OWNED BY MY ADOPTED BROTHER

CHAPTER 25

AKIRA POV.

Nagising ako sa sakit ng araw na tumatama saaking mukha, nais ko sanang bumangon ngunit ramdam ko ang pananakit ng katawan ko at ang kamay nanakapatong sa tyan ko.

I smiled remembering what happened last night, but also im scared knowing it can ruin our friendship.

"hayst hindi na talaga ako iinom" sambit ko saaking sarili habang dahan-dahan na tinanggal ang nakadagang braso ni andrew.

Masakit ang pagitan ng hita ko ngunit pinilit kong mag lakad sa banyo upang makapag linis ng katawan.

"sarap kagabi, hirap now" naiiling kong sambit saaking isipan.

Nag simula akong maligo hanggang sa matapos, agad ko naman kinuha ang isang robe upang pang takip saaking hubad na katawan.

Ng lumabas ako ay nakita kong wala ng tao sa kama marahil ay gising na si andrew.

Hindi na ko nag abalangan hanapin pasya bagkos ay inumpisahan kong mag bihis, sinuot ko ang isang dress na pink at dahan-dahan na bumaba patungo sa kusina.

Ramdam ko ang gutom dahil sa sobrang pagod kaya naman nais ko munang kumain bago simulan ang mga gagawin ngayong araw.

Ngunit imbles na kasambahay ang nag luluto ay si andrew ang nag hahanda.

Kita mula rito ang posisyon nya, wala syang pang itaas na damit kaya naman kitang kita ang malalaking muscle nito, nakasuot lang ito ng itom na aprons kaya naman mas mukha itong hot na chef

"alam kong hot at gwapo ako pero wag mo. Naman akong hubaran sa isip mo" biglang sambit nito saakin na may ngisi sa labi, kaya't napaayos ako agad ng pag katayo at tinarayan ito.

"hindi ka naman pogi at hindi ka rin hot ang laki ng bilbil mo" sambit ko bago naupo sa lamesa upang antayin ang niluluto nya, masarap mag luto si Andrew ito ang nag luluto sakin lagi kapag bumibisita ako dito sa pilipinas.

"oh seniorita ito na agahan mo masarap yan kasing sarap ko" sambig nito pero tinarayan ko lang at kumuhan ng adobo at kanin.

"sarap no? Sarap kase ng nag luto" sambit nitong muli kaya naman tinignan ko ito ng masama.

"pag hindi ka nanahimik hahatiin ko yanh itlog mo at iaadobo ko!" galit na turan ko dito pero mas ngumisi lang ito saakin.

"edi hindi kita malalahian nyan" na tatawang saad neto, ng ibabato ko na sana ang baso sa kanya ay bigla itong tumakbo palabas ng kusina.

"tatawagin ko na sila kain kana mahal ko" saad nito kaya halos mabulunan naman ako..

"tss mahal mahal" bulong ko na may ngiti sa labi.

THIRD PERSON POV.

Tinagaw ni andrew ang iba pa nilang kasama upang mag meryenda na, at sya naman ay nag tungo sa kwarto kong saan nakuha nya ang kabirhenan ni akira.

Kinuha nito ang kumot kong nasaan ang dugo ni akira at dinala sa isang kwarto ng maayos nya na ang kanyang ginagawa ay lumabas ito at tumungo sa kusina.

"ate akira... Pano ako nawala sainyo?" nakayokong tanong ni chloe kay akira.

Tumigil sa pag kain si akira at napangiti ng mapait ng maalala ang malagim na nakaraan.

"It was your birthday... We are so happy but suddenly there's armed guy who attacked us, dad carried me, and looking for you and sera, kaso biglang may sumugod saming dalawa kaya wala syang magawa kundi ipasok muna ko sa kotse, inside the car nakita ko kayo ni Sera sa tabing dagat, she's hugging you while crying kaso may lumapit sainyong dalawang lalaki at pinag hiwalay kayo, then may dumating na dalawang tao they fought to those bad guys, nakuha nila kayo kaso kaso when mama walks towards your direction someone stab her, sera run towards mom, akala namin ubos na sila kaso may mga dumating parin, wala akong magawa dahil nilock ni dad ang kotse, he can't do anything too but to get sera and run they're too many hindi sila kaya ni dad even the two persom who help us, dad run immediately without noticing you're not with us, nung na realize nya lang na hindi ka nga nakuha ay malayo na kame, gusto ka naming balikan, gusto ka ni dad balikan but he said that mom told him that he have to save us, but he failed saving you in order to save me and sera" saad nito ng naluluha, pinunasan nya ang kanyang luha "hinanap ka namin but we can't find you, the only thing we saw is the dead bodies of those armed guy and one of the guy who help us, days past we can't trace where your are, we even give a ransom money just to find you, maraming nag panggap na nakita ka nila, na nasa kanila ka, hanggang napagod si dad, iniuwi nya kame sa ibang bansa, and now i finally found you" tumayo sya at lumapit kay chloe, lumuhod ito at kinuha ang mga kamay ng dalaga at dinikit sa mukha nito "i finally found our little princess, my little sister who always jolly and clingy, kong nakita lang kita agad, kong nahanap lang kita agad siguro hindi mo to mararanasan im so sorry chloe" patuloy ang pag patak ng luha ni akira at pag hikbi nito, sa di malaman na dahilan, nakaramdam si chloe ng sakit at awa sa babaeng nakaluhod sa harapan nya, niyakap nya ito at tinap ang likod.

"ayos lang, sinubukan nyo naman akong hanapin eh, kaso lang haha wala akong maalala sa nakaraan ko" mapait na sabi nito.

"the only memory i have is when im drowning in the sea" saad nito na nag pahinto ng sistema ni akira.

"omgod, im so sorry im such a useless sister" saad nito at niyakap si chloe ng mahigpit.