The storm

Hoofdstuk 1

{Alles wordt in Mila's perspectief geschreven.}

Ik plof de grote koffer op m'n bed en rits hem open. Ik heb er zoveel zin in. Allemaal kleren liggen verspreid in mijn kamer. "Ben je er klaar voor?" Hoor ik papa zeggen, die in de deuropening staat. Hij kijkt rond in mijn kamer. "Ik denk het!" Antwoord ik.

"Kan ik ergens mee helpen?" Ik kijk even om me heen en antwoord: "Ja, dat mag wel." Papa komt de kamer in lopen, nouja een poging tot. Je kunt er haast niet lopen. "Oke, wat moet er allemaal mee? Heb je alles bij elkaar liggen wat je mee wil? Vraagt papa.

"Nee, heb ik niet gedaan." Ik pak een aantal kleren van de grond en leg ze op m'n bed. Ook pak sokken, ondergoed en bh's uit mijn kast, ook dat leg ik op mijn bed.

Papa begint het een beetje in te pakken. Even later komt mama ook binnen lopen. "Kijk is, je paspoort. Ik heb hem eindelijk gevonden." Papa lacht om haar opmerking. Ik glimlach en ga verder met inpakken.

Wanneer ik de laatste spullen er in heb gedaan, vraagt papa: "Zullen we hem op de grond leggen, ga jij er boven op zitten en rits ik hem dicht. Ik knik en papa legt hem op de grond, ik ga er boven op zitten en papa ritst hem dicht.

Ik pak m'n handtas waar ik ook nog een aantal dingen in gooi. Waaronder: oortjes, paspoort, flesje water, portemonnee, ID, pakje koekjes etc.

Na 2 uur lang ingepakt te hebben staan m'n koffers eindelijk beneden. Ik heb 1 koffer met gewone bagage en een handbagage koffer. Ik krijg een nerveus gevoel in m'n buik, dus ik ga nog maar een keer naar de wc.

Om 2 uur s'nachts wordt ik naar schiphol gebracht. Onze vlucht vertrekt om 6 uur. En iets minder als een uurtje rijden naar schiphol vanaf Utrecht.

"Heb je nog iets nodig verder?" Vraagt papa later. Ik schud mijn hoofd en pak wat te drinken. "Hoeveel geld heb je bij je?" vraagt papa. Ik heb €200,- los en nog genoeg op m'n pin. Zonder iets te zeggen loopt hij de kamer uit. Even later komt hij weer binnen lopen met z'n portemonnee. Ik schud mijn hoofd: "Nee papa nee!" Hij haalt 2 briefjes van €50,- uit zijn portemonnee en geeft het aan mij. 

Het is nu 8 uur en ik lig in bed. Nog even wat slaap pakken. Hoe zal de vakantie zijn? Ik heb er zoveel zin in.. denk ik bij me zelf. Hoe zal het tussen mij en Thomas gaan? We waren de laatste tijd best wel close. Even later val ik in slaap.

"Psstt Mila, wakker worden!" M'n moeder maakt me langzaam wakker. Het is half 2. "Ga je je klaar maken?" Langzaam word ik wakker en stap het bed uit. Ik pak wat kleren, die ik klaar had gelegd om aan te trekken. 

Het is een korte jumpsuit. Lekker comfortabel maar nog wel leuk. Als ik de jumpsuit aan heb pak ik de laatste spullen, prop ze in m'n handtas en loop ik naar beneden. Ik heb er zoveel zin in, maar ben wel zenuwachtig. Dit is de eerste keer dat ik op vakantie ga zonder ouders. 

"Dus meissie, ben je er klaar voor?" Vraagt papa zodra ik beneden ben. Ik knik en zet mijn handtas bij de rest van de spullen. Ik eet nog even wat en papa gooit de spullen in de auto. Ik pak m'n jas nog en stap dan ook de auto in. 

Aangekomen op schiphol staan Kyra, Bram en Thomas met hun ouders al te wachten. We begroeten ze en lopen naar binnen. Onze ouders helpen nog even met inchecken en dan zwaaien ze ons uit. "Doei, pap. Doei, mam." Roep ik.

"Dus hebben we er een beetje zin in?" Vraagt Kyra wanneer we met onze handbagage naar de wacht ruimte lopen. "Haha, tuurlijk hebben we er zin in!" Antwoordt Thomas. Hij slaat een arm om me heen en geeft me een kus op m'n wang. Ik begin te blozen. Zoiets doet ie normaal nooit.. Ik sla mijn arm om zijn middel. 

"Hoe is het met de zenuwen dan?" Fluistert Thomas in mijn oor. Ik begin te lachen. Hij kijkt me glimlachend aan. "Het gaat wel goed hoor, maar waar was die kus net voor dan?" vraag ik uitdagend. Thomas begint rood te worden: "Ik dacht dat je die wel nodig had.. meestal ben je aardig zenuwachtig met zoiets.."