Illegal Love

Deel 33

Het is inmiddels vrijdag. Sinds maandag is er niet veel gebeurd. Ik heb nog een keer geluncht bij Joost en Leon heb ik verder niet meer gesproken. Al moet ik toegeven dat ik hem in de pauzes naar me zag kijken. Ik heb zo veel mogelijk geprobeerd om te doen alsof hij er niet was. Misschien niet nu, maar hij zal er ooit mee stoppen.

Het is kwart voor 11 en ik zit voor de tv. Mijn vader is weer in België voor een rechtszaak. Mijn moeder is aan de andere kant van het land voor een één of ander organisatiedag tussen artsen. Ze komen beide pas zondag thuis dus ik heb het huis voor mezelf.

Ik pak wat snacks en een blikje cola. Als ik weer terug richting de bank loop gaat de bel. Ik leg het eten en drinken neer en loop naar de voordeur. Als ik hem open sta ik verbaasd te kijken.

Hij was de laatste die ik hier verwachtte.

Hij leunt tegen de pilaar naast de deur en ziet er niet zo fris uit. Zijn haren zitten wat rommelig en die ogen waar ik ooit in verdwaalde zitten ook best laag.
Als hij zijn mond open trekt is de alcohol al te ruiken.

Staat er nou een dronken Leon voor mijn deur?

POV Leon

Daar staat ze dan. Met haar grote ogen kijkt ze mij aan. Het meisje die ervoor heeft gezorgd dat ik heb gedronken om haar te vergeten staat voor me, en jammer genoeg is het enige wat ik van haar gezicht kan lezen haat. Of nou ja, volgens mij voelt ze dat niet eens voor mij.

Hoe dan ook heeft ze nooit in de gaten gehad wat ze met me deed. Nu nog steeds niet trouwens. We hadden geen relatie of iets serieus, maar alsnog voelt het alsof we een relatie van drie jaar hebben beeïndigd. Normaalgesproken zou ik dit bij geen één meisje voelen. Maar ik wist dat zij anders was het moment dat ze mij in mijn ballen trapte. Ze dacht dat ze me daarbij zou wegjagen, maar ze werd alleen maar aantrekkelijker.

Nu staat ze voor me. In haar joggingspak met de voorste paar plukjes van haar haren vast. Zelfs als ze geen moeite doet ziet ze dr prachtig uit. Misschien is het de alcohol wat mij zulke gedachtes geeft, maar het is alsof ze met de dag knapper wordt.

Na een minuut van verbaasde en afkeurende blikken zegt ze wat. "Wat de fack doe jij hier?" De agressie in haar stem is te horen.

"Ik wist niet wat ik moest doen. Ik kan dit niet meer in me houden. Het lukt me me niet Zara, ik krijg jou niet uit mijn hoofd." Mijn stem is vergeleken met die van haar veel rustiger, ik klink waarschijnlijk niet zo overtuigend als dat ik wilde. Maar voor meer ben ik niet nuchter genoeg.

"Leon gedraag je, nu effe serieus waarom ben je hier?"

Ja. Waarom ben ik eigenlijk hier? Ik begon met een paar biertjes, stapte toen over naar wodka en ben eindigt met allerlei ander soort drank. De hele week heb ik me ingehouden om niet naar haar toe te gaan. Om dr niet voor heel de school te zoenen, haar lippen weer op die van mij te voelen. Toch heb ik mijn ogen niet van haar af kunnen halen. Elke keer dat ze zag dat ik naar haar keek deed ze alsof ze me niet zag.

Ik weet dat ik het zwaar heb verpest, maar betekende het nou echt niets voor haar? Hoe kan zij niets gevoelt hebben toen we samen onder de regen stonden? Hoe kan het zijn dat ze alles zo snel kan vergeten? Dat kan niet toch? Ze kan liegen wat ze wil, maar haar glinsterende ogen onder de regen vergeet ik nooit. Al wil ik het, ik kan het niet vergeten.

"Sorry" is het enige wat ik kan uitbrengen. Mijn lichaam staat moeilijk recht en mijn ogen vallen zowat dicht. "Voor?" Ik kan er niet tegen als ze het zo negeert. Als ze mij zo negeert. Ik merk dat mijn agressie begint op te bouwen. Ik maak vuisten en zonder dat ik er echt wat aan kan doen stap ik binnen en sta ik een stap van haar vandaan. Haar zoete maar ook zeer vrouwelijke geur dringt mijn neusgaten binnen.

"Voor? Omdat ik een klootzak ben geweest! Omdat ik fucking gevoelens heb ontwikkeld voor jou! Omdat ik jou voor geen moment uit mijn gedachtes kan zetten en geen controle meer heb over mijn eigen fucking gevoelens! Zo duidelijk?"

Dat allemaal kwam er bozer uit dan bedoeld. De teleurstelling in haar ogen wordt groter. Mooi weer verkloot dit!
Haar ogen worden ook groot. Ik wil zeggen dat het angst is, maar ik ken haar goed genoeg om te kunnen zeggen dat ze alles behalve bang is op dit moment.

"Sorry ik-"
Ik stop even. Ooit moet ik het haar vertellen.

"Ik vind je leuk. Meer dan leuk. Ik wil dit niet maar toch kan ik er niets aan doen. Sorry ik weet dat het verkeerd is dat ik hier sta, maar ik zou niet weten waar ik anders heen zou moeten gaan."

"Je bent dronken. Ga naar huis en waag het niet om nog een keer voor mijn deur te staan."

Zonder te kunnen reageren op haar woorden verlies ik een beetje mijn evenwicht. Zelf staand blijven lukt me niet meer als ik in haar armen val. Ze houdt me tegen. "Tyf alsjeblieft op voordat je hier neer gaat vallen. Kan ik iemand bellen die je kan ophalen?"

"Nee maar Zara—"

"Niks Zara je gaat nu hier weg Leon."

Met pijn door heel mijn lichaam knik ik zachtjes. Ik kan niet doorgaan. Ik kan haar niet langer lastigvallen. Ik verdien haar niet.

Ik draai me om en loop weer naar buiten. Met moeite doe ik een paar stappen en tot mijn verbazing hoor ik haar stem.

"Wacht, ben je hier naartoe gereden?"
Ik knik.

"Je kan zo niet rijden." Ik kan het niet eens meer volgen. Ze trekt me mee naar binnen en een aantal seconden later zit ik op de bank.

Vote?