Varsayılan Başlık - Kendi Başlığını Yaz

Bölüm 4

Uzun bir zaman geçmiş gibi yenilen akşam yemeği sonrası konuşulması gereken meseleler vardı. Aster ve Alçin oğulları Emet ile özel konuşmak için Emet'in odasına çıktılar. Burada zaman kısıtlı değildi ama konuşmalar zordu, bazı konuşmalar insanları yaralar . Her konuşmanın ardından birilerinin gittiğini ,gitmesi gerektiğini biliyordu .Gitmekte ,kalmakta zordu  aynı acı, aynı ağır yüktü. Konuşmaya bu sefer Alçin başladı ,sanki önceden hazırlanmış sözcükler ağzından çıkmaya başlamıştı Alçin'in" seni her zaman sevdik ,daima da seveceğiz". dedi "Seninle konuşmamız gereken şeyler var" dedi Emet'e ve gözlerinin içine bakarak önünde diz çöker gibi yere oturdu ve ellerini Emet'in dizlerinin üzerine koydu .Aster oğlunun yanına oturmuş ellerini Emet'in omuzlarına koymuş tu. Konuşmaya Alçin devam etti" sana daha önce anlatmalıydık özür dileriz seni bu şekilde koruyabiliriz sandık ama ikimizde yanıldık işte ,Emet ben bir cadonozum yani bir çeşit büyücü soyum cadonozlara dayanıyor ,baban ise bir cadı tabi değişen bir şey yok aslında ikimizde büyücüyüz yani öyleydik eskiden  buralar kirlenmeden önce çok güzel  bir dünya idi okullar vardı babanla orada tanıştık büyü hakkında ki her şeyi orada öğrendik .Sonra karanlık çağ başladı her şey yok olmaya başladı insanlar korkmaya başladı mutsuzluk sardı etrafımızı  okullar kapatıldı her çocuk evde ailesi tarafından eğitilmeye başladı  bu karanlıklar içinde güzel olan tek şey sendin bebeğim inan bana senden saklamak zorunda kaldık . Görücüler yıldızları okumaya başladı güneş gitmişti artık bir daha da doğmadı bu dünyaya güneş. Yıldızlar senin doğacağını haber verdi açılan 3.cü pencere bir son o zamanlar sana hamileydim seni arayıcılardan kaçırmak ve saklamak zorunda kaldık .Çünkü bu dünya kirletilmişti KARA BÜYÜCÜ ortaya çıkmıştı artık herkes biliyordu ama kimse inanmak istemedi ölüm büyücüsünün bu dünyaya gelmesi mümkün değildi .Ama biz biliyorduk gelmişti ,artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorduk , o yüzden tek şansımız kaçmaktı. yapmak istemezsen seni anlarız yardım etmek zorunda değilsin tabi ki ama bizimle gelemezsin en azından şimdilik" dedi konuşmalar uzadı Emet'in itirazları yalvaran bakışları göz yaşları bitmese de konuşma son bulmaya başlamıştı .ASTER" bilmen geren son bir şey v ar evlat bir süre seni hatırlamayacağız siliciler hafızamızı silecek ,biz istedik seni bir süreliğine unutmalıyız " dedi . Ve ekledi" arkadaşın ARKIN var ya bize yardım edecek senin yerine o bizim evladımız gibi göstereceğiz merak etme ama geçici bir süreliğine bir yol buluncaya kadar senin burada kalman gerekiyor evlat" dedi ve koca adam çocuk gibi ağlamaya başladı . ASTER" artık gitmeliyiz" dedi. Aile mutsuz ve ağlamaklı bir şekilde odan çıkıp merdivenlerden aşağıya indiler hafif baş selamlarıyla diğerlerine hoş çakal dediler ,konuşmaya ya da teselli vermeye kimsenin cüreti yetmedi işte bir aile ayrılmıştı belki de hiç kavuşamayacaklardı bu onların bir birlerini son görüşleri olabilirdi. sessiz bir veda gibi duruyordu . Ama öyle olmadı Aster ve Alçin tam kapıdan çıkmışlardı ki onlar buharlaşmadan Emet arkalarından koşmaya başladı .Aster ve Alçin biliyorlardı. Çünkü hangi   dünya da  olursan ol asla ayrılamayacağın şey evlattır onun iyiliği için bile olsa eğer dururlarsa gidemezlerdi o zaman onun hayatı tehlikeye girerdi.  Aster baş işareti ile Derem' e işaret yaptı Derem anlamış olmalıydı ki Emet'e öyle sıkı sarıldı ki Emet kıpırdayamadı bunu büyüyle mi yaptı ,yoksa Emet 'in artık mecali mi kalmamıştı hatırlayamıyordu .Sanki yürümeyi unutmuştu anne ve babasının yok oluşunu izlerken gözleri yavaş yavaş kapanmıştı  gerisini hatırlamıyordu artık. .. 

                             Emet gözlerini açtığında salondaydı .Anne ve babası çoktan gitmişti.Uzaktan bir ses seslenmişti" hey bakın gözlerini açtı" dedi diğerleri hemen Emet'in başına geldiler ." Korkuttun bizi evla" dedi Bay Kal gülümseyerek" artık iyisin" dedi ." öldüğünü sandı" dedi kendi yaşlarında bir kız dı , onu hatırlamıyor du kimdi  bu kız ve ne demek istemişti . Emet başına toplanan kalabalığa teker teker baktı içinde tanıdık yüzler vardı .En azında öyle sanıyordu o tanımasa onlar Emet'i tanıyorlardı . Emet'in gözleri herkesi süzdükten sonra Lucas' takılıp kaldı sonuçta en son onu hatırlıyordu. Ona ne olduğunu bilen tek kişinin o olduğunu düşünüyordu soru soran gözlerle Lucas'a baktı . Lucas" hiç bana bakma evlat" dedi ." iraden zayıfmış büyü kullanmama gerek kalmadı  hastalandın havale gibi bir şey geçirdin haftalardır yatıyorsun öleceğini sandık" dedi " Haftalardır mı "" tam olarak ne kadar oldu"? dedi Emet. Ana" 2 haftayı geçti ,artık bir şeyler yemelisin haftalardır seni sıvı besliyoruz ,korkuttun bizi" dedi. Emet' le aynı yaşta olan kız sırıtarak " o kadar çok terledin ki üzerini devamlı değiştirmek zorun da kaldılar" dedi .Bu sözler i duyunca o kadar çok utanmıştı ki yüzü kıpkırmızı olmuştu. Konuya hemen Derem girdi" merak etme kimse bir şey görmedi Lucas ve ben değiştirdik üzerini ve doğum lekene hayran kaldık" dedi .Emet' le aynı yaşta olan kız meraklı" doğum lekesi mi ! bende görmek istiyorum" dedi " yo! yo! hayır' dedi Emet utanarak Bay Kal" hey ondan uzak dur KARA" dedi . Emet bu ismi ilk kez duymuştu, kızın adı Kara idi...... Ne kadar süre uyuduğunu hatırlamasa da bir rüya görmüştü Emet bu rüyanın etkisi sonraki haftalarda da etkilemişti  onu. Kimseyle konuşmadı bu süre içerisinde kafasında düşünceler , yalnızlık hissi çökmüştü içine  bir gün  yemek yerken herkesi şaşırtarak "kabul ediyorum" dedi "büyüyü öğreneceğim ve size yardım edeceğim ne yapacağımı bilmesem d" dedi son sözcükler o kadar kısık sesle çıkmıştı ağzından neredeyse kimse anlamamıştı . Bay Kal  o zaman yarın ilk iş eğitimler başlayacağız önce temel eğitimler ,sonra bilgi  en sonda  neyse ona daha var dedi .....