sarai pakdel

https://www.wattpad.com/story/314172014?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Selenatorrr21&wp_originator=M50QYQL4k34WKytwZQn4KBvx342eKNFMoHG2Iwnvo%2BSDbFSQ7x6rUVwYdHTezmq0Tcgt9rnxLlGNfatpreDIGLxjExyXB40P%2BCaXzMj15WFlY7WNWy%2BxS%2Fyb0s0wvNuM
          
          های سوییتی چطوری ؟
          امیدوارم حالت عالیه عالی باشه 
          خوشحال میشم اگه وقت داشتی و دوست داشتی به بوکم سر بزنی

های لاو چطوری،من دارم فف زیام و لری کلاسیک آپ میکنم خوشحال میشم یه سر بهش بزنی و دوست داشتی بخونیش✨
          
          https://www.wattpad.com/story/264828885?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=zayn1payn&wp_originator=5Q%2BxomBrujxgxqkF2HqxNGQ8%2B%2BXgrcBBF7oxvcnBbvj6QBk0LP4uiLPqsn06NOTkaSY%2FeTAG0hYux6bPzlXLfwSpD1sF3I%2Be1liULhtfoNDhihf1L2NcI5noeNg09lm2

هی لاولی*.*
          میشه به داستانم یک فرصت بدی؟
          مطمئنم پشیمون نمیشی کیوتی
          https://my.w.tt/cA0HdbvtNab

یعنی تا چند روز دیگه دنیا برامون ادامه داره ؟ کدوممون قراره جز نجات یافتگان ۹۸ باشیم ؟

آوای خاموش چه مشکلی داشت که ریپورت شد ؟ اون آخرین چیزی بود که از صنم مونده بود برام 

دلتنگ رفیقیم که نمیدونم خاکِ لعنتی باهاش چیکار کرده ...

آتین گفت همه از دستم دلخورین .
           گفت حس میکنه بازیتون دادم ، گفت ازم ناراحتین که بی علت و یهویی رفتم . دوباره برگشتم اینجا . تا این دفعه توضیح بدم ، فک کردم بهتون مدیونم . ‌ولی دیدم بلاکم .
           نمیدونم چرا همچین فکری کردین. مگه ما چقد با هم صمیمی بودیم ؟
           مگه چقد از هم میفهمیدیم ؟ مگه چقد خواستین با من صمیمی باشین ؟چقد از خودتون گفتین؟ چقد از خودمون گفتیم ؟ چقد از هم فهمیدیم و میفهمیم ؟ چقد خواستیم به دوستیامون عمق بدیم؟ 
           ما فقط اینجا بودیم تا بهم حس خوب و حمایت تزریق کنیم ، که کمک کنیم به دیده شدن چیزای خوب و باارزش . 
          همیشه هم موقع خوشی و خنده و با حال خوش بودیم وگرنه هیچکدوممون نمیتونیم رفیق روزای سخت باشیم چون همیشه از هم دوریم چون برای هم کاری از دستمون بر نمیاد . دارم خودمم میگم . منظورم با شماها نیست فقط . هممون همیشه با هم یه حریمی داشتیم و حتی بعضیامون بخاطر بعضی تجربه ها حاضر نبودیم خارج از اینجا با هم دوست باشیم، هر چند من همیشه حاضر بودم با کسی که موافقه خارج از اینجا با هم رفاقت کنیم ، دوستی کنم . تا هر حد و مرزی که خودش حاضره ، ولی همه نمیخوان اونقدر باهات جیجی باجی باشن که همه چیو بگن که همه چیو بگی . 
          من تو زندگی واقعیمم کم پیش میاد کسیو درگیر مشکلم کنم مگه اینکه خود طرف بخواد درگیر من بشه . اونقدر که حتی وقتی میرم دانشگاه دوست بغل دستیم نمیفهمه من چمه و چشام پره اشکه یا چرا پر اشکه . فقط صنم بود که دو ساله خارج از اینجا دوست بود باهام .
          خودش خواست دوست باشه فراتر از مجازی و بی پرده . 
          جیک و پوکشو دونستم ، جیک و پوکمو گفتم بهش . مطمئن بودم اگه نباشم بلاکم  نمیکنه . میتونستم با خیال راحت بهش بگم چمه ، چون قضاوت نمیکرد یا خیال نمی کرد دارم قصه سر هم میکنم . چون نمیترسیدم باهاش حرف بزنم ، بهم اعتماد داشت.
           حالم بده !
          حاللللللم بده .
          تو زندگیم یه گره انداختن که هیچجوری باز نمیشه . یه اجبار بزرگ . 
          اونم درست وقتی حالم از نبودن کسی تو زندگیم گرفتس . وقتی که تو یه سردرگمی بزرگ گیر افتادم. 
           هیچکس جای من نیست که بفهمه با چی دست و پنجه نرم میکنم.  وقتی اینقد راحت قضاوت میشم میفهمم از اولشم خیلی چیزا اشتباه بود . 
          الکی و دروغ . 
          من هیچوقت تو مجازی به کسی توهین نکردم و ضد کسی نبودم .
           

برای رسیدن به آخرین فصل کتاب زندگیت خیلی زود نبود ؟! هنوز خیلی کارا مونده بود که میخواستی بکنی ، خیلی راهها مونده بود که بری ، مسیرت طولانی بود ولی بی مقدمه جا زدی و ناتمومش گذاشتی مثل دفتر قصه هات !
          دلم برات تنگ میشه ...

تمام امروزم تو بغض و گریه و گوشه نشینی و بی خبری از حالت گذشت ، دوست ترین دوستِ مجازی من . چقدر درد داره که حتی نتونستم بین اطرافیانم کسی رو پیدا کنم که تو این غم همراهیم کنه ، درد داره حتی اونطوری که باید ، نمی تونم جلوی آدمای حقیقی زندگیم از دلواپسی برات ، بی قراری کنم . همیشه وقتی یه دوست مجازی پیدا میکنم از همین چیزاش میترسم ، اینکه اونقدر بهش وابسته شم که با نبودنش نتونم کنار بیام و داغون شم . 
          حقیقی ترین مجازیِ من ، بیشتر از یک سال از آشنایی مون میگذره ، این آشنایی برای من پر از حسن بود . خیلی چیزا ازت یاد گرفتم ، تو بهم یاد دادی چجوری بی دلیل دوست داشته باشم و محبت خرج کنم . بهم فهموندی هیچ چیز با ارزش تر از دیدن دلخوشی و لبخند قشنگ مادر و پدرم نیست . کمکم کردی خودمو به همه ثابت کنم . حیف که من نتونستم برات کاری کنم ، هر چند هیچوقت ازم انتظاریم نداشتی ، ولی کاش منم اونقدری که تو برام رفیق بودی ، رفاقت خرجت میکردم . امیدوارم هیچوقت روزی نیاد که فراموشم بشی . همیشه تو ذهنم پررنگ ترینی خوش قلب ترین رفیق !
          خوشحالم که نذاشتم نوشته هاتو پاک کنی ؛ شخصیتای دوست داشتنی دنیات ،  قشنگترین یادگاری واتپدمن . 
           تا روزی که دوباره نیای بر نمیگردم اینجا . تصور اینجا بدون تو درد داره .
           زود بیا و خبر برگشتنتو به اولین نفری که میدی من باشم . قول میدم اگه برگردی اینبار منم که همه چیز و برات قشنگ میکنم صنم دخت . 
          خیلی دوست دارم واقعی ترین رفیق مجازی .

روزی که گفتی میخوای از واتپد بری اولش خیلی از دستت عصبانی شدم و حرص خوردم ، هر چند بعدش سعی کردم بهت حق بدم بخاطر نخواستن و ادامه ندادن . ولی بهم بگو الان که میخوای از دنیا بری چجوری بهت حق بدم ؟
           خیلی یه دفعه ای بود لعنتی ، من آمادگی این مدل رفتنتو ندارم . بمون بخاطر تمام چیزایی که بهت تعلق خاطر دارن تو این دنیای کوفتی . من خستم از بس دیدم هر روز دارن از دست میرن و از دست میدم . تو دیگه بهشون اضافه نشو تو این روزای سراسر عزاگرفته ... دارم خفه میشم خدایا . خودت رحم کن به همه بنده هات