Uyarı: Yakınlaşma ve +18 bölümler içerir. Elleri yukarı doğru yol almaya başladığında nefesimi tuttuğumun farkında bile değildim. Acı yerini, tüm vücudumu saran bir karıncalanmaya bıraktığında dengemi kaybetmek üzereydim. Bacaklarım beni taşımak istemediğinde onları aksine ikna edene kadar düşmemek için Arslan'ın omuzlarına tutundum. Vücudunun kasıldığını hissettiğimde, dudaklarımı ısırdım. Fazla ağır gelmiş olmalıydım. "Çok özür dilerim. Dengemi kaybettim de..." Elleri yukarı çıkmaya devam ederse, akli dengemi de kaybetmem olasıydı. "İstediğin zaman bana tutunabilirsin. Ben hep yanında olacağım."