The Boys Bizarre Adventures

+4 Kapitan M.

Kilka lat temu naszą skromną wyspę odwiedziła załoga ze stałego lądu. Nikt wtedy nie spodziewał się że tych kilku najemników zmieni życia tak wielu osób. Zabili gigantycznego rekina, Gurę, a wtedy zaciągnęliśmy u nich dług nie do spłacenia. Potwór ten zjadał nasze statki, zabijał ludzi, krzyżował wszystkie plany i terroryzował ocean. Lecz został pokonany, uwalniając nas wszystkich z tego kawałka ziemi na wodzie. W ciągu tych wszystkich minionych lat, nasi wybawiciele pojawili się jeszcze dwa razy. Wśród nich znajdowała się piękność o długich uszach, która swoje czarne jak noc włosy plotła w puszysty warkocz. Wysoka, mądra i niezwykle silna kobieta odrazu zawitała w moim sercu. Niestety wraz ze swoimi braćmi szybko opuściła pirackie miasteczko. Myślałem że już nigdy jej nie zobaczę, aż przybyli ponownie na tylko parę dni. Zebrałem w sobie wtedy odwagę i zaprosiłem ją na romantyczny spacer przy zachodzącym słońcu. Na koniec jednak, gdy wyznałem jej swoje uczucia... Nazwała mnie dzieckiem. Powiedziała że jestem słaby. A następnego dnia zniknęła wraz ze swoimi towarzyszami, bez słowa pożegnania...
- Nie pierdol znowu o tej elfce. Opowiadaj lepiej co stało się na ostatniej wyprawie!

Przerwał mi jeden z wąsatych piwoszy siedzący na końcu stołu. Głowę nakrytą miał bandaną, a w uszach błyszczały złote kolczyki. Uśmiechnąłem się więc pod nosem i westchnąłem, rozglądając się po reszcie pijących w barze mężczyznach.
- Dobra dobra. Dałbyś mi chociaż skończyć. No więc, po tym co mi powiedziała uznałem że nie mogę dalej bawić się w barmana. Muszę zmężnieć! Zaciągnąłem się na statek Marine Senchou i oczywiście jak każdy zaczynałem od mycia pokładu całe dnie.

Dokończyłem główną część historii po czym sam wziąłem łyka z kufla. Parę dni temu wróciłem z długiej wyprawy i starzy znajomi wyprawili mi małą popijawę w starym barze.
- Tak tak. Ale okazałeś się tak odważnym, porywczym i dobrym piratem że w końcu zapracowałeś na własny statek i załogę... Opowiadasz to zawsze kiedy wracasz. Mógłbyś w końcu zacząć walić prosto z mostu że nic specjalnego nie udało ci się złupić.

Rzucił kolejny niezadowolony mężczyzna, odkładając do połowy wypity kufel od ust. Wszyscy zaśmiali się czekając tylko aż znowu powiem że z niczym nie wróciłem.
- Haha! Ale za to teraz jestem jednym z trzech najbardziej wpływowych kapitanów na naszej wyspie.

Odpowiedziałem z sarkazmem chcąc jakoś się odratować, lecz wszyscy dalej się śmiali. Zmarszczyłem brwi biorąc spory łyk złotego trunku.
- Jednym z czterech tak dokładniej. I pamiętaj że Keikanaru dalej wyprzedza cię w bogactwie i sławie.

Dopowiedział trzeci, najstarszy pijak o metalowej nodze, złotych zębach i siwych włosach, który oczywiście jest członkiem załogi Keia. Odłożyłem pusty kufel na stół, po czym zamówiłem kolejny.
- Tak tak. Ma szczęście frajer... Ale następnym razem przywiozę taką górę złota że sami będziecie chcieli się do mnie zaciągnąć!

Rzuciłem zdenerwowany tymi wszystkimi szyderstwami, a śmiechy i hihy nagle zniknęły. Wszyscy patrzyli prosto na mnie, a dokładniej za moje plecy.
- Kogo nazywasz frajerem Roberu?

Usłyszałem za sobą znajomy głos kolegi po fachu, który kiedyś był znany z dobrego serca i poczucia sprawiedliwości. Właściwie to dalej jest, i to właśnie dlatego więcej osób woli podróżować z nim. Dzięki swojej naturze posiada wiele znajomości, a dzięki nim dostaje najlepsze informacje o przewozach kosztowności i tym podobne. W dodatku traktuje swoją załogę jak przyjaciół, nie jak pracowników. A to okazuje się bardzo wygodne dla wielu naszych.
- No o tobie stary chuju, a kim!

Podskoczyłem uśmiechając się szeroko, po czym odwróciłem głowę w stronę starego przyjaciela. Śmiejąc się uścisnęliśmy swoje dłonie i poklepaliśmy się po plecach na powitanie.
- Dobrze że humor się ciebie trzyma rudzielcu.