Miaw 1

72 5 0
                                    

" Ayung! "

Aku terus menoleh ke belakang. Eh, apa syaitan ni nak?

" Kau nak pegi kedai, kan? " tanya abang.

Aku hanya menganggukkan kepala.

" Jangan lupa beli payung. Payung kau yang warna hijau tu aku terhilangkan. " katanya selamba.

Aku hanya meng-ohkan saja sebelum berbalik.

Satu langkah.

Dua langkah.

Tiga langkah.

Hm, sekejap.

Dia mana ada payung.

Payung hijau?

Itu bukan payung aku, ke?

Eh,

PAYUNG AKU?!

Aku terus berbalik semula. Terus aku mencekak pinggangku yang ramping tapi tak adalah ramping mana pun. Dia ni kan, nasib baik dia abang aku tau. Kalau dia bukan abang aku, dah lama kelapa dia hilang.

" Macam mana boleh hilang? Ha, jawab sekarang! " marahku.

Abang terus memuncungkan bibirnya. Jari telunjuknya diangkat lalu mencucuk bibirnya sendiri. Kau fikir comel ke lahanat?!

" Aku tak ingat. "
.
.
.
.

" CELAKA KAU MANUSIA! "

****

Aku Ayung.

Dan celaka yang hilangkan payung aku tu, Baim Yung.

Sekarang aku tengah dalam perjalanan nak pergi kedai ni dengan hanya berjalan kaki. Hm, sadis kan hidup aku?

Gara-gara abang aku lah ni aku kena jalan kaki. Kalau bukan sebab dia kena pergi kerja tadi, dah lama aku rembat motor tu. Cis, tak guna punya abang.

Sedang leka aku menyepak batu di hadapanku ni, aku terdengar seseorang mengaduh kesakitan. Terus aku angkat kepala. Batu tadi tu terkena dia ke?!

Aku terus bergegas ke arah dia.

" Eh, awak okay tak ni? " tanyaku, kononnya prihatin gitu.

Lelaki tersebut terus mengangkat kepalanya. Bibirku tertutup rapat. Mukanya aku tatap dengan teliti. Entah kenapa aku rasa macam kenal dengan lelaki ni.

" Sorry. "

" Tak apa. " balasnya sepatah.

Garaunya suara dia!

Untuk seketika, kami hanya mampu menatap mata antara satu sama lain.

Sekejap.

Aku yakin yang aku kenal dia.

Suara ni pun aku pernah dengar.

Tapi, aku lupa.

Bagi aku masa kejap untuk ingat.

Hm.

Oh, tidak.

" SAZALI?! "

Payung | Taehyung BTSWhere stories live. Discover now