Mijn broer zijn beste vriend

Deel 9

***Sofie's pov***

We schudden onze handen, maar iets in zijn ogen zegt me dat het niet zo gemakkelijk zal zijn.

Het is waarschijnlijk het beste dat ik vanavond uitga.

"Ik ga moet even iemand bellen. Zie je later?" Ik sta op en begin achteruit te lopen richting de trap.

Ik vetrouw mezelf niet eens vijf minuten bij hem. Niet na gisteravond.

"Dus, laat je me net als je broer achter?" Zegt hij als grap.

"Ik ben zo weer terug,"

"Geen probleem, ik denk dat ik bij het zwembad ga liggen met een drankje. Het is lekker weer buiten," Hij begint richting de kelder te lopen.

"Oke, is goed. Tot straks," Ik ren de trap op, naar mijn kamer. Ik bel Lexie in de hoop dat ze verder geen plannen heeft voor vanavond.

"Heb je al seks gehad?" Vraagt ze wanneer ze opneemt.

"Ik ben nog maar vijf minuten thuis! Ik zou toch hopen dat het niet zo snel was gebeurd." Ik rol met mijn ogen, hoewel ze me niet kan zien.

"Dus, ik kan vanavond niet thuis blijven. We hebben een deal gemaakt om nu niet fysiek elkaar aan te raken en hij liet te beslissing aan mij over voor wanneer het gebeurt. Ik heb de zelfbeheersing niet, Lexie. Help me." Smeek ik terwijl ik uit het raam in mijn kamer kijk.

Ik zie Milo door de schuifdeur naar buiten lopen. Hij gaat op een ligstoel liggen en legt zijn hand achter zijn hoofd.

Zijn lichaam is echt geweldig.

"Wat maakt het uit, Sofie. Jij bent één van de weinige meisjes die ik ken die niet zenuwachtig wordt door jongens. Wat is er in godsnaam met jou aan de hand?" Vraagt ze verward.

"Je zou het begrijpen als je zag hoe hij eruit ziet," Ik deed mijn gordijnen verder open. "Je zou hem nu moeten zien, Lexie."

"Stuur me een foto!" Gilt ze in de telefoon.

"Oke, wacht even," Ik ga naar de camera app op mijn telefoon en maak een foto.

"Ik heb het gestuurd," Ik loop door mijn kamer en wacht tot ze het heeft gelezen.

"O mijn god, we moeten je daar weg zien te krijgen. Je houdt het geen minuut vol," Zegt ze.

Ik heb in ieder geval een excuus om mijn nieuwe outfit te dragen.

***

Ik kijk in de spiegel.

Ik draag een korte zwarte rok met een tanktop met bloemenprint.

Ik krul mijn haar in natuurlijke grote golven. Een beetje mascara en roze lipgloss en ik ben klaar.

Ik pak mijn hakken uit mijn kast en doe ze aan. Lexie zei dat ik haar een uur moest geven voordat we afspreken in een café voor de lunch.

Het is ongeveer een half uur geleden, dus ik ga naar beneden om iets te drinken en zoek de oplader van mijn telefoon.

Ik kijk in de koelkast, pak de ijsthee en schenk mezelf een glas in. Ik sta bij het aanrecht en kijk uit het kleine raam erboven.

Waar is Milo heen?

Ik sta op mijn tenen om in de achtertuin te kijken waar hij heen is gegaan.

"Zoek je iemand?" Zegt hij op een diepe toon.

Ik schrik en draai me om.

"Jezus, je liet me schrikken," Zeg ik ademloos, terwijl ik probeer niet naar zijn halfnaakte lichaam te kijken.

Hij bekijkt me van top tot teen met die blik die hij krijgt als hij de controle probeert te behouden.

"Waar ga jij zo naar toe?" Hij loopt naar me toe.

Mijn kont wordt tegen de rand van de gootsteen aangedrukt.

"Ik ga uit met mijn vriendin. En wat bedoel je met 'zo'?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen.

Hij blijft langzaam naar me toe lopen. Hij stopt op een paar centimeter van me vandaan en leunt naar voren, zijn mond zo dicht bij mijn nek dat ik zijn adem kan voelen.

Ik sluit mijn ogen en laat mijn hoofd een beetje achterover vallen om de sensatie in me op te nemen. Hij maakt geen fysiek contact met me, maar ik voel het daar beneden al nat worden.

Hoe doet hij dat?

Mijn dijen drukken automatisch samen en mijn borst buigt naar voren.

Hij legt zijn handen aan beide kanten van mij op het aanrecht en neemt mijn geur in zich op.

"Ik weet dat je nat bent," Fluistert hij in mijn oor.

De uitspraak maakt me nog geiler.

Dit hele, niet aanraken gedoe maakt het niet makkelijker.

De voordeur gaat open en ik zie Raoul binnenkomen. Milo stapt langzaam achteruit en glimlacht. Hij weet dat mijn broer me zojuist heeft gered omdat ik dit gelijk al ging verliezen.

"Hé, jongens," Zegt Raoul terwijl hij zijn portemonnee en sleutels op het aanrecht legt.

"Hoe gaat het?" Vraag ik buiten adem.

Milo lacht me uit en Raoul kijkt hem vreemd aan.

"Wat is er zo grappig?" Zegt Raoul terwijl hij naar ons kijkt.

"Niets. Ik wou eigenlijk net weg gaan," Zeg ik terwijl ik naar de deur loop. Ik moet weg voordat Raoul achterdochtig wordt.

"Lexie en ik hebben lunchplannen en dan gaan we waarschijnlijk naar haar huis toe. Ik ben straks weer terug,"

"Oke, zie je later," Zegt Raoul.

Milo staart alleen maar terwijl ik wegloop. Hij ziet eruit alsof hij niet wil dat ik ergens heen ga.

Is hij jaloers?

Ik zwaai en loop de deur uit.