Ang buhay ay isang malaking entablado na may libo libong mananayaw. Some dance in a fast, upbeat tone while some dance in a slower, finer way. But at the end of the song, the fact still remains that we all dance in the tune called life. Iba iba sigu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Saan ka pupunta?" bungad ni Matthew sa akin. Natigil ako sa pagsisintas ng pula kong rubber shoes bago ako tumayo.
"Uhm..nakauwi ka na pala?" imbes ay sagot ko. Hindi kasi siya umuwi kagabi. Nakatulog na ako sa sofa ay wala pa rin siya. Hindi ko naman siya matawagan dahil baka magalit siya. Hindi na nga niya ako kinakausap, mag aaway pa kami.
Kumunot ang noo niya at tiningnan ang suot ko. Hinila ko ang laylayan ng puti kong long sleeves bago nagkamot ng batok.
"Why are you wearing shorts?" tanong niya. Tinitigan niya ang itim kong shorts na para bang gusto niyang sunugin iyon on the spot.
Hindi ko na lang siya sinagot. Kinuha ko na ang aking bag at tinapos ang pagsisintas habang si Matthew ay nakatingin pa rin sa akin at hinihintay ang sasabihin ko.
"Alexia! Magbihis ka."
"Shorts lang ito Matthew." Paliwanag ko. Umigting ang panga niya bago ako nilapitan. Hinawakan niya ang aking siko at biglaan akong hinatak pabalik sa kwarto. Noong makapasok kami ay agad niyang kinalkal ang closet para maghanap ng pantalon.
"Damn it!" inis niyang sabi. Binato niya sa sahig lahat ng shorts at skirts ko pero wala pa ring pantalon roon na pumasa sa panlasa niya. Tahimik kong pinulot ang mga damit ko bago huminga ng malalim.
"Bakit wala kang matinong pantalon?! You only have two jeans Alex! Kung hindi masyadong fit, punit naman ang bandang hita! I know you're a whore but I didn't know you dress like one." Akusa niya. I rolled my eyes at him.
"Hindi mo ako binigyan ng sapat na oras para magempake Matthew. Kinaladkad mo na lang ako biglaan sa apartment. Hindi ko na nadala ang mga pantalon ko—"
"Bullshit! Ang sabihin mo gusto mo lang manglandi!" aniya. Natahimik ako sa sinabi niya. I stared at him and I felt my throat in pain. Gone was the boy I fell in love back then. The man in front of me is gifted for being rude!
"I..bahala ka sa gusto mong isipin." Pagsuko ko. Kinuha ko ang backpack ko ulit bago lumabas ng kwarto. Nakasunod pa rin si Matt sa akin.
"Saan ka nga pupunta?" gigil na niyang sabi. Binuksan ko ang pintuan pero mabilis na hinarang ng palad niya iyon. Humarap ako sa kanya para lamang salubingin ang galit niyang titig. He was towering over me with his jaw set and his eyes sparkling in anger.
