Clouds || SeungLix

Clouds | Zawgyi

It's a cloudy day when I met him for the first time.
A cloudy person with his cloudy eyes...

ျမင္ကြင္းထဲမွာရွိေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြဟာ စိမ္းစိုေနတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့လပိုင္းေလာက္ကပဲ ဒီသစ္ပင္ေတြ ေျခာက္ကပ္ေနခဲ့တာကို ျမင္ခဲ့သားပဲ။

ဒီသစ္ပင္ေတြ ျပန္လည္စိမ္းစိုလာဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႕အကူအညီမွ မလိုခဲ့ဘူး..။

ကိုယ္ယုံၾကည္ခ်င္ေနတဲ့အရာကို အမွန္တရားျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ ဒီအပင္ေတြကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ သက္သက္ရွိေနတဲ့ ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးကို ေမ့ထားလိုက္၏။

သဘာဝအတိုင္း ေတာက္ပေနတဲ့ ေနမင္းႀကီးဟာလည္း ဒီသစ္ပင္ေတြ ရွင္သန္ေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ တည္ရွိေနေပးတာမွမဟုတ္တာ။

ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္ဝတ္မွာ ရွိေနတဲ့ နာရီကေန တတီတီထြက္လာတဲ့အသံက 4နာရီထိုးေနၿပီမွန္းအတည္ျပဳေပး၏။

Seungmin အတြက္ ဒီလိုညေနခင္းအခ်ိန္တိုင္းက သူ႕ရဲ႕ဒီကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ပင္။
သူပိုင္တဲ့ေနရာေတာ့ တစ္ကယ္မဟုတ္ေပမဲ့ ဒီေနရာကို သူကလြဲၿပီး ေန႕တိုင္းလာေနတဲ့သူမွမရွိတာ။ သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ခုလို႔တပ္ေျပာလဲ ဘယ္သူက အဖတ္လုပ္ၿပီး လိုက္ျငင္းေနမွာတဲ့လဲ။

ေန႕တိုင္းျမင္ေနရတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းကို ရိုးသြားျခင္းမရွိတာ ထူးေတာ့ထူးဆန္းပါရဲ႕..။

ဒီလိုသစ္ကိုင္းေပၚမွာ လွဲေနရတဲ့အရသာကို သေဘာက်တတ္တာကလဲ သူနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး သူတို႔ေတြနားမလည္နိုင္တဲ့ အရာတစ္ခု။

ေန႕တိုင္း ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွတဲ့ သစ္ကိုင္းေပၚမွာ လွဲေနတတ္တဲ့အတြက္ သူ႕ရဲ႕ေက်ာမွာဆို အရာေတြေတာင္ထင္ၿပီး အသားမာတစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္တက္ေနၿပီ။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကဂ႐ုစိုက္မွာမို႔လို႔လဲ..။

လူတိုင္းက ကိုယ္သေဘာက်တဲ့အရာကို လုပ္ခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္ဘူးလား။

ဒီေလာက္ရိုးရွင္းတဲ့ခံယူခ်က္ေလးတစ္ခုက ဘာလို႔ သူတို႔ဆီမွာ မရွိနိုင္ရတာလဲ။ သိပ္ကိုလဲ စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့လူေတြ။

ႏွလုံးေရာဂါတဲ့။

စကားလုံးေလးက ၾကားရတာေတာ့ ရိုးရွင္းပါေလရဲ႕။ လူတိုင္းအတြက္ တရင္းတႏွီးရွိၾကတဲ့ စကားလုံးေလးတစ္စု။