The End |tk|

"مجازات"

"تو منو...توی حموم ...اونم چند ساعت... حبس کردی..."

جونگکوک یک بحث طولانی رو توی ذهنش واس این لحظه اماده کرده بود. سرش رو به دیوار تکیه داد بود و زبونش به داخل گونش میکشید.
روی زمین نشست و آرنجاشو روی زانوش گذاشت. اما زمان ازادیش خیلی دیر تر از چیزی که فکرشو میکرد رسید.

در حموم باز شد و محکم به دیوار خورد، تهیونگ درحالی که نفس نفس میزد رو دید. جونگکوک به محض دیدنش بلند شد، انگشت اشاره اش رو به سمتش گرفت بود و اماده بود دعوا راه بندازه، اما خشکش زد، انگشتشو به طرز مسخره ای توی هوا تکون داد.

ظاهرا این "شخصیت جدیدی" که شده بود علاقه ای به دعوا نداشت.

"من-چی؟"

دهنش مثل ماهی بزور باز و بسته شد و گفت.

"ها؟اوه!" تهیونگ لبخندی زد، موهای تازه تیره و فر شدش میدرخشید.

"این چیزی بود که هوسوک تو فکرش بود، بد بنظر میرسه؟"

بلوند سابق با احتیاط پرسید. ظاهرا یادش رفته بود که داره با مردی صحبت میکنه که تازه از "زندان حموم" آزاد شده، همونطور که جونگکوک هنوز خیره بود گفت

  "نه... نه به نظر قشنگه"

جونگکوک کلماتشو با دقت انتخاب کرد چون هنوزم ازش عصبانی بود اما نمیتونست دروغ بگه، مثل فرشته ها شده بود.

جونگکوک قبل اینکه حالت تهاجمی خودش رو حفظ کنه سرش رو به شدت تکون داد و چند قدم نزدیک شد. با انگشتش به سینه ش میزد. فریاد زد

"تو من رو تو حموم زندانی کردی!"

او فریاد میزد و ابروهای تهیونگ عملا از روی صورتش بالا میرفت. هر دو دستش رو به دفاع بالا گرفت

"جونگکوک من-"

"من چهار ساعت تو حموم تو قفل بودم تهیونگ! میدونی اینجا چقد حوصلم سر رفت؟ نه بار تمام کمدا رو گشتم!"

جونگکوک با فریاد ادامه میداد، صدای  تهیونگ بالا رفت.

" وایسا، تو توی وسایلم گشتی؟چه غلطی کردی جونگکوک؟"

و دوباره صدای جونگکوک رفت بالا

"چه غلطی؟ تو میگی اینو؟ تو حق عصبانی بودن از منو نداری اونم وقتی که منو واس ابد تو اتاق کوچیک زندانی کردی!"

"واس ابد؟! اوه بیخیال جونگکوک بچه نشو این اتاق از کل خونه قبلی من بزرگ تره باشه؟! انقد ناله نکن"

پسر بزرگتر با داد گفت، به وضوح از دراما کویین بودن طرف مقابل خسته شده بود.

"ببین-"

تهیونگ شروع کرد، صداش و دستاشو پایین اورده بود.

"من متاسفم باشه، یک غلطی کردم و بابتش عذرخواهی هم کردم، ولی نیازی نیست انقد کنترلتو از دست بدی"