apa rasanya bila kita diberi peluang patah balik ke belakang untuk ubah semua hal Yang kita tak ambil peduli pun dulu? untuk ubah hidup seseorang untuk jadi lebih gembira?? "kadang aku tak tahu apa makna aku hidup.. nothing new.. kalau novel ni, aku ni umpama watak sampingan yang lalu lalang tu.."kata Rhea.. "cuba cari makna kehidupan kau.. masa tu kau akan lebih appreciate life.."kata moonhee.. . . "Mwo? Maksud kau Ju Haknyeon? Haknyeon Yang dulu rapat dengan kau.."soal Rhea.. "Ye.. Dulu masa sekolah tinggi kami sangat rapat.."kata hyeon bi.. "Kau sedar tak Yang dia suka kau?"soal moonhee.. "Ish mana ada.. Dari sekolah tinggi aku dgn Johnny.. Kau jangan buat cerita.."hyeon bi menafikan.. "As usual.. Aku lupa kau ni slow.. Mana kau nak sedar perasaan orang lain.."bidas moonhee.. Rhea terdiam.. "Ju haknyeon mati bunuh diri.. Dia gantung diri.. Dari zaman sekolah lagi dia dah pelik.. Dia mana ada kawan.. Melainkan hyeon bi.." . . "Kamu kawan haknyeon?"soal Mrs.ju.. Rhea angguk.. "Dah seminggu haknyeon tinggalkan kami, tapi tak ada kawan dia yang datang pun.. Aunty lega tengok kamu.."kata mrs.ju.. "Aunty tak sangka haknyeon terseksa dan kesunyian.."mrs.ju menangis.. Rhea teringat masa sekolah dulu, dia pernah nampak haknyeon menangis tapi dia buat2 tak nampak.. . . "Aku nak Jadi seseorang yg penting dalam hidup orang lain.."haknyeon. "Aku nak jadi sesuatu Yang brmakna dalam hidup orang lain.."Rhea..