Gülümse Çekiyorum!

5.Bölüm

Ve okul sabahı...
Çok heycanlıydım. Hazırlanır hazırlanmaz hemen evden çıktım. Metroya bindim ve okula gelmiştim. Okulun kapısında öylece kalmıştım. Ayaklarım gitmeme izin vermiyor gibiydi.

"Sen yenisin galiba." dedi biri

Arkamı döndüğümde uzun boylu gözlüklü havalı bir çocuk bana bakıyordu.

"Evet yeniyim"
"E girmicek misin okula? burda beklicek misin?" dedi
"Giricemde gerçekten çok heycanlıyım." dedim
"Tamam o zaman ben sana yardım ediyim okulu falan gezdiririm. Ben üst sınıflardanım." dedi
"Olur çok sevirim " dedim

Birlikte bahçe kapısından bahçeye girdik.
"Okulumuz çok güzeldir seviceğini umuyorum. Yani yeni gelenler hep böyle ürkektir ama dua etki benim gibi biri sana yardım edicek"

Ne kadarda kendini beğenmişti. Onun yardımına ihtiyacım yoktu.

"Sağol ben kendim hallederim" diyerek yanından uzaklaştım.
Aslında uzaklaşmam hiç iyi olmamıştı zaten hep ani verdiğim kararlar bana keşke dedirtirdi. Kayıt olduktan sonra koridorda sınıfı aramaya başladım. Off çok büyüktü burayı keşfetmem uzun zaman alıcaktı galiba. Hıh bulmuştum sınıfı. Sınıftan içeri girdiğimde bütün gözler bana bakmaya başladı. Çok utanmıştım. Arkada boş bir sıraya hemen oturdum. Ben oturunca bakmayı kestiler. Böyle durumlarda hemen telefonumu çıkarıp uğraşırdım. Kafamı eğip, etraftan kendimi soyutlardım. Kafamı kaldırmamla turuncu saçlı çilli mavi gözlü bir kızla göz göze geldim. Öylece durmuş bana bakıyordu. Ona baktığımı farkedince hemen önüne döndü. Kalkıp yanına gittim.

"Merhaba adın ne tanışalım mı?"
Döndüğünde beni görünce şaşırdı.
"Merhaba genelde benle kimse tanışmak istemez. Neden benimle tanışmak istiyorsun?"
"Öyle baktığını görünce tanışmak istedim.Hem iyi birine benziyorsun neden istemiyim ki" dedim
"Tamam ben Ece senin adın ne?"
"Ben de Eylül"

Hocanın sınıfa girmesiyle hemen yerime geçtim. Yüzünü görememiştim arkası dönük bir biçimde tahtaya bişeyler yazdı. Döndüğünde ne göriyimmm. Oha bu Kuzeydi. Sahilde tanıştığım. Tahtaya ismini ve soyismini yazmıştı. Beni daha görmemişti. En arkadaydım. Beni farketmesini istememiştim ama tabikide görücekti Birer birer isimlerimizi sormaya başladı. Sıra bana geldiğinde yanıma doğru geldi ve kafamı kaldırdığımda göz göze geldik. Ahh bir kez daha gözlerinin içine bakarken dalıp gitmiştim. Bu nasıl yakışıklılıktı yaa??

"Heyy sen, seni tanıyorum."
Bağırmanın etkisiyle kendime geldim.

"Kuzey!"
Sınıf ikimize bakıyordu. Tanıştığımızı farkettiler tabiki.
Kulağıma doğru eğilip;
"Tenfüste görüşelim." dedi ve yerine geçti.

İnanamıyordum. Hoşlandığım çocuk hocamdı. Bizlere kendi hakkında bir şeyler anlattı. Anlatırken hep göz göze geldik. Arada gülümsüyordu bana. O gülümsedikçe ben kendimi daha da salıveriyordum. Onun büyüsüne kapılmıştım. Daha genç olmasına rağmen üniversitede öğretmenlik yapıyordu. Tenefüste kafede buluştuk.

"Eylül müydü adın?"
"Evet."
"Seninle böyla karşılaşıcağımı düşünmezdim."
"Ben de Kuzey."
"Öğretmeninim diye çekinme hemen hemen aynı yaşlardayız."
"Çekinmekten değil de hala şoktayım desem."
"Tahmin ediyorum neyse gitmem gerek sonra görüşürüz."

Her seferinde beni öylece bırakıp gidiyordu. Bu huyunu sevmemiştim. Acaba sevgilisi varmıydı? İnşallah yoktur. Ona aşık olmuştum.

"Ooo asi kız."
"Yinemi sen?"
Sabah bahçe kapısında karşılaştığım çocuktu. Gelip karşıma oturdu.

"Evet ben neden bir anda atarlandın?" dedi
"Kendini beğenmiş bir havan var."
"Hahah çözmüşsün beni ama sana iyilik yapmak istemiştim. çok büyük tepki verdin."
"İzin almadan masama oturan birinden ne beklersin ki?" dedim
"Benim gitmem lazım yürüyen ego. Bir daha karşıma çıkma."
Dedim ve masadan kalktım.Giderken bağırdı.

"Daha karşılaşıcağız Eylül!"
Dönüp bir baktım. Pis pis sırıttı. Adımı nerden biliyodu? Al işte ilk gün başıma bir bela almıştım bile. Koridorda yürürken aralarda birbirleriyle öpüşen çoğu kişiyi yakaladım. Ben de ilerleyen senelerde öyle mi olucaktım acaba? Hayır hayır. Neyse gün bittiğinde eve döndüm. Olanları gece günlüğüme yazdım. Yazdıktan sonra hep bir kez kendim okurum hoşuma gider. Kendi hikayemi okuyomuş gibi hissettirir bana.