hoofdstuk één -mijn wens is jou- wedstrijd (onvergetelijke nieuwsjaarnacht)

22 5 4
                                    

Bruine ogen staarden naar de kleine lichtjes in de donkere nachtlucht

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Bruine ogen staarden naar de kleine lichtjes in de donkere nachtlucht. Haar lange bruine gekrulde haren rustte elegant op haar schouders. Haar armen gekruist over elkaar. Het maanlicht scheen op de wollen trui die ze droeg. Een grote zilveren ster was op de voorkant getekend. Haar zwarte bril rustte zachtjes op haar neus. "Men zegt dat sterren mensen deed dromen, het gaf hen hoop dat iemand hun wens hoorden en op een dag zou uitkomen." fluisterde de jongedame de woorden alsof ze wist dat ze waar waren.

"Mijn enige wens voor het nieuwe jaar is om hém nog één keer te zien." fluisterde ze, haar woorden waren uit haar mond voordat ze het doorhad. Even knipperde het lichtje waarnaar ze keek alsof die haar wens had gehoord. Haar armen kruiste ze over elkaar en wreef erover. Haar tanden klapperen van de kou. Een koude rilling kwam van haar voeten tot haar rug. Haar benen lagen over de koude rode dakpannen.

 Haar benen lagen over de koude rode dakpannen

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Voorzichtig ging ze naar beneden. Een rommelde geluid kwam van de keuken vandaan. "Anny? Ben jij dat?" vroeg Kate, haar ogen keken van links naar rechts. Haar bruine ogen scande de donkere omgeving. Uit de houten kast pakte ze een pan en hield deze stevig vast in haar linkerhand. "AAAA!" riep er iemand, haar blauwe ogen keken Kate aan. "O sorry Anny! Ik dacht dat er iemand anders hier was," zei Kate terwijl ze de pan voorzichtig op de houten tafel voor haar legde. Haar schouders waren gespannen. Uit Kate mond verliet een zucht van opluchting.

"Je hebt ontspanning morgenavond nodig, we gaan jou een keer matchen," zei Annelies haar snode plannen luidop. Daarna verliet een zacht gegiechel uit haar mond. Haar lange blonde haren waren net zoals haar lach, net als een zon. "Nee! Ik heb geen vriendje nodig!" riep Kate luid, haar bril zakte een beetje van haar neus af. "Zorg gewoon voor dat je morgenavond een mooi kleedje aandoet", zei Annelies met een grijns op haar gezicht.

Haar vingers bladerde in de muffe oude fotoboek die open lag op de tafel. "Wie is hij?" vroeg Annelies, haar vinger wijzend naar de jongen. De oude foto die met een polaroid camera was gemaakt. Kate, stond erop met haar lange haren op haar schouders. Haar bril was op de foto af. Naast haar zat een jongen met kort zwart haar en groene ogen. "Dat was lang geleden, dat is Aiden Winter," zei Kate zachtjes, haar wangen werden rood. Haar buikspieren spande op, haar hart sloeg sneller en sneller. "Was hij jou beste vriend? Of meer?" vroeg Annelies aan haar, alsof ze de gedachten van haar zus kon lezen.

kortverhalenWhere stories live. Discover now