Koray kendini ezik ve aşağı ırk hisseder. Kısa boyundan ötürü mü, yaşayış tarzından mı bilinmez ama kendisini kadınların yanına layık göremez. Annesinin onu evden kapı dışarı etmesiyle yolu baba evine düşer. Hiç muhabbetinin olmadığı üvey ablası ile ilişkileri Koray'ın duygularını körükler. Ezik bir köle gibi yaşama isteğini azdırır. Üvey ablası ise Koray'ın annesinden ötürü Koray'a kinlidir. İki üvey kardeş birlikte yaşamanın yolunu bulurlar ama biri efendi, biri ise köle olur.