Gece oldu yine tabii
İçime bi kasvet çöküverdi
Yalnızlıkla dertleştim az evvel
Onunda içinde özlemler birikmişti
Sohbete daldık
Seni sordu bana yok dedim
Sustu bende sustum
Konuşacak çok şeyim vardı oysa
Onunda beli kamburlaşmıştı
Sırtı bi türlü doğrulmuyordu
Neden diye sordum
Acımı sırtladım dedi
Sustu bende sustum
Zaman geçti sonra
Odanın bi köşesine o sindi
Diğer köşesine ben
Birbirimize hiç bakmadık
Göz göze dahi gelemedik
Ağlıyordu besbelli teselli edemedim
Yanına yaklaşırsam saklardı acısını
Bekledim o da ağlamaya devam etti
Sonra duruldu bana baktı konuş der gibi
Gecenin karanlığı içime içime işliyor dedim
İçine karanlık değil özlemin işliyor dedi
Onsuzluk ruhumu yok ediyor dedim
İkimizde derinden bir iç çektik
Sustuk gözlerimizide ayırmadık
Biz sustukça gözlerimiz konuştu
