The Story Of Lancia

🌹👑κεφαλαιο 16 🌹👑

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο , το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε ΖΩΗ

<Αν θες να τα έχετε καλά απλά κάνε ότι σου λέει > η φωνή της κυρίας  Σπυριδούλας έβγαλε την Τζένη από τις σκέψεις της. Η Τζένη την κοίταξε και δίχως καμία απάντηση έγνεψε. 
Λίγη ώρα αργότερα ο Νίκος και η κυρία Σπυριδούλα έφυγαν, η  Τζένη συνοδεύσε μέχρι την πόρτα την οικιακή βοηθό όταν τον αγκωνα της τον έπιασε ο  Suga αυτή τον κοίταξε τρομαγμενη,  αυτός δίχως να τις πει τίποτα την τράβηξε μέχρι το δωμάτιο της και όπου την κλείδωσε. 
Με το που έμεινε μόνη της η Τζένη ένιωσε τα δάκρυα της να ανεβαίνουν  απυλιτικα προς τα πάνω,  κοίταξε το ταβάνι για να εμποδίσει τα δάκρυα της να βγουν. Αποφάσισε να κάνει ένα μπάνιο και να χαλαρώσει ενώ στη  συνέχεια θα διάβαζε την συνέχεια  του βιβλίου, το πλάνο της όμως καταστράφηκε  όταν οι ίδιοι ρυθμίκοι ήχοι και αναστεναγμοι άρχισαν να ακούγονται. Η Τζένη βγήκε στο μικρό μπαλκόνι  του δωματίου με την ελπίδα ότι οι ήχοι θα μειωθούν.
Βγήκε έξω και κοίταξε την θεα που απλωνοταν μπροστά της.
Τα αστέρια φωτιζαν δυνατά, η μυρωδιά της θάλασσας χτυπαγε τα ρουθουνια της.
Οι επόμενες μέρες πέρασαν με αυτό το τρόπο, η Τζένη  ανυπόμονουσε κάθε μέρα να έρθει η κυρία Σπυριδούλα  για να ανοίξει την πόρτα για να βγει από το δωμάτιο,  το απόγευμα ερχόταν ο Suga και την κλείδωνε στο δωμάτιο  ενώ κάθε βράδυ  οι ήχοι συνοδεύαν την Τζένη στο διάβασμα της.