*တိတ်ဆိတိငြိမ်သက်နေတဲ့အခန်းတစ်ခုထဲ....
ခုတင်ပေါ်ကငြိမ်သက်စွာအိပ်နေသောကောင်
ငယ်လေးအား စိတ်ပူစွာကြည့်နေပေမယ့်အပြင်
တွင်တော့ထုတ်မပြပေသူလုပ်တာမို့သူနောင်တမ
ရပေဒါကကောင်လေးသူ့နားကထွက်မပြေးနိုင်တဲ့
နည်းပဲသူ့bodyguardရဲ့သေနတိပစ်ချက်သည်
အရမ်းပင်ထိသွားလားမသိဘေးကDoctorပင်
မျက်နှာပျက်နေသည်*
"Jk-Doctor ကောင်လေးရဲ့အခြေအနေက?"
"Doc-Mr.Jeon သူ..သူ"
"Jk-ကျစ် မြန်မြန်ပြောကျတော်စိတ်မရှည်ဘူး"
"Doc-သူ့ခြေထောက်အကျောတွေသေသွား
ပါပြီ..."
"Jk-ဘာ!"
*Jungkook မေ့လဲတော့မလိုပင်ဖြစ်သွားသည်*
"Doc-စိတ်လျှော့ပါ Mr.Jeon ခြေထောက်က
အကျောတွေသေတယ်ဆိုတာ ခနတာပါပဲပြန်
ကောင်းအောင်ကြိုးစားနိုင်ပါတယ်"
"Jk-ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ"
"Doc-ဟမ် ဘာကိုပြော.."
"Jk-ငါမေးတာ ကောင်လေးခြေထောက်ပြန်
ကောင်းဖို့ကဘယ်လောက်ကြာမှာလဲလို့!"
"Doc-တစ်နှစ်နီးပါးနှစ်နှစ်နီးပါးပါပဲဗျ တကယ်
လို့သာ ဒီကောင်လေးကိုသေချာကြိုးစားပြီး
ဘေးကတွဲပြီးလျှောက်ခိုင်းပြီးအားပြည့်တာလေး
တွေကျွေးပြီး ဆေးသာပုံမှန်တိုက်ပေးပါ"
"Jk-အွန်း ကောင်းပါပြီ"
"Doc-Nae ပြန်လိုက်ပါဦးမယ်ဗျ"
*Doctor ပြန်သွားတော့...*
"Jk-ဦးလေးမင်ကောင်လေးနိုးလာရင်စားဖို့
ဆန်ပြုတ်နွေးနွေးလေးပြင်ပေးပါ ပြီးတော့
ကောင်လေးခြေထောက်ကိုပစ်ခဲ့တဲ့bodyguard
ကိုသတ်ပစ်လိုက်"
"ဦးလေးမင်-ကောင်းပြီ ဦးလေးလုပ်လိုက်မယ်"
*Jungkook မေ့လဲနေတဲ့ကောင်လေးဘေးနား
YOU ARE READING
𝐖𝐁𝐌𝐏𝐏(𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝)
FanfictionPsycho... ကျတော်psychoတစ်ယောက် အခြားpsychoတွေလို ကြောက်လန့်နေတတ်တဲ့psychoမဟုတ်ဘူး အချစ်ကိုရူးသွပ် နေတဲ့psycho.... သူကကျတော့အပိုင် ကျတော်မရရအောင်အပိုင်သိမ်းမယ် လူတွေကပြောတယ် အချစ်ကြီးရင်အမျက်ကြီးတယ်တဲ့ အဟက် ဒီစကားကမှန်တယ် Jeon Jungkookဆိုတဲ့ ကျတော် ...
