profil çarptı gözüme, biyografi kısmında 'Acılar gece diner...' yazıyordu.Hak vermedim.Çünkü daha önce hiç acı çekmemiştim.Ama şuan ne anlama geldiğini anlıyorum, ve hâlâ hak vermiyorum.Acılar göz yaşı akıttıkça dinmez.Geceleri yorganın altında ağladığın duyulmasın diye yastığı yüzüne bastırınca hiç bir şey elde edemezsin.Çünkü bir acıyı dindirmenin sadece iki yolu vardır; daha büyük bir acı bulmak, mutlu olmanın yolunu bulmak.Diğerleri sadece daha çok üzüntü ve kafa karışıklığı verir.Peki mutlu olmanın yolu nedir?Mutluluğu aradığım bu yolculukta ellerimden tutup benimle beraber koşup, düşünce kaldırır mısınız?