"Kapag nakikita ko kayong magkasama. You know what? It breaks my heart. A-Akala ko kapag bumalik na ang ala-ala mo. Babalik ka na rin sa akin" I paused. Tiningnan niya lang ako nang may awa sa kaniyang mga mata. Nang mabatid kong wala siyang sasabihin, I continued to talk. "Nagtiis ako eh. Pero bakit ganito pa yung mapapala ko? I-I thought our memories together are the only things you've forgotten. Pero bakit pati puso mo kinalimutan ako?" Nagbaba lang siya ng tingin then minutes later, iniwan niya akong nakaupo sa kusina. Napapikit na lang ako and I silently sob. Ano bang naging kasalanan ko para saktan niya ako ng ganito?