Vices Within Virtues

Chapter 4

HINDI maalis ang tingin ko sa kaniya habang nagmamaneho siya ng sasakyan. Sino ba namang nasa matinong pag-iisip ang iisipan pa rin siya nang maayos matapos ang lahat ng nasaksihan?

Sabihin na talaga ng madla na TH akong tao, pero ano namang magagawa ko? Nakaka-TH naman talaga siya. Tapos ngumisi pa siya sa akin na akala mo gusto niyang patunayan iyong hinala ko sa kaniya. Killer yata ambuwisit!

"Must I melt with the way you stare?" aniya habang nakatingin sa kalsada kaya't agad akong napalingon sa kabilang gawi. Mahirap na at baka isipin pa niya na pinagpapantasyahan ko siya—kahit na medyo ganoon naman talaga, pero hindi tayo puwedeng ma-attract sa killer. Hindi ako pinalaking malandi, baka saksakin ako nito, todas ako.

Hindi talaga ako kumibo kahit pa minaldito niya na ako. Baka may mali akong masabi, matulad ako roon sa babaeng walang tainga.

Nasa kahabaan pa rin kami ng biyahe nang bigla na lamang nagpaepal ang tiyan kong kulang yata sa lambing kaya papansin. Kumurug-krug ba naman bigla, amp!

Napalingon ako sa kaniya at nakita kong may kudlit na ngisi sa sexy—I mean mga labi niya.

"H–huwag kang gumaniyan-ganiyan diyan! Kasalanan mo kaya gutom ako!" utal na singhal ko sa kaniya. Pinipikon niya talaga ako.

"How did it become my fault?" seryosong sagot niya sa akin nang hindi pa rin ako nililingon. Putchakan! Hirap talagang emehin nitong tao na 'to.

"Ayaw ko kasing ipagluto ka dahil hindi mo 'ko cook, kaya pati gutom ko tiniis ko—"

"Then it's your fault for not cooking your own meal."

WOW! Lakas mang-gaslight. Kuhang-kuha ang gigil ko, Bossing Sir!

"Kasi nga ayaw ko rin nqa ipagluto ka—ay kinalabawang langaw!" Literal akong napatili dahil bigla na lamang niyang kinabig ang sasakyan paliko sa kung saan.

HOY! Dito na ba ako mamamatay? Ito na ba 'yon? Ako na ba ang susunod? Siguro bibig o dila ko ang aalisin niya sa akin dahil sa sobrang tabil ko. Ina kasing bibig 'to, e. Hindi magpigil, diretso kung diretso.

"Saan tayo p–pupunta?" Hindi ko mapigilan ang mautal kasi iyong dinadaanan namin ay mas liblib pa sa daan papunta sa mansyon niya. Mukhang tsutsugihin niya na yata talaga ako.

"To a place where I can satisfy you," sagot niya at ramdam kong agad ang pag-iinit ng mukha ko. Ako yata talaga iyong papatayin na lang at lahat, nakuha pang kiligin. May tama talaga ako sa utak, e.

"P–pinagsasasabi mo, B–Bossing Sir!" Ngunit imbes na sumagot ay muli lamang akong may nakitang kudlit na ngisi sa mga labi niya.

Malayo-layo na rin ang narating namin nang huminto kami sa may isang malaking haunted house—charot, para lang siyang lumang bahay pero may kung ano sa aura na hindi ko maipaliwanag.

Dito na yata ako ililibing—charot not charot. Forda nerbyos na ang ferson.

Bumaba siya ng sasakyan at ayaw ko mang bumaba ay wala akong nagawa kasi iyong tingin niya sa akin sa bintana ay tumatagos kahit pa tinted. Iskeri talaga, putchakan!

Sabay kaming pumasok sa haunted house at sumalubong sa amin ang mga white lady—literal na white lady kasi mga babae itong nakaputi.

Kulto pa yata itong amo ko. Balak pa yata kong ialay, amp!

"Good evening, Mr. Lewis," anang isa sa mga babaeng nakaputi. "Table for?"

"For two," sagot ng amo ko at iginiya kami ng white lady patungo sa isang table na nasa tabi ng isang grand piano.