N.K 🌹

İçimdeki karanlıkla boğuşuyorum. Bedenim ve ruhum bir olup direniyorlar fakat bir işe yaramıyor. Karanlığın beni yavaş,yavaş ele geçirdiğini hissediyorum. Beni emrine amade yaparken yoğunluk artıyor. 

İnsanlar bana ön yargı ile yaklaşıyor. İçimde attığım sessiz çığlıkları duymamak için kulaklarını tıkıyarak benden uzaklaşıyorlar.

Gözlerimdeki ifade insanların benden kaçarak uzaklaşmasını sağlıyor. İçimdeki kız çocuğu buna üzülürken,buzlar kraliçesi olan ben memnun olmuşçasına sırıtıyordu.

Ben ne yapacağını bilmeyen ve karanlığın esiri olup,yaşayamadığı çocukluğu yüzünden ruhu çökmüş "biriyim"