Her şey sadece kaderin suçuydu. O gün sadece bir tane tılsım verilmişti bana ve benim tılsımımdan bir başkasında daha vardı. Ama bana kural gereği onun ismini söylemiyorlardı. TÂKİ her şey ortaya çıkana kadar. O benim sadece tılsımdaşımdı, sırdaşım değildi. Ben hep hayatta tektim, yalnızdım. Ama ben yine de başaracaktım o tılsımla başkalarının hayatına biraz da olsun renk katacak, ben daha mutluluğu tatmamışken sadece onları güldürmeye uğraşacaktım. Kendimi hayata ve görevime adayacaktım. Ama eminim ki hiç bir şey kolay olmayacaktı. Peki tılsımın laneti?. O ne olacaktı?, ben ne olacaktım?... Benim şu hayatta tek sığınağım tılsımımdı. Ben onsuz hiç bir şeydim. Ama tılsımdaşımdan sonra işte o gün dünya sanki bir anlığına durdu benim için. Çünkü artık bende mutlu olacaktım bende...