Okyanuslar aşıldı sevdiğim.
Dostluk süsü olan battaniye indirildi.
İmkansız hiçbir şey kalmadı.
Sen küçük prenstin bende tilkin.
Artık bunlarda eskide kaldı.
Yeni bir hikayeye başladık,
"İnsan ne ile yaşar?"
Anlat kaybolayım gözlerinde.
Dudağının kenarından başlasın sözlerin.
Yanaklarınla bütünleşir sonra.
Ne tuhaf şey ki,
Kayboluyorum sende ve yine,
Sende buluyorum kendimi.
Nefesinden öperim bir gün hissetmezsin.
Tutarım belinden kendime çekerim,
Gülümsersin.
Affet çok doyumsuzum.
Bu yüzden çoğu zaman ölümü unuturum.
İnsan sevgiyle yaşar, demiş Tolstoy.
Gitme dayanamam mahvolurum.
( 17.12.2023 , 18.18 )
YOU ARE READING
Varış Noktası
Poetry𝙆𝙀𝙉𝘿𝙄𝙈𝙀 𝙉𝙊𝙏: Kendini nasıl mutlu hissediyorsan öyle ol. Senin kalbin sana yeter. 27.08.2023 -
