destiny :: taekook ✓

3.5

pekala, 35. bölümden herkese selamlar!  geri sayım başladı son 6
iyi okumalar

jungkook
tamam

taehyung
ne tamam?

jungkook
barışalım istiyorum
çok özledim seni
daha fazla da sensiz gitmez zaten

taehyung
harbi mi?

jungkook
harbi

taehyung
neredesin söyle yanına geleceğim

jungkook
kütüphane
gelme bence
sevmiyorsun burayı

taehyung
sikimde değil
sadece yanına gelmek ve sarılmak istiyorum

jungkook
bekliyorum o zaman

-
Kim Taehyung

Ben böyle bir insan değildim. Kimsenin peşinden sürünmez, sevmek veya sevmemek ona kalmış diyen ve umursamaz bir insandım. Ama birden hayatıma numarımı okul kalbinin arkasında bulup yazmış bir çocuk girdi, kısa sürede her şeyim oldu.

Kibirli, egoist insanların en sonunda bir imtihanı olurdu ya, Jungkook öyleydi işte benim sınavımdı. Ve ben sınavımı gerçekten çok seviyordum. Keşke edebiyat yerine böyle sınavlara girsek.

Kütüphaneye geldiğimde sırtı dönük kitapları inceleyen kişinin Jungkook olduğunu anladım her yerden her şekilde tanırdım onu. Her an izledim her zerresini öğrendim.

Ona doğru adımlar attığımda beni hissetmiş olacak ki bana baktı, gülümsedi. Çok uzun zaman oldu bana gülümseyen bir yüz görmeyeli.

Hızla onu sardım, kollarım arasında sıkışmıştı kokusunu içime çektim bir ayın acısını çıkartmak istiyordum, onu sarıp sarmalarken bile bırakmak istemiyordum hep böyle kalalım istiyordum.

"Taehyung tamam özleştik falan ama, boğluyorum."

Geri çekildim, yine güzel gülüşünü gördüm delireceğim çok güzel gülüyor ve dudakları cidden çok güzel.

"Seni öpebilir miyim?"

Sormasını beklemediğim, ama sormasını istediğim soru ile iki saniyeliğine şaşırdıktan sonra kafamı salladım, aralık dudaklarıma kana susamış bir vampir edasıyla yapıştı. Alt dudağımı emip çekiştiriyor ve bazenleri sertçe ısırıyordu.

Benim ellerim onun belindeyken onun elleri saçlarım ile oynuyor bazenleri çekiyordu. Çok tutkulu bir öpüşme oluyordu fakat nefessizlikten ölecek gibiydim, yine de geri çekilmeye niyetim yoktu.

Geri çekilen o oldu, anlınlarımız birleşik bir şekilde durmuştuk. Nefeslerimizi düzene sokmaya çalışırken onun gözleri hala kapalıydı bense onu inceliyordum.

"Devam etmeyi, hatta ileriye gitmeyi çok isterdim ama maalesef okul sınırları içerisinde yasak. Son senemde atılmak gibi bir niyetim yok ayrıca."

Güldüm, birbirimizden uzaklaştık ve ben yere oturdum, o da yanıma oturdu. Saçlarını okşamaya başladım güzel kokulu yumuşak saçları güzel hissettiriyordu. Dokunabildiğim için de şanslı hissediyordum. Sonunda, bir ayın sonunda!

Bir süre böyle durmak, koklamak ve saçlarını okşamak istiyordum. Bu derse girmesek bir şey olmazdı herhalde.