"She should be here soon.."
I've been staring at the clock since I don't know habang hawak ang libro. I've been holding this for hours pero hindi ko pa din nasisimulan ang pag babasa. For some reason, I can't focus. I can't calm down. I've been like this since echo appeared.
As what the girl said na siya na ang mag ddeliver ng packages ko, she's not lying.
After knowing na siya na ang nagdideliver ng mga packages ko. The 1st whole week I've tried not to get involved with her by not showing myself. I was just observing my surroundings kung aalis na ba siya sa labas pero walang akong naririnig. I've waited for how many minutes pero hindi talaga ito umaalis.
Kung hindi pa ako lalabas ng bahay hindi din siya aalis. She's never failed to great me kapag nasa labas na ako. Like she's actually waiting for me just to say those words. She such a strange young woman. She's different from the previous delivery guy dahil iniiwan lang talaga nito ang mga binili ko sa front door, at aalis na. And then kapag narinig ko na ang pag alis ng sasakyan don lang din ako lalabas ng bahay.
As much as I wanted her leave I can't. I mean, she such a kind kid. I can't say that to her.
For days dealing with that kid I can tell that, I improved. I can now control myself longer. I guess..
Without noticing, I began to look forward to her arrival. I don't know. I just find myself looking forward of seeing her again. Kaya walang tigil din ang pag bibili ko online para lang makapunta ito dito. Kung ano ano na ang nabibili ko na hindi ko naman magagamit.
With her, I don't feel anything but a warm and welcoming feeling that I've never felt before. A foreign feeling that only she can make me feel. I don't hate it.
I smile formed on my face ng marinig ko ang tunog ng sasakyan.
She's her..
I closed the book I was holding and put it on my table. I stayed there and didn't move for minute.
Again. Her comforting scent
spread throughout the house. It's make myself lose control whenever she's here. At the same time it's make myself calm weirdly enough. I just can't get enough of her scent. I need to cool off my head. I can't let myself get carried away. I can't let myself hurt her.
Napabuga ako ng malalim na hangin bago ko napagpasyahang tumayo at tumungo sa pinto. As I become closer to the door, the scent gets stronger.
Good God. Why I'm feeling this way. You're pretty obvious woman. Calm the hell out youself. Calm down. It's just echo.
Naabutan ko siyang buhat ang mga box sa sasakyan nito patungo rito. Ang matatamis niyang ngiti ang bumungad sa akin ng makita niya ako. Lihim ako napangiti dahil don. Cute..
Nilapag niya ang mga dala sa baba bago niya inayos ang damit at tumingin sa akin.
"Good morning, Ms reed!" I love the way her honest and innocent eyes looking at me. She such as warm kid.
I just can't get enough to her cluelessly cheerful smile. She just too bright in my eyes. It's never fail to amaze me.
"Morning kid" agad ko namang nakita ang pagsimangot niya. Cute. She really don't like to be called kid dahil 21 na daw siya.
Well, I'm sorry, but in my eyes she still a kid.
"Ms reed, hindi ka po ba natatakot na ikaw lang mag-isa rito?" Nakatitig lang ako sa kanya habang nililibot niya ang paningin sa paligid ng bahay. I know what she's trying to say. I mean, I don't have neighbors. Pinasadya ko talaga na dito ako manirahan malayo sa mga tao.
Naglakad ako palapit para makalanghap ng sariwang hangin. Nilibot ko ang paningin sa bakuran.
Ngayon ko lang napansin kung ganon na kalalago ang mga halaman sa bakuran ko. I'd never really paid attention to my backyard, not until today.
"Are those hydrangeas po?! Woah!" Mabilis siyang tumakbo sa mga bulaklak sa gilid ng bahay.
"Ngayon lang ako nakakita ng hydrangea!" Rinig ko pa sa boses niya. She's seems excited sa mga bulaklak na nakatanim sa gilid ng bahay.
I am amusingly staring at her. I couldn't help but smile seeing her with excitement in her eyes. She loves flowers..
I'll take note of that.
Naglakaglakad ako para makalapit sa kanya.
"Ms reed pano po kayo nagkaron ng ganitong bulaklak?" Nakatingin lang ako sa hawak niyang bulaklak ngayon.
Lumapit at tumabi ako sa kanya. Parehas na kaming nakayuko ngayon.
Matagal ko siyang tiningnan. I can't take my eyes off her kahit nakaside view lang siya. She look beautiful kahit sa side view lang niya ang nakikita ko. Ngayon ko lang napansin ang mga freckles niya sa pisngi. Gosh they're cute. I want to touch them.
Humarap siya sa akin. Malaya kung nakikita ang mga freckles niya sa mukha. They're beautiful as if it was perfectly made for her.
Echo is beautiful. I don't know if she know that. She shine so much na para akong mabubulag. Is this what they called natural charm?
"From a friend.." I answered. It was really from young lady. She loves traveling kaya kung ano ano ang mga dinadala niya at binibigay sa akin. Pero hindi ko naman alam na magdadala siya ng bulaklak at dito itatanim sa bahay. Hindi ko din alam kung ano ba ang trip non. Young lady is weird really.
Since hindi din ako lumalabas hindi ko na mimaintain ang bakuran kaya halos sakupin na ng matataas na halaman ang bakod. Malago din ang sinasabi niya hydrangea na may mga asul na bulaklak.
Hindi lang naman ito ang bulaklak sa paligid dahil may iba pa. But hydrangea caught echo's attention.
"Gusto mo ba?" I asked her. Mabilis agad itong tumango sa tanong ko. Goodness she's too cute.
"Go ahead, pick some" pinipigilan kung huwag ngumiti ng malawak ng makita kung gano siya kaexcited sa pagkuha ng bulaklak ngayon. She must really love flowers. Hanggang sa matapos hindi na nawala ang mga ngiti niya sa labi.
Mahigpit akong na napahawak sa pinto ng makabalik ako. Sh*t, it's almost time. I lost track of time. Not now. Calm down.
Sinilip ko si echo na busy sa pag aayos sa mga kinuhang bulaklak. Tumayo ako ng maayos ng mabaling ang tingin niya sa akin.
"Ms. Reed, thank you po dito. I'll take care of this po promise" salita niya at nakataas pa ang kanang kamay. Tumango lang ako sa kanya.
Agad din naman siyang nag paalam dahil hindi pa nito natatapos ang pagdideliver.
Hindi ako pumasok sa loob ng bahay hanggang hindi nawawala sa paningin ko ang sasakyan niya.
Napaupo agad ako sa upuan ng tuluyan itong mawala sa paningin ko. That was a close call. I really need to control myself.
I guess I'll be waiting for days again bago ko ulit siya makita. I can't wait.
Pumasok ako sa loob ng bahay na may ngiti sa labi. I feel so much better. Binuhat ko ang lahat ng mga boxes at ipinasok sa loob.
