"ჰეი, ჯუნგუკი! აქეთ!" - წამოიძახა ჯიმინმა და აღფრთოვანებული აქნევდა ხელს მანქანიდან. ჯონგუკმა გაიღიმა და სირბილით გაემართა მისკენ.
"გამარჯობა ჯიმინ. სასიამოვნოა კიდევ ერთხელ შენი ნახვა", - თქვა ჯუნგუკმა, როდესაც ჯიმინს მიადგა. ჯიმინმა გაიღიმა.
"რატომ ხარ ასეთი ფორმალური? ჩვენ აქ ვართ გასართობად, მ ოდი გავერთოთ!" - თქვა ჯიმინმა, ჯუნგუკს მკლავზე ხელი მოუჭირა და პლაჟის ქვიშიანი ნაპირისკენ მიათრია. უმცროსი ბიჭი, ჯუნგკუკი, მორჩილად მიჰყვა ჯიმინს
"ასე რომ, მე წამოვიღე საკვები ყოველი შემთხვევისთვის -" დაიწყო ჯიმინმა, მაგრამ მან შეაწყვეტინა ვიღაცამ, ვინც ჯონგუკს უძახდა.
"ჯუნგუკი! გამარჯობა!გახსოვარ?" დაიყვირა ვიღაცამ სირბილის დროს.
"დიახ, იანგუსუ. ახლა, თუ არ გეწყინებათ, მინდა ჯიმინთან მარტო ვიყო. გნახავ კომპანიაში, კარგი?" - თქვა უფროსმა ბიჭმა, ოდნავ მოეხვია ჯიმინს
როგორც ჩანს, იანგუსუს ძალიან არ აწუხებს ჯონგუკის უხეში საქციელი. მან გაიღიმა და ტელეფონი ამოიღო.
"მართალი, უკაცრავად. არ მინდოდა თქვენი შეწუხება. მაგრამ ჯიმინ, ლამაზი ჩანხართ. წინააღმდეგი ხართ თუ თქვენი Instagram ექაუნთის სახელი მივიღო? - იკითხა იანგუსუმ ცოტა ნერვიულად
ჯიმინმა, როგორც კეთილმა ადამიანმა, გაიღიმა და უცხო ბიჭის ტელეფონი აიღო. მან სწრაფად მოიძია თავისი ექაუნთი და იანგუსუს ტელეფონი დაუბრუნა
"მადლობა ჯიმინ! ახლავე წავალ. გაერთეთ, თქვენ ორი!" - თქვა იანგსუმ და მათ მოშორდა.
ბოლოს ორი ბიჭი ისევ მარტო იყო, მაგრამ ჯუნგკუკი მაინც არ იყო ბედნიერი. რატომ? რადგან საშინლად ეჭვიანობდა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
