Fyodor Rue Lenoya

Fesleğenim;

Azizim, günlerden tekrar sen. Ve ben bilmesen de, her gün senin uyanışını bekleyerek ölüyorum, bedenimi ve ruhumu istemsiz olarak parçalara ayırmışım. Her gün bir parçam, senin gözlerini göremeden gidiyor, sevgilim. Fesleğenim, huysuz kızım. Uyanman üzere benden geriye kalanları bırakıyorum sana, düşlerimi bırakıyorum, azizim. Çabuk uyanmaya bak, aksi taktirde ölüm ile baş edemeyeceğimden korkuyorum, fesleğenim. Henüz yarım kalmış bir şişede dudaklarımın dokunduğu, sonsuz eminlikte aç olduğun suyun var, kızım. Şayet uyanışını göremezse gözlerim, toprağına bolca su ver. Ve beni anımsamaya çabala, unutma asla.

Lavinya'n.