zyrene pov
nganga talaga ako as in to the max... -_-
naninibago ako..
first time in the history na mag bonding
ang 3 princesses at it girls.. =_=
with the boys na rin...
at lahat sila tuwang tuwa, sa isat isa,
iniwan ako ni vina para kausapin sila catherine at marly..
kausap naman ng baby ko daniel si raver..
si andrei kasama yung dalawang lovebird (kenjie and joanna)
pati na rin si spencer..
infairness tumatawa si mr. pf spencer..
at ako? pinapanood ko lang silang lahat
si ate kelly naman nasa garden...
si kuya tristan ? hindi namin alam kung nasang lupalop sya ng pilipinas
basta nalaman nalang namin kay ate kelly na umalis sya
at yun na yun, hindi naman nya sinabi kung san sya pumunta..
3 days nang wala si kuya tristan...
andito nga pala kami ngayon sa bahay nila stefanie at kenjie
kasi yung mansion on repair palang..
pinaayos agad ni tita tiffanie yung bahay..
ganun kayaman ang isang loughner-prescot...
kelly : guys quiet! may surprise kami ni tristan sa inyo..
napatingin kaming lahat sa front door
kung saan nakatayo si ate kelly at katabi nun si kuya tristan..
zyrene : kuya youre back! ^_^
tristan : obcourse naman ganda.. ^_^ as kelly said may suprise kami sa inyo..
ano naman kaya yung surprise nya?
hmp,.. but unease ako.. parang may something..
o.O
mula sa likod ni kuya tristan,
lumitaw ang isang babae.. chos ^_^
i mean.. si stefanie..
si stefanie, buhay si stefanie..
halos lahat kami isa lang ang sinasabi..
"buhay si stefanie"
napasulyap ako sa pwesto nila kenjie...
at ayun si kenjie, titig na titig kay stefanie...
vina : himala , nabuhay ka?
stefanie : what do you expect vina, i wont die that easy *smirk*
zyrene : tsk.. hindi na nag bago... ^_^
stefanie : ganun talaga -_-
joanna short pov
2 weeks palang kami ni kenjie
pero dito na ba talaga magtatapos ang lahat?
napatingin ako kay kenjie..
titig na titig sya kay stefanie...
nakakaselos naman ... :-(
pero wala naman akong karapatan magselos ginusto ko naman
to eh! pinili kong tulungan sya kahit alam kong rebound lang ako..
kahit masakit .. kakayanin ko to...
pero kung bakit hawak ko na si happiness dun pa sya mawawala?!
ang saklap naman oh!
even when im with him,
even when he managed to smile, beside me
i am still not the one who can make him full his happiness..
kenjie pov
andrei : looking good stefanie, yung totoo, kailan ka pa naging triboli?
stefanie : *deep sigh* mas maganda siguro kung hanggang ngayon di ko pa rin kayo
maalala.. -_-
napatingin kaming lahat kay stefanie, sa sinabi nya!
anong ibig nyang sabihin dun?
stefanie : *tumingin kay kuya tristan* kuya gusto ko ng magpahinga..
sa master bedroom nalang sila lola at alexander..
lola? alexander? sinong alexander -_-?
tristan : sige.. *tumingin kay aling lucy*
tara na po lola... ^_^
alexander : kuya, sigurado ka? hindi ba nakakahiya?
tristan : ayos lang xander ano ka ba!
alexander : eh! kasi naman!
lumapit si stefanie at hinawakan si alexander sa kamay..
kailangan sa kamay talaga hawakan..
stefanie : tara na xander , wag ka ng mahiya ^_^
ang sweet naman ng smile nya..
nagseselos ako -_- ..
kenjie : kailangan talaga sa kamay hawakan =__=
napatingin silang lahat sa akin..
lalo na si stefanie at alexander..
stefanie : kilala ba kita? *tumingin kay kuya tristan* sino sya kuya?
sabay turo sa akin ni stefanie
hindi nya ako maalala? pero bakit?
tristan : hindi mo sya kilala?
stefanie : tatanungin ba kita kung kilala ko sya?
aling lucy : hmp, akala ko ba bumalik na alaala mo, iha!
stefanie : opo!
aling lucy : pero bat hindi mo sya maalala?
tristan : hatid na muna natin sila sa kwarto stef.. then after that may lakad tayong dalawa..
hinatid nga nila kuya tristan at stefanie
yung mga bisita sa master bedroom...
nilapitan naman ako ni zyrene at vina..
zyrene : hindi ka nya maalala..
kenjie : alam ko -_- ..
vina : masakit ba kenjie ? *smirk*
hmp... ish..
bat hindi nya ako maalala..
i paused for a moment ng may humawak sa kamay ko..
napalingon naman ako, si joanna pala..
kenjie : im sorry.. ^_^
iiling iling nalang sya
then she smile at me very sweet...
kahit alam kong ngumiti sya andun yung sakit...
hinila ko nalang sya, saka ko sya niyakap....
how i really wish i can wipe away all her pain kahit sa hug lang..
