𝑐𝑒𝑟𝑒𝑛

Selamlar! 
          
          Bu saatte Prudence okumak isteyeniniz varsa kendini belli etsin, çünkü bölümü atabilirim. Aksi takdirde yarın akşam falan yayınlayacağım.
          
          İyi geceler efenim <3

Prudence 24. Bölüm'den küçük bir Seth Tucker ön izlemesi bırakıyorum:
          
          Gülüşünün hoş tınısını duydum. “İnan bana, bir başkasıyla mutlu olmaktansa senin kalbimi paramparça etmene razı gelirim. Ben Sarışın, hangi kumar masasına oturursam oturayım, kazanamayacağımı bilsem de hep seni seçeceğim.”
          
          Bu kız yeni bölümü de yazmaya başladı gördüğünüz üzere. Bölümlerle ilgili hafızanızı tazeleyerek hazır olmanızı tavsiye ederim :)

Hâlâ okuyucusu kalmış mıdır bilmiyorum, ama bu kız Prudence'a bölüm yazdı.
          Okunsun okunmasın, yarattığım en mükemmel karakter Seth'e borcum dolayısıyla bölüm çok yakında yayında.
          Onu özleyenlere duyurulur.
          Şahsen ben çok özlemişim...

"6 Mayıs 2024 0:00:00 UTC tarihinde, kullanıcıdan kullanıcıya özel mesajlaşma artık Wattpad'de bir özellik olmayacak ve mevcut konuşmalar silinecektir. Wattpad'e bağlı hesaplardan mesaj almaya devam edebileceksiniz."
          
          Çooook uzun zaman sonra Wattpad'e girdiğimde bu duyuru ile karşılaştım. 
          Vay canına.
          Bildiğimiz, sevdiğimiz, inandığımız her şey değişiyor.
          Biz de dahil olmak üzere...

Ceren özledim seni kızım :/

seni cok seviyorum. yanindayim

Damla ile 2014 yılında, watty'de yazdığım ilk hikayenin yorumlarında tanışmıştık. O benim ilk gerçek internet arkadaşımdı. Legend of the Night Owl'u onun için yazmıştım. En sevdiği film Suicide Room'du. Harika bir kalbi olan, güzeller güzeli bir kızdı. 8 Ekim 2000 doğumluydu. Yıllar süren bir arkadaşlığımız oldu, ama birkaç yıl önce bir şekilde kopuvermiştik. Keşke konuşmayı kesmeseydik. Sevdiğim tek Damla sensin derdim ona. Sürekli çok güzel olduğunu söylerdim, ama o katılmazdı asla. Oysa çok güzeldi. 
          Damla Kahramanmaraş merkezli depremde hayatını kaybetti. Fırsatım varken onunla daha fazla konuşmadığım için hep pişman olacağım. Onu çok seviyordum. Çok özleyeceğim. 
          
          Allah bu zor günlerden geçen insanlara yardım etsin ve sevdiklerini kaybeden herkese sabır versin.

Bunu sana birkaç kez daha anlatmıştım ama çocukluğuma dair güzel bir anıymış gibi hissettiğim için yeniden anlatmak istiyorum. Seninle aston martin'i daha yeni yayınladığın dönemlerde kesişmişti yolumuz. 2013'den beri burada olmama rağmen hayatımda ilk kez fanfiction okuyacaktım. O kadar olaylara uzaktım ki karakterlerin 5sos üyeleri olduğunu bile birkaç bölüm sonra fark ettim. Bana hissettirdikleri çok inanılmazdı. Garip bir deneyimdi ama çok sevmiştim. Önce birkaç yorum yaptım sonra panona yazdım. Kaç kez konuştuk. O kadar samimi ve doğal geldin ki sana karşı içimde inanılmaz bir hayranlık yükseldi. Bu siteye nasıl girdim zar zor hatırlıyorum fakat bu sitede kalmamın en büyük sebebi sensin. Ayrıca not; üzerinden yıllar yıllar geçse bile Fern benim favori hikayem olarak kalacak (kapak fotoğrafını da ben hazırladım diye demiyorum ama ateş ediyorr) seni çokkkca seviyorum Cerenim. Zaman makinesine binip geriye gitmeyi ve o eğlenceli günleri yeniden yaşamayı gönül isterdi. Büyüdükçe her şey nasıl da değişiyormuş. Sen yine de benim için aynı kalmaya devam edeceksin. Çocukluğuma dair muhteşem bir anısın cerenimm. Kendine iyi bakmayı unutma ♡

Of ben niye hesabını geç bulmuşum :')

Merhaba,
          Bu yazım hâlâ burada olan ve yazdıklarımı hâlâ yayınladığım an tereddütsüzce okuyan herkes içindir, öncelikle bunu belirteyim.
          Watty'e 2013 yılında giriş yaptım. Asosyal, salak erkeklerden hoşlanan, one direction hayranı bir kızdım. Yedinci sınıfta Disney Channel'da izlediğim diziler sebebiyle senarist olmaya kafayı takmıştım ve bir şeyler yazmaya açtım. One direction hayranı olunca önce facebook'a giriş yapıp oradaki hikayeleri okumaya başladım, ardından sekizinci sınıftayken burayı keşfedip buraya hikayeler yazmaya başladım. İlk takipçimin gelişinde yaşadığım heyecanı, ilk yorumumdaki sevincimi hâlâ hatırlarım. Gerçek hayatta bulamadığım heyecanı ve keyfi yarattığım dünyalarda bulmaya çalışırken bu dünyaları sizle paylaşmak, üstüne bir de yorumlarınızı okumak muazzam bir keyifti. Bu yüzden durmadan yazdım. Yeni fikirlere sürekli klavyem aracılığıyla hayat verdim. Gerçekte çok az arkadaşı olan, önemsiz bir kız olsam da, burada bir sürü arkadaşım vardı ve en önemlisi sizler için önemliydim. Beni en çok mutlu eden şey de buydu. Yazdığım süreçte çoğu hikayemi yarım bıraktım, bu işin pek de keyifli olmayan kısmıydı ve bunun için gerçekten üzgünüm. Ancak yazdığım hikayelere hep o anki kendimden bir şeyler katardım ve zaman değiştikçe o anki ben de değişiyordum. Bu sebeple hikayenin ruhunu bir noktada yakalayamaz oluyordum. Yine de yeni bölüm için bekleyenler oldu, eminim hâlâ vardır. Ama ben artık buraya ne yeni bölüm, ne de yeni bir hikaye yazamayacağımın farkına vardım. En son the angel from my nightmare'i güncelledim. Yorumlarda sevinilmesini bekledim açıkçası, çünkü ben yıllardır yeni bölüm beklediğim bir hikayeye bölüm gelse şok olur, aynı zamanda da sevinirdim. Böyle hissedenleri tenzih ederek şunu söylemek istiyorum: Yorumlar beni üzdü. Biliyorum, yıllarca bölüm yazmadım, ama "bi bilmem kaç yıl daha bekleriz artık" gibi yorumlar görmeyi beklemiyordum açıkçası. Planım bir süre daha bölüm yazıp hikayeyi sona erdirmekti, ancak beni ateşleyen o duyguyu+++