Whole Again - Viktor Fischer

06

  De trein zoefde langs de weilanden. Ik viel steeds bijna in slaap, het was een super leuke maar wel vermoeiende dag geweest. Mila had uitbundig gereageerd toen ik haar het verhaal had verteld. 'Wanneer gaan we een trouwjurk kopen?' had ze gegrapt. Ze had zeker geweten dat hij me leuk vond, maar ik denk dat hij gewoon een typische voetballer is, zo eentje die wel honderd vriendinnetjes heeft. Al hoopte ik natuurlijk dat Mila gelijk had. 'Over enkele ogenblikken komen wij aan op station Hilversum,' werd er omgeroepen. Ik ging langzaam rechtop zitten en zocht mijn spullen bij elkaar. Toen ik enkele ogenblikken later het perron opstapte, voelde ik gelijk het heerlijke zonnetje op mijn hoofd schijnen. Het was pas februari, maar de zon kwam al steeds vaker om de hoek kijken. Met mijn jas open liep ik naar mijn fiets toe. Onderweg belde ik met Lieke en bespraken we onze eerste stagedag. Liekes fiets stond er inderdaad niet meer toen ze terug was op het station. 'Nah, boeit niet, hij viel toch bijna uit elkaar. Je bent dus verplicht om met mij de stad in te gaan vrijdagavond! Ik moet een nieuwe fiets.' Lieke ratelde door over haar dag. 'Het was echt leuk. Mijn stagebegeleider is écht een sexy man, ik heb hem gelijk opgezocht op facebook maar hij is getrouwd Fee!' Ik moest lachen. Lieke was echt geweldig en kende absoluut geen schaamte. 'Ik heb anders ook behoorlijk knappe mannen bij mij op stage..' Ik vertelde over Viktor en Lieke reageerde hetzelfde als Mila. 'Ik weet niet wie Viktor Visser is, maar ik ga hem googelen als ik thuis ben!' riep Lieke. Ik lachte opnieuw. 'Fischer Lieke, niet Visser! Hij is Deens.' Ik hoorde Lieke zuchten. 'Als je maar niet in Denemarken gaat wonen later. Dan ben je veel te ver van mij vandaan en je weet het, als ik niet in de buurt ben werk jij jezelf in de problemen. Ik moet je in de gaten houden! Maar ik ben thuis, dus ik ga ophangen. Ik app je zo!' We namen afscheid en hingen op.
Toen ik een kwartiertje later thuis kwam, stond mijn broertje me al bijna bij de voordeur op te wachten. 'Heb je een handtekening voor mij?' Isaac sprong op en neer in de keuken. 'Nee, ik weet nog steeds niet wie die Cillesie is, hoor!' Mijn broertje zuchtte en keek me aan alsof ik dom was. 'Cillessen! Jasper Cillessen, de keeper!' Ah, volgens mij had Viktor het over een Jasper gehad. 'Sorry!' zei ik terwijl ik mijn tas op de keukentafel neerzette. Mijn ouders kwamen ook nieuwsgierig de keuken in. 'Ik heb wel wat anders!' ze keken me alle drie nieuwsgierig aan. Ik had niet de tijd gehad om Isaac te bellen, dus ik had besloten om maar te wachten tot ik thuis was. 'Ik moet zondag werken bij de wedstrijd in de ArenA, jullie mogen mee!' Isaac rende gillend op me af en sprong me om mijn nek. 'Mag ik dan ook Cillessen ontmoeten?' Ik duwde hem een stukje van me af. 'Eh, dat weet ik niet. Ik ga het morgen vragen.' Hij knikte. 'Je bent echt de coolste zus ooit, Feline!' Hij rende de woonkamer in, waarschijnlijk ging hij zijn vriendjes vertellen dat hij naar Ajax ging. Mijn moeder reageerde ook enthousiast, maar mijn vader keek me met samengeknepen ogen aan. 'Ik ben voor Feyenoord.' mopperde hij. Ik grinnikte. 'Als je niet wilt, vraag ik Lieke mee.' Hij schudde snel zijn hoofd. 'Nee, ik ga wel mee! Ik moet natuurlijk mijn dochter aan het werk zien!' Hij gaf me een knuffel. 'Ik ben trots op je. Maar je had beter voor een stage bij Feyenoord kunnen kiezen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Feyenoord heeft geen knappe spelers!' riep ik terwijl ik naar de woonkamer rende. Ik hoorde mijn moeder lachen.

Hier is nummer 6! Wat vinden jullie er tot nu toe van? Joejoe!