De macht van magie.

5. training

Ik wordt wakker van geklop op mijn deur.

"Goedemorgen Anne. Mag ik binnen komen?" Ash, hoor ik aan zijn stem. "Geeft me 5 minuutjes!" Roep ik terug. Snel naar de badkamer, een ontploffing op mijn hoofd, hoe krijg ik mij haar weer normaal. Zo mag Ash mij niet zien.

"Kom binnen!" Ash doet voorzichtig de deur open. Hij komt de kamer binnen en kijkt me aan. De stilte wordt verbroken door Merlijn, die achter Ash staat.

"Anne, ben je klaar om mee te gaan naar het ontbijt? Ik zal je voorstellen aan een paar belangrijke personen."

We lopen met zijn allen door de gangen, waar er eindeloos veel van zijn hier, en komen bij een grote en zeer sfeervolle zaal. De meeste mensen, of nouja wezens, kijken op en staren me aan. Toen Merlijn het had over een paar belangrijke mensen dacht ik aan 10 misschien 12 mensen, niet een zaal vol. Iedereen staart naar me en ik krijg natuurlijk een enorm rood hoofd. Merlijn verbreekt het ongemakkelijke moment "Goedemorgen allemaal! Dit is Anne, heeft speciale talenten die ze de komende weken bij ons gaat ontwikkelen. Zorg ervoor dat Anne zich hier thuis voelt. Eetsmakelijk!"

Ash en ik lopen achter Merlijn aan naar een grote tafel. Aan het eind van de tafel staat een grote stoel, zo een stoel die je verwacht in een kasteel, waar een koning altijd opzit. Merlijn gaat op de stoel zitten en begroet de mensen aan de tafel. Hij stelt me voor en ik krijg aardige glimlachjes van elven, feeen, kabouters en allemaal andere wezen waarvan ik de naam niet weet.

Na het ontbijt neemt Merlijn mij en Ash mee naar een speciale kamer, weer allemaal gangen door natuurlijk, hoe Merlijn weet waar hij heen moet is mij een raadsel. In de kamer, of laat ik zeggen zaal, staan tafels, een enorme boekenkast en allemaal andere intressante spullen zoals, een glazenbol en dingen die ik nog nooit van mijn leven heb gezien.

"Anne, kun je proberen om wat te laten verschijnen op deze tafel hier?" Vraagt Merlijn mij.

"Uhm, ja ik denk het." Ik kijk  twijfelend naar Ash die me bemoedigend toe lacht. Wat heeft die jongen toch een mooie lach.

Oke concentreren Anne, dit kan je. Ik denk terug aan de middag dat oma mij chocolade melk heeft laten toveren, en nu ik eraan denk lijkt het alweer weken geleden terwijl ik hier pas edn dag ben. Wat me doet afvragen hoelaat het eigenlijk is, waarom heb ik hier geen klokken gezien.

Ik concentreer mij op een roos, een roos moet lukken. Een roos met van die helder rode blaadjes, en net zo betoverend als deze plek hier. Concentreren, dat is de truc volgens mijn oma. Als gauw ligt er een roosje op de tafel, een stuk kleiner dan ik had gewilt en ook de kleur klopt niet met wat ik in gedachten had. De roos is donker rood. "Dat is niet precies wat ik wilde" De teleurstelling was duidelijk hoorbaar.

"Het geeft niet, de eerste keer magie gebruiken is lastig, het lukt nooit in een keer. Probeer het nog eens maar probeer de magie te voelen." Dit keer was het Ash die sprak. Zijn woorden geven me weer een klein beetje hoop. Ik probeer de magie te voelen. Ik voel het tintelen, op een goede manier, niet vervelend maar juist heel prettig. Dus zo voelt magie. Oke, nu concentreren op die roos. Terwijl ik aam de roos denk komt hij tevoorschijn op tafel, dit keer groter en de kleuren zijn ook  bijna zoals ik die wil.

"Dat lijkt er meer op." Vertel ik Ash en Merlijn tevreden. "Ik heb nog een vraag, hoe kan het dat ik in de echt wereld ook magie kon gebruiken, mijn oma heeft mij magie laten gebruiken, maar hoe kan dit? Ash heeft mij verteld dat alleen hier magie wordt opgeslagen en gebruikt."

"Dat komt omdat jou oma dicht bij een doorsteek woont, dicht bij de doorsteek hangt veel magie. Er is magie nodig om deze doorsteek daar te hebben. Hier kan je kleine beetjes magie van af nemen om te gebruiken."

"Maar kan het gouden volk dan niet die magie gebruiken?"

"Nee, het is zo weinig magie dat je niet verder zal komen dn een klein kopje chocomelk." Alsof merlijn weet dat ik chocomelk heb laten verschijnen.

"We moeten verder met de training, Ash jij gaat Anne trainen, leer haar ook wat zelfverdediging." Zelfverdediging? Hoe bedoelt Merlijn zelfverdediging, ik ga niet vechten hoor.

Merlijn loopt weg en we blijven samen achter. Ash begint rustig, hij laat mij dingen te voorschijn toveren, de voorwerpen worden steeds groter en beter. Tegen de tijd dat we gaan lunchen ben ik helemaal kapot, ik had niet verwacht dat magie zo veel energie zou vragen.

Tijdens de lunch zitten we weer aan de zelfde tafel en ik herken wel is waar een paar gezichten.

De rest van de dag krijg ik een rondleiding van Ash.

De volgende dag gaat ongeveer hetzelfde. Alleen vandaag gaan we een stapje verder met trainen. De dingen worden steeds groter, mooier en beter.

'S Avonds in bed denk ik aan mijn vader en moeder thuis, wat zullen ze denken? Zouden ze de politie in hebben ingeschakelt? En mijn broertje, wat mis ik hem toch. Ik heb nog niet echt de tijd gehad om aan thuis te denken. Plotseling wil ik weer heel graag thuis zijn, vertellen wat er allemaal is gebeurt en wat mij te wachten staat. Nu ik erover nadenk voel ik mij hier best wel thuis, alsof ik hier hoor. In de echte wereld was er altijd dat gevoel dat er iets ontbrak, maar hier heb ik dat gevoel niet. Ik ben zekerder van mijzelf en wees eerlijk, hoe gaaf is het om magie te kunnen gebruiken.

De volgende morgen wordt het volgens Ash tijd om grotere magie te gebruiken. We beginnen bij een fiets, al weet Ash niet wat dat is, blijkbaar kennen zij hier geen fietsen. Wanneer er een mooie fiets uit de lucht komt vallen weet Ash niet wat hij ziet. "Wat.. wat is dat?" Ash snapt er niks van. Dat verwarde gezicht staat hem goed, zo schattig!
"Dat Ash, is een fiets een soort paard maar dan van metaal en wielen. Kijk." Ik ga op de fiets zitten en fiets een rondje.
"Laat mij eens." Ash loopt om mij af terwijl ik af stap, terwijl hij de fiets overpakt komt zijn hand perongeluk op mijn hand terecht. Weer dat ongemakkelijke gestaar. Wat gaat er toch in hem om, waarom kijkt hij mij zo raar aan, alsof ik een bijzonder en zeldzaam wezen ben.  Ik verbreek het oogcontact en laat de fiets los.
Hij stapt op en doet een poging to fietsen, zoals ik al had verwacht valt hij bijna om. Ik houd hem tegen. Hij begint te lachen, waardoor ik ook moet lachen en al gauw liggen we rollend van het lachen op de grond.