Dwójkąt

Boję się, że właśnie zmarnowałxm swoje życie, bo nagle chcę na medycynę i obwiniam się, że nie wiedziałxm wcześniej, że mogę.
          
          Z drugiej strony w wieku 18-19 lat z nieleczoną depresją i nerwicą byłxm ledwo w stanie dostać się tu. Dosłownie zawaliłxm maturę z chemii bo nie spałxm przed nią przez 2 dni ze stresu i dostałxm strasznego ataku paniki, i ten jeden atak paniki przez nieleczone lata cierpienia sprawił, że się nie dostałxm. 

Śniło mi się, że byłxm z najpiękniejszą, najwspanialszą kobietą na świecie, i to był fajny sen…

TEN UCZUĆ KIEDY TWOJA NAJLEPSZA PSIAPSI MA PIERWSZEGO CHŁOPAKA I ZACZYNA GADAĆ ŻE WYTATUUJE SOBIE JEGO IMIĘ :’) T-T
          
          (pls no)
          (Oh god pls no)

Imagine: 
          Twoja najlepsza psiapsi jest mordowana, ściągają logi z jej telefonu, a twoja ostatnia wiadomość do niej to coś mega cringe… jak ta co jej przysyłam moje emo rysunki z 14 lat jak to piszę że nie chce mi się żyć bo muszę posprzątać pokój xD 
          I jakiś biedny policjant teraz sika ze śmiechu na komisariacie
          
          Dawajcie inne takie rzeczy xD

Znalazłam moje stare emo zapiski z gimnazjum xD czekaj zacytuje wam coś
          
          „Jaki jest tego sens? Szkoła, nauka… ucz się, głupia pipo! Tylko po co? Po co? Ja się pytam
          Nie chcę takiego życia jak oni mają…
          Praca, praca, praca, praca, sprzątanie, dzieci, praca…
          Nie chcę tak żyć. Nie chcę tego.
          Śmierć będzie rozwiązaniem. Czemu nie uśmiercili mnie? 
          Ja nie chcę żyć w ten sposób, to wszystko jest żałosne.
          Nikt mi nie pomoże. Muszę żyć w tych 4 ścianach i słuchać ich rozkazów, ich żałosnych rozkazów.
          Pomagaj, sprzątaj, ucz się…” ~ Zakapturzona lat 14
          
          
          Z jednej strony? Trochę cringe xDDD
          Z drugiej? Pamiętam, ile bólu przynosił mi ten brak decyzyjności o własnej osobie i istnieniu. Lubię się uczyć, ale jeśli ktoś mnie do tego zmusza, to już tego nie lubię xD jestem w stanie sprzątać i zajmować się sobą, ale nienawidzę kiedy <muszę> to zrobić. Wiecie, wtedy kiedy ktoś inny tego potrzebuje. 
          Poza tym bycie przedmiotem nieustannego krzyku, wyżywania się, bycie <czyimś> dzieckiem, a nie mną. Pamiętam, że nie chciałxm wracać do domu. Dalej często mam takie „oh god, czemu nie zarezerwowałam pociągu powrotnego dzień wcześniej, chcę już być u siebie”. Brak kontroli nad własnym życiem jest straszny
          
          Tak że, drodzy 14 latkowie. Tak, będzie wam cringe do tego wrócić, ale wasze cierpienie jest dalej ważne, i dalej pamiętane. 

Wiecie, co jeszcze jest ciekawe? Kiedy rodzice akceptują, że masz Autyzm/ADHD, ale nie akceptują… kiedy przez to zachowujesz się inaczej, albo nie możesz czegoś zrobić.
          Ostatnio byłxm na konferencji poświęconej ASD/ADHD, i okazało się, że to nie tylko mój problem.
          Czy to specjalna dieta, zrozumienie polecenia, czy stimy sensoryczne w restauracji, rodzice mają problem z zaakceptowaniem że ASD/ADHD wymaga pewnych akomodacji. 
          Albo mówienie o swoim Autyźmie/ADHD. Czemu nie możesz powiedzieć rodzinie, że zachowujesz się tak bo masz Autyzm? Pewne taboo dalej istnieją
          
          Trzymajcie się moje stworki, możecie dawać jakieś sytuacje 
          
          

U mnie pride month to każdy month xd

Mam dość homofobii i transfobii… chce po prostu powiedzieć wszystkim kim jestem i jakie są moje cele, i tyle. Po co te całe ceregiele… 

SU-SU-SU-SUPERNOVA

Me: Nienawidzę wielkich korporacji
          Eppendorf: *Przysyłają mi darmowy długopis w kształcie pipety automatycznej*
          Me: …Przysięgam dozgonną wdzięczność