Uni
ကွန်ပျူတာပေါ်သို့ လျင်မြန်စွာ ရွေ့လျားနေသော လက်တွေက အချိန်တစ်ခုကြာလာတာတောင် ညောင်းလို့ ညောင်းမှန်းမသိ၊၊ တတောက်တောက်နဲ့ပင် လက်အရှိန်ကို တိုးစေကာ လျင်မြန်စွာပင် ရွန် ဆက်နှိပ်နေဆဲဖြစ်သည်၊၊ ဒီကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်ပြီး နှိပ်နေသည်မှာ နေခင်းထဲက အခု ညနေပင်စောင်းသည်အထိ၊၊ သို့ပေမဲ့ လိုချင် သည့်အရာကို မရသေးတာ ကြောင့် ရွန်မှာ မနားနိုင်သေး၊၊ နဖူး ကပင် ချွေးများ တဒီးဒီးကြနေတာတောင် မသုတ်နိုင်အား၊၊ အိမ်တော်က ကြီးသည့်အပြင် တပ်ထားသော cctv ကလည်း အလုံး50 အထက်မှာမို့ အကုန်လုံးကို နောက်ကြောင်းပြန်ရစ်ကြည့်ရတဲ့အခါ ရွန် မျက်လုံးတွေတောင်ကိုက်တတ်လာသည်၊၊ အဖော်ပါလာသော ဒါလီယာကလည်း အသံဖမ်းစက်တွေကိုစစ်နေတာမို့ သူလည်းမအားပေ၊၊
" ရွန် တွေ့လား "
" မတွေ့ဘူး၊၊ နောက် 3 နာရီလောက်ဆို အစ်ကိုရစ်ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ငါတို့ကို မေးတော့မယ်၊၊ အခုထိ ဘာမှ ရေရေရာရာမသိရသေးဘူး "
ထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ်သို့ ခေါင်းကို လှန်တင်ကာပင် ရွန်က ခြေဆောင့်ရင်းညည်းညူကာပြောလာသည်၊၊ ဒါလီယာလည်း အသံဖမ်းစက်တွေ နားထောင်ရလွန်းလို့ နားတွေတောင် ကွဲထွက်တော့မည်၊၊ အခုထိ အရေးကြီးလောက်တဲ့အပိုင်းကိုမရသေး၊၊
" ရွန် ငါမေးရအုံးမယ် ၊၊ နင်က ရစ်အိမ်တော်ရဲ့ သွေးသားရင်းမဟုတ်ဘဲ ဘာလို့ မျိုးနွယ် သင်္ချိုင်း ကို ဝင်ခွင့်ရတာလဲ "
"ငါဆဲမိတော့မယ်ဒါလီယာ၊၊ အရေးကြီးနေပါတယ်ဆိုမှ မဟုတ်တာ လာမေးနေတယ် ဒီကောင်မတော့ "
မျက်လုံးနဲ့ လက်နဲ့က ကွန်ပြူတာဆီက မခွာနိုင်ဘဲ ဒါလီယာကို ရွန်က ဟောက်လာသည်၊၊
" နင်ကလေ ရစ်ကြီးကျ အစ်ကိုရစ် အစ်ကိုရစ်နဲ့ ငါကျ ဆဲလား ဟောက်လားနဲ၊၊ ဒီမှာ ရွန် ငါနဲ့ ရစ်ကြီးက အသက်တူတူဘဲနော် နင်ငါ့ကျ နင်ထက်အငယ်လို့ဆက်ဆံတယ် ဒါ မတရားတာဘဲ"
အလုပ်မလုပ်ဘဲ ဘေးနား လာပေါက်ပေါက်ဖောက်နေသော မိကျောင်းသမီးကို ရွန် မျက်မှန်ကိုင်းကို ပင့်တင့်လျက် ဘုကြည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရွန် နားရွက် ကို လှမ်းတောက်လာသည်၊၊ သိချင်တာ မသိရရင် ဒါလီယာတို့က ရွန်နောက် လိုက်ပြီး အတင်းမေးနေအုံးမှာ ၊၊ ထို့ကြောင့် ဒါလီယာသိချင်တာကိုသာ ရွန်မြန်မြန်ပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်ရတော့သည်၊၊
